SZAFAT

(skrócona forma imienia Szefatiasz: „Jehowa osądził”).

1. Syn Choriego, naczelnik reprezentujący plemię Symeona jako jeden ze zwiadowców, którzy spędzili 40 dni w Ziemi Obiecanej (Lb 13:2, 5, 25; zob. ZWIADOWCY).

2. Syn Adlaja, jeden z pasterzy Dawida. Stada powierzone pieczy Szafata pasły się na nizinach (1Kn 27:29).

3. Ojciec proroka Elizeusza (1Kl 19:16, 19; 2Kl 3:11; 6:31).

4. Potomek Gada mieszkający w Baszanie (1Kn 5:11, 12).

5. Jeden z potomków króla Dawida żyjących w okresie po niewoli babilońskiej (1Kn 3:22).