TURKUS

Nieprzezroczysty, porowaty kamień półszlachetny o barwie od bladoniebieskiej do ciemnozielonej. Zbudowany jest z uwodnionego fosforanu glinu z domieszką miedzi (nadaje odcień niebieski) i żelaza (nadaje odcień zielony). W wyniku podgrzania lub oddziaływania czynników atmosferycznych turkusy niebieskie przechodzą w zielone; to samo zdarza się niekiedy z upływem czasu, gdy tracą naturalną zawartość wody. Może to wyjaśniać sporą popularność zielonych egzemplarzy w czasach antycznych. Starożytni Egipcjanie stosowali turkusy w jubilerstwie; występowały one na półwyspie Synaj jako grudki w czerwonym piaskowcu.

Ponieważ turkus jest stosunkowo miękki, łatwo się go graweruje. Taki wygrawerowany kamień został umieszczony w „napierśniku sądu”, noszonym przez arcykapłana Aarona. Znajdował się na początku drugiego rzędu klejnotów i była na nim wypisana nazwa jednego z 12 plemion izraelskich (Wj 28:2, 15, 18, 21; 39:11). Symboliczne „okrycie” króla Tyru było ozdobione turkusem oraz innymi drogocennymi kamieniami (Eze 28:12, 13). Edom był „kupcem” dostarczającym turkusy Tyrowi, który chętnie je wymieniał na różne towary ze swoich zasobów (Eze 27:2, 16).