Opowiadają głosiciele Królestwa

‛Pałanie duchem’ w Meksyku

„CAŁY kraj zdaje się pałać duchem wytężonej pracy”. Wiadomość taka nadeszła z biura oddziału Towarzystwa Strażnica w Meksyku. Ileż w tym prawdy! O ożywionej działalności w tymże kraju świadczy fakt, iż sierpień był tam 70 kolejnym miesiącem z najwyższą liczbą głosicieli, wynoszącą aż 277 436. Prowadzono przeszło 400 000 studiów biblijnych, a na zeszłoroczną Pamiątkę przybyło 1 046 291 osób. Jakże wspaniałe daje to widoki na dalszy wzrost!

W roku 1989 ważnym wydarzeniem była w Meksyku zmiana sytuacji prawnej Świadków Jehowy. Odtąd można się posługiwać Biblią w służbie kaznodziejskiej oraz rozpoczynać zebrania modlitwą. Przyniosło to natychmiastowe rezultaty. W ciągu dwóch miesięcy liczba głosicieli wzrosła o ponad 17 000.

Radość braci z takiego obrotu sprawy uwidacznia się w ich wypowiedziach. Pewien głosiciel napisał: „Czytanie w zborze specjalnego listu było dwukrotnie przerywane spontanicznymi oklaskami. Jakże to było wzruszające!” Drugi wyznał: „Ze szczęścia nie mogliśmy powstrzymać łez. Rezultatem tej nowej sytuacji jest większa punktualność. Każdy chce być obecny już na modlitwie wstępnej”.

Inny brat podał: „Pewna mieszkanka naszego terenu, czynnie uczestnicząca w organizowanym przez kościół katolicki programie studiowania Biblii, stwierdziła: ‛Już przedtem [Świadkowie] samymi swoimi wypowiedziami i czasopismami odbierali nam wszelkie argumenty, ale obecnie, gdy przy drzwiach otwierają Biblię, jesteśmy przegrani z kretesem!’”

Świadkowie Jehowy w Meksyku przywiązują też dużą wagę do głoszenia nieoficjalnego z Biblią w ręku. Pewna siostra nawiązała rozmowę z kobietą, która ją zapytała, co sądzi o przerywaniu ciąży. Głosicielka odrzekła: „Moje zdanie nie jest takie ważne jak to, czego uczy Biblia”. Po odczytaniu kilku wersetów podsumowała: „W oczach Stwórcy życie przedstawia wielką wartość, nawet życie tych, którzy się jeszcze nie narodzili”.

Rozmówczyni wyznała wówczas, iż spodziewa się pierwszego dziecka, ale z badań klinicznych wynika, że raczej nie będzie ono normalne. Lekarz zalecił przerwanie ciąży, na co przystał też jej mąż, ona jednak nie może się zdecydować. Głosicielka porozmawiała z nią jeszcze na podstawie Biblii i podała swoje nazwisko, po czym się rozstały.

Pięć lat później na zgromadzeniu okręgowym szukało tej siostry oraz jej męża pewne małżeństwo z czteroletnim dzieckiem. Była to ta sama kobieta! Jak potoczyły się wypadki? Po rozmowie z głosicielką zdecydowała się urodzić. Lekarz przestał się nią zajmować, a mąż groził nawet, że ją zostawi, jeśli dziecko urodzi się nienormalne. Kiedy nadszedł czas rozwiązania, zgłosiła się do pierwszego z brzegu lekarza.

Zaraz po urodzeniu się dziecka lekarz powiedział: „Gratulacje dla młodej matki! Ma pani śliczną dziewczynkę”. Nie wierząc własnym uszom, poprosiła o dokładne zbadanie noworodka. Następnie opowiedziała całą historię. Lekarz stwierdził tylko: „To istny cud”. Kobieta była szczęśliwa, że się odważyła uszanować pogląd Jehowy na świętość życia, i dała swemu ślicznemu, zdrowemu dziecku imię tamtej chrześcijanki. Wróciwszy do sił, odszukała Świadków Jehowy i zaczęła z nimi studiować Biblię. Przed upływem roku oboje z mężem zostali ochrzczeni.

Apostoł Paweł usilnie zachęcał: „Pałajcie duchem. Służcie jako niewolnicy Jehowy” (Rzymian 12:11). Świadkowie Boży w Meksyku, podobnie jak w każdym innym zakątku ziemi, z całego serca dają posłuch temu wezwaniu. Właśnie dlatego cały ten kraj pała duchem wytężonej pracy na niwie Pana. Jakże obficie Jehowa błogosławi swym wiernym sługom!