SZEBNA

(prawdopodobnie skrócona forma imienia Szebaniasz).

Urzędnik króla Ezechiasza. W pewnym okresie zajmował wysokie stanowisko — był „szafarzem (...) ustanowionym nad domem”, przypuszczalnie właśnie Ezechiasza. Jehowa jednak kazał Izajaszowi potępić Szebnę i zapowiedzieć, że będzie ‛usunięty ze swej pozycji’, najwidoczniej z powodu pychy i pogoni za chwałą, których dowiódł wybudowaniem sobie okazałego grobowca. Jego długą szatę, szarfę i władzę, wraz z „kluczem domu Dawidowego”, miał otrzymać ‛sługa Boży Eliakim’ (Iz 22:15-24).

Szebna nie stracił jednak wszystkich zaszczytów. Kiedy w 732 r. p.n.e. Jerozolimie zagroził Sancherib i szafarzem był już Eliakim, Szebna pełnił funkcję królewskiego sekretarza i jako taki razem z Eliakimem oraz kronikarzem wyszedł na spotkanie z rabszakiem. Gdy z rozdartymi szatami powtórzyli Ezechiaszowi słowa rabszaka, zostali wysłani do Izajasza, by zasięgnąć rady Jehowy (2Kl 18:18 do 19:7; Iz 36:3 do 37:7).