Pytania czytelników
◼ Czy z uwagi na to, że poród jest procesem naturalnym, można mieć za złe chrześcijance, gdy praktykuje jako akuszerka, nie mając urzędowego zezwolenia ani dyplomu?
Prawdą jest, że narodziny dziecka są procesem naturalnym; to po prostu cud, za który należy się cześć naszemu Życiodawcy, Jehowie (Rodz. 1:27, 28; 49:25). I od najdawniejszych czasów doświadczone kobiety udzielały pomocy przy wielu porodach (Wyjścia 1:15-20). Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że w krajach trzeciego świata do dziś 60-80% porodów odbywa się w obecności akuszerek lub tylko tradycyjnych „babek” („Medical Tribune” z 26 stycznia 1983). Nawet w niektórych krajach rozwiniętych zaznacza się tendencja do popierania porodów odbywających się w izbach porodowych lub we własnych domach pod opieką wyszkolonej położnej, o ile nie przewiduje się żadnych komplikacji.
Jednakże historia biblijna wskazuje też, że przy porodzie mogą wystąpić powikłania groźne dla życia matki, dziecka albo obojga (Rodz. 3:16; 35:16-19). Jak podaje WHO, „co roku około 500 000 kobiet umiera z powodu komplikacji porodowych”. Dlatego wiele autorytetów w dziedzinie medycyny opowiada się za tym, żeby rodzić w szpitalach, a w każdym razie w obecności lekarza. Odbywają się kursy szkoleniowe dla praktykujących akuszerek i tym, które się wykażą odpowiednimi kwalifikacjami, wydaje się pozwolenia lub dyplomy.
Oczywiście istnieją sprzeczne opinie i twierdzenia co do tego, jakim metodom powinno się dać pierwszeństwo: Czy lepiej jest, aby poród odbywał się w domu, jeśli nie zanosi się na żadne powikłania? Jaka pozycja przy porodzie jest najkorzystniejsza dla matki? Czy dla dziecka będzie lepiej, gdy się urodzi w kojącym środowisku, może nawet pod wodą? Czy przy normalnym porodzie należy stosować narkozę? Kiedy odciąć pępowinę?
Zbór chrześcijański nie zajmuje w takich dziedzinach oficjalnego stanowiska, ponieważ są to sprawy osobiste. Nie nalega też na niewiasty, by korzystały z pomocy lekarza położnika a nie akuszerki, i na odwrót. To także pozostawia się osobistej decyzji. Jednakże mąż i żona powinni dążyć do tego, co ich zdaniem byłoby najlepsze zarówno dla matki, jak i dla dziecka, to znaczy żeby oboje żyli i służyli w dobrym zdrowiu Jehowie.
W raporcie WHO czytamy, że „na kursach [dla położnych] kładzie się nacisk na metody bezpiecznego porodu i na higienę”. Rejestrowanie osób trudniących się położnictwem oraz wydawanie im zezwoleń lub dyplomów odbywa się po to, żeby matki i dzieci nie były zdane na usługi kobiet, którym brak dostatecznych kwalifikacji, tylko żeby mogły korzystać z łatwo dostępnej opieki fachowej. Niekiedy prawo orzeka, że pomocy przy porodach mogą udzielać tylko osoby przeszkolone i dyplomowane. Kto lekceważy znane przepisy obowiązujące w danej dziedzinie, ryzykuje pociągnięciem do odpowiedzialności karnej za łamanie prawa i może ściągnąć na siebie winę krwi, gdyby wskutek lekkomyślności spowodował czyjąś śmierć (Rzym. 13:1-4).
Chrześcijanin, który z przyczyn zdrowotnych potrzebuje pomocy, jak i ten, kto jej udziela — czy to przy porodzie, czy przy innych rodzajach leczenia — powinien pamiętać o słowach Jezusa: „Spłacajcie więc Cezarowi, co należy do Cezara, a co jest Boże — Bogu” (Mat. 22:21).