JAD

Trucizna wydzielana przez różne węże i inne stworzenia (Lb 21:4-9; Pwt 8:15; Dz 28:3-6). W odniesieniu do jadu gadów użyto m.in. hebrajskiego słowa chemáh (Pwt 32:24), które oznacza też „złość”, „furię” itp. (Pwt 29:28; Eze 19:12). Pochodzi ono od rdzenia „rozpalić” (Pwt 19:6) i może nawiązywać do stanu zapalnego lub uczucia pieczenia wywołanych przez ukąszenie jadowitego węża. Inne hebrajskie słowo (roʼsz lub rosz) oznacza „truciznę”, czyli „jad” kobr, „zatrutą wodę” albo „roślinę trującą” (Pwt 32:32, 33; Hi 20:16; Jer 8:14; 9:15; 23:15; Lam 3:19; zob. KOBRA; ROŚLINA TRUJĄCA; ŻMIJA ROGATA).

Mogłoby się wydawać, że jad służy zwierzętom jedynie do obrony lub zabijania, jednak na ciekawą rzecz zwrócił uwagę H. Munro Fox: „Wiemy, że niekiedy trucizna odgrywa pewną rolę w funkcjonowaniu organizmu zwierzęcia, które ją wytwarza. W wielu wypadkach właśnie to może być podstawową przyczyną produkowania jadu, całkiem niezależną od funkcji obronnej. Na przykład trująca wydzielina węży pomaga im w trawieniu pokarmu” (Marvels & Mysteries of Our Animal World, The Reader’s Digest Association, 1964, s. 259).

Znaczenie przenośne. Do śmiertelnego jadu węża przyrównano kłamliwe, oszczercze wypowiedzi niegodziwców, którzy szargają innym opinię (Ps 58:3, 4). O oszczercach powiedziano, że „jad żmij jest pod [lub „za”] ich wargami” (Ps 140:3; Rz 3:13). Gruczoły jadowe żmii znajdują się za jej górną szczęką i osadzonymi w niej zębami jadowymi. Gdy ludzie niestosownie wykorzystują swój język do szerzenia oszczerstw, głoszenia fałszywych nauk czy do innej szkodliwej mowy, staje się on ‛pełen śmiercionośnego jadu’ (Jak 3:8).