ŚCIERŃ

W Biblii słowem tym najwyraźniej określano części łodyg zbóż pozostawione na polu po zżęciu. Gdy faraon przestał dostarczać Izraelitom słomę do wyrobu cegieł, musieli zbierać ścierń (Wj 5:10-12).

W Biblii ścierń występuje w wielu przenośniach, nawiązujących do tego, że jest lekka i krucha (Hi 13:25; 41:1, 28, 29), łatwo ulatuje z wiatrem (Iz 40:24; 41:2; Jer 13:24) i że szybko i głośno się pali (Iz 5:24; Jl 2:5; Abd 18; Nah 1:10). Do ścierni przyrównano niegodziwców, nieprzyjaciół Jehowy oraz knowania skazane na niepowodzenie (Wj 15:7; Ps 83:13; Iz 33:11; Mal 4:1). Gdy apostoł Paweł omawiał chrześcijańskie dzieło budowania, wymienił ścierń jako najgorszy materiał, który nie ostoi się w ogniowej próbie (1Ko 3:12, 13).