„Nie ciesz się, cała ty Filisteo”
BIBLIA wyróżnia się spośród pism starożytnych, będąc księgą proroczą. Przepowiedziano w niej setki różnych wydarzeń, a urzeczywistnienie tego poświadczają fakty historyczne.
Jedno z takich proroctw było skierowane przeciw ziemi filistyńskiej. Wypowiedziano je w roku śmierci króla judzkiego Achaza. W natchnieniu od Boga prorok Izajasz oświadczył: „Nie ciesz się, cała ty Filisteo, iż został złamany kij, co cię smagał, bo z zarodka węża wyjdzie żmija, a owocem jej będzie smok skrzydlaty”. — Izaj. 14:28, 29.
Królestwo Judy za panowania Achaza w znacznym stopniu podupadło. W ciągu jednego tylko dnia armie wrogiego mu dziesięciopokoleniowego królestwa Izraela wybiły 120 000 żołnierzy judzkich. Z południowego wschodu napadli kraj Edomici i uprowadzili jeńców. A Filistyni najechali miasteczka i osiedla na zachodzie Judy (2 Kron. 28:5, 6, 17, 18). W końcu Achaz dla obrony przed zagrożeniem ze strony Izraela i Syrii zwrócił się o pomoc do Asyrii. W rezultacie nie przyniosło mu to jednak ulgi, ale udrękę pod ciężkim jarzmem asyryjskim (2 Kron. 28:16, 20). Jeżeli chodzi o Filistynów, królestwo Judy nie stanowiło już dla nich takiego niebezpieczeństwa, jak w przeszłości. „Kij”, który ich smagał, był złamany.
Sytuacja przedstawiała się zupełnie inaczej za króla Ozjasza, ojca Achaza. Biblia donosi: „Wyruszył wówczas, by walczyć z Filistynami. Zrobił wyłomy w murach Gat, Jabne i Asztodu, a odbudował miasta w okolicach Aszdodu i w kraju Filistynów. Wspomagał go Bóg przeciwko Filistynom i przeciwko Arabom, mieszkającym w Gur-Baal, i przeciwko Meunitom. Także i Ammonici płacili daninę Ozjaszowi. Sława jego imienia doszła aż do wejścia do Egiptu, bo stał się on bardzo potężny”. — 2 Kron. 26:6-8.
Natomiast Achaz z powodu zupełnego zlekceważenia przykazań Bożych doświadczył czegoś wręcz przeciwnego. Teraz wprawdzie Achaz umarł i na tron wstąpił król młody, niedoświadczony, ale Filistyni nie mieli się radować perspektywą jeszcze śmielszych najazdów na ziemię Judy. Zapowiadała się zmiana. Król Ozjasz, odnosząc zwycięstwo nad Filistynami, przypominał kąsającego węża. Jednakże mieli napotkać jeszcze bardziej zawziętego wroga w kimś, kto powstanie z „zarodka” Ozjasza. Będzie on „żmiją”, a nawet „smokiem skrzydlatym”. „Smok skrzydlaty” potrafi napadać z szybkością strzały i błyskawicznie zadawać ciosy, a trucizna wstrzyknięta ofierze pali jak ogień. Proroctwo Izajasza się spełnia; „smokiem skrzydlatym” okazuje się Ezechiasz, wnuk Ozjasza. Biblia powiada: „To on pokonał Filistynów aż do Gazy i jej okolic”. — 2 Król. 18:8.
Roczniki asyryjskiego króla Sennacheryba wyjawiają, iż Filistyni poddali się Ezechiaszowi. W następujący sposób opisano tam los Padiego, króla filistyńskiego miasta Ekronu: ‛dworzanie, patrycjusze i prosty lud Ekronu zakuli Padiego, swojego króla, w kajdany’ po czym „oddali go w ręce Ezechiasza, Żyda”, który „trzymał go w więzieniu”.
Jeżeli wziąć pod uwagę taki rozwój wydarzeń za panowania Ezechiasza, to skierowany do Filistynów proroczy nakaz, żeby się nie cieszyli, był jak najbardziej słuszny. Czego doznali z rąk Ezechiasza, doprawdy przypominało rany, jakie może ofiarom zadać „smok skrzydlaty”. Proroctwo z Księgi Izajasza 14:29 spełniło się bezbłędnie.