SZEFATIASZ

(„Jehowa osądził”).

1. Charifitczyk, jeden z wojowników należących do plemienia Beniamina, którzy opuścili Saula i dołączyli do Dawida w Ciklag (1Kn 12:1, 2, 5).

2. Piąty syn, który urodził się Dawidowi, gdy ten panował w Hebronie (1077-1070 p.n.e.). Jego matką była Abital (2Sm 3:2, 4; 1Kn 3:1, 3).

3. Syn Maaki, książę plemienia Symeona za rządów Dawida (1Kn 27:16, 22).

4. Syn Jehoszafata, hojnie obdarowany przez ojca m.in. warownymi miastami, zamordowany później przez swego najstarszego brata, Jehorama (2Kn 21:2-4).

5. Syn Mattana, jeden z książąt judzkich, którzy zdobyli zgodę króla Sedekiasza na zabicie Jeremiasza, po czym wrzucili proroka do cysterny (Jer 38:1-6, 10).

6. Założyciel rodziny Izraelitów, z której 372 mężczyzn wróciło do Jerozolimy z Zerubbabelem w 537 r. p.n.e., a dalszych 80 pod wodzą Zebadiasza powróciło razem z Ezdraszem w 468 r. (Ezd 2:1, 2, 4; 8:1, 8; Neh 7:9).

7. Rodzina „synów sług Salomona”, która wróciła z Babilonu razem z Zerubbabelem (Ezd 2:1, 2, 55, 57; Neh 7:59).

8. Beniaminita, którego potomków wymieniono wśród mieszkańców Jerozolimy w okresie powygnaniowym (1Kn 9:7, 8).

9. Potomek Judy poprzez Pereca, przodek człowieka, który zamieszkał w Jerozolimie za rządów namiestnika Nehemiasza (Neh 11:1, 2, 4).