Słowo Boże jest żywe

Obchody na pamiątkę wyzwolenia

NARÓD izraelski doczekał się cudownego wyzwolenia! Znajdował się w niewoli egipskiej, a faraon nie chciał go wypuścić. W tej sytuacji Jehowa kazał Izraelitom zabić baranka i pokropić jego krwią odrzwia oraz nadproża swoich domów, jak to widać na ilustracji. Tejże nocy anioł Jehowy przeszedł koło domów, których odrzwia pokropiono krwią, ale minął je, natomiast pozabijał synów pierworodnych we wszystkich rodzinach Egipcjan. Wówczas faraon pozwolił odejść Izraelitom.

Czy wtedy ten naród rzeczywiście został wyzwolony pod każdym względem? Pierworodni jego żyli. Naród jako całość wydostał się z niewoli egipskiej, a w końcu odziedziczył „ziemię opływającą w mleko i miód” (Wyjścia 13:5, Biblia Tysiąclecia). Izraelici jednak w dalszym ciągu chorowali, starzeli się i umierali. Nie byli uwolnieni od grzechu i od jego następstwa, mianowicie śmierci.

Później na ziemskiej scenie wydarzeń pojawił się Jezus Chrystus. Pewnego dnia Jan, który ochrzcił Syna Bożego, wskazawszy na niego zawołał: „Patrzcie, Baranek Boży, który usuwa grzech świata!” (Jana 1:29). Jak krew baranka paschalnego oznaczała ratunek dla izraelskich pierworodnych, tak w przelanej krwi Chrystusa jest moc wybawienia. Może ona zapewnić lepsze, całkowite wyzwolenie. Kto daje dowody wiary w ofiarę Chrystusa, dostąpi odpuszczenia grzechów (Jana 3:16, 36). Będzie mógł żyć wiecznie i nawet się nie zestarzeje ani nie opanują go choroby (Obj. 21:4).

Jezus ustanowił specjalny posiłek dla upamiętnienia owego wspaniałego wyzwolenia; obowiązuje on w szczególny sposób tych, którzy mają zmartwychwstać, aby u jego boku stać się dziedzicami niebiańskiego Królestwa. Podczas wieczerzy poprzedzającej jego śmierć na palu Jezus dał swoim wiernym apostołom chleb, mówiąc: „Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało”. Następnie podał im kielich z winem i rzekł: „Pijcie z niego wszyscy, bo to oznacza moją ‛krew przymierza’, która ma być przelana za wielu ku przebaczeniu grzechów”. Jezus powiedział też: „Czyńcie tak w dalszym ciągu na moją pamiątkę” (Mat. 26:26-28; Łuk. 22:19, 20).

A zatem miała to być doroczna uroczystość upamiętniająca śmierć Jezusa. Przy tej specjalnej okazji przypomina się oraz wpaja głęboko w umysły i serca obecnych znaczenie śmierci Chrystusa dla dziedziców Królestwa, jak też dla wszystkich pozostałych ludzi przejawiających wiarę. Świadkowie Jehowy serdecznie zapraszają cię, czytelniku, byś wraz z nimi świętował tę Pamiątkę. Dowiedz się u znanych ci Świadków Jehowy o miejscu i porze obchodzenia uroczystości.