Co o tym sądzić?
PRAWDZIWE WYZWOLENIE?
Teologia wyzwolenia — ruch aprobujący używanie przemocy jako środka do „wyzwolenia biednych i uciśnionych” (zwłaszcza w krajach rozwijających się) — zyskuje coraz większą popularność. Kwestia ta była przedmiotem obrad na drugim międzynarodowym zgromadzeniu Ekumenicznego Stowarzyszenia Teologów Trzeciego Świata, zorganizowanym w dniach od 8 do 13 grudnia 1986 roku w meksykańskim mieście Oaxtepec. Dlaczego wspomniani teolodzy silniej niż kiedykolwiek przedtem dążą do przeobrażeń społecznych?
Chociaż w roku 1985 Watykan opublikował informację potępiającą teologię wyzwolenia, to w Instrukcji o chrześcijańskiej wolności i wyzwoleniu wydanej w roku 1986 czytamy, że „działanie tych, którzy cierpią ucisk ze strony bogatych lub dzierżących władzę polityczną, jest całkowicie uzasadnione”. W dokumencie tym napisano, iż „można usprawiedliwić walkę zbrojną jako środek ostateczny, gdy chodzi o położenie kresu długotrwałym rządom opartym na przemocy, które gwałcą podstawowe prawa człowieka i działają na szkodę całego kraju”.
Czy jednak Jezus Chrystus podczas swego pobytu na ziemi angażował się w świecki ruch społeczny? Nie, zganił bowiem apostoła Piotra, gdy ten chwycił za miecz w obronie Syna Bożego; powiedział mu: „Włóż miecz swój do pochwy; wszyscy bowiem, którzy miecza dobywają, od miecza giną” (Mat. 26:52, Biblia warszawska). Biblia obiecuje lepsze wyzwolenie, gdy Bóg uwolni świat nie tylko od ubóstwa, konfliktów międzynarodowych, dyskryminacji rasowej i ucisku, lecz także od łez, bólu, trosk i śmierci (Obj. 21:4). Interwencja Boża rzeczywiście przyniesie prawdziwe wyzwolenie!
PASTOR ODMAWIA CHRZCZENIA NIEMOWLĄT
Pewien pastor ewangelicki z Frankfurtu nad Menem powiadomił władze kościelne, że odtąd nie będzie „w swej gminie chrzcił małych dzieci”. Duchowny ten, 58-letni Klaus Hoffman, oznajmił, że jego własny chrzest, gdy był niemowlęciem, jest niegodny tego miana. Wyjaśnił: „Nie poprzedziła go wiara, będąca biblijnym warunkiem przystąpienia do chrztu, nie użyto też właściwego symbolu, którym jest zanurzenie”. Słowa swe poparł czynem i dał się ochrzcić ponownie. „Przyjął chrzest biblijny, przez zanurzenie”, czytamy w zachodnioniemieckim dzienniku Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Zwierzchnicy Klausa Hoffmana początkowo zdjęli go z urzędu, potem jednak zmienili decyzję i udzielili mu „trzymiesięcznego urlopu w celach badawczych”. Do jakich wniosków doszedł? Wspomniana gazeta donosi, że dalsze analizowanie zagadnienia utwierdziło go jedynie w przekonaniu, iż „chrzest niemowląt nie ma żadnego uzasadnienia w Biblii. Pisma wczesnochrześcijańskie również nic nie wspominają o tym, by ów obrzęd wprowadzono wcześniej niż w trzecim stuleciu”.
Nic więc dziwnego, że według władz kościelnych podstawą do chrzczenia niemowląt jest tradycja. Toteż pomimo wyżej przytoczonych faktów niemal w całym chrześcijaństwie chrzci się małe dzieci. Czy jednak samo popieranie przez duchownych tego zwyczaju powoduje, że staje się on właściwy? Jezus nie polecił swym naśladowcom chrzcić niemowląt, lecz wierzących, którzy zostali pouczeni, jak przestrzegać wszystkiego, co nakazał. Sam, gdy został zanurzony w wodach Jordanu, nie był dzieckiem, lecz „miał lat około trzydziestu” (Łuk. 3:21-23, Biblia warszawska; Mat. 28:19, 20).
„KIEPSKI POMYSŁ”
Coraz powszechniejsza obawa przed zakażoną krwią zmusza specjalistów w zakresie medycyny do ponownego rozważenia celowości przeprowadzania transfuzji. Dr Henry B. Soloway, redaktor czasopisma „Pathologist”, przypomniał, że zabieg ten przysparzał wielu kłopotów, odkąd tylko zaczęto go dokonywać. „Z początku przetaczanie krwi zainfekowanej podczas pobierania lub przechowywania (...) doprowadzało do licznych zgonów wskutek posocznicy i wstrząsu wywołanego działaniem endotoksyn. W okresie drugiej wojny światowej przekazywanie przez krew i preparaty krwiopochodne wirusa typu B spowodowało znaczny wzrost liczby zachorowań na wszczepienne zapalenie wątroby”. Mimo że w celu utworzenia „bezpiecznych” zapasów krwi wprowadzono specjalne metody, nie udało się dotąd zapobiec przenoszeniu takich chorób, jak AIDS.
Ostatnio budzi niepokój długość okresu wyzdrowienia po usunięciu nowotworu, jeżeli podczas takiej operacji przetaczano krew. Dr Soloway pisze: „Stosowanie transfuzji u chorych operowanych na raka płuc, sutka lub okrężnicy (...) wyraźnie zmniejsza szansę na wyleczenie”. A czy jest inne wyjście? We wspomnianym czasopiśmie przyznano: „Świadkowie Jehowy twierdzą stanowczo, (...) że transfuzja to kiepski pomysł. Być może kiedyś się okaże, że są w błędzie. Na razie jednak sporo przemawia za tym, by poprzeć ich stanowisko, i to pomimo protestów banków krwi”.
Świadkowie Jehowy uniknęli wielu szkodliwych następstw transfuzji dzięki przestrzeganiu prawa Bożego. W Księdze Kapłańskiej 17:14 czytamy: „Nie będziecie jedli krwi żadnego ciała, bo duszą wszelkiego ciała jest jego krew”. A chrześcijanom powiedziano, żeby ‛trzymali się z dala od krwi’ (Dzieje 15:28, 29). Przyjmowanie krwi w jakiejkolwiek postaci Bóg bez wątpienia uważa za „kiepski pomysł”.