BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy
BIBLIOTEKA INTERNETOWA
Strażnicy
polski
  • BIBLIA
  • PUBLIKACJE
  • ZEBRANIA
  • w91 15.1 ss. 15-20
  • Szukajmy ludzi odpowiednio usposobionych do życia wiecznego

Brak nagrań wideo wybranego fragmentu tekstu.

Niestety, nie udało się uruchomić tego pliku wideo.

  • Szukajmy ludzi odpowiednio usposobionych do życia wiecznego
  • Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1991
  • Śródtytuły
  • Podobne artykuły
  • Wierzący mają „czyste serce”
  • Wstępy pobudzające do myślenia
  • Prawidłowo władać Słowem Bożym
  • Znaczenie przekonywania
  • Mów logicznie i przekonywająco
  • Posługuj się pouczającymi przykładami
  • Zakończenie pobudzające do działania
  • Więcej uczniów dzięki owocnej służbie kaznodziejskiej
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1985
  • Wykorzystywanie szkoły do ulepszania służby kaznodziejskiej
    Poradnik dla teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej
  • Jak zostać owocnie pracującym kaznodzieją
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1985
  • Umiejętne nauczanie podczas pracy od domu do domu
    Nasza Służba Królestwa — 1985
Zobacz więcej
Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1991
w91 15.1 ss. 15-20

Szukajmy ludzi odpowiednio usposobionych do życia wiecznego

„Wszyscy odpowiednio usposobieni do życia wiecznego stali się ludźmi wierzącymi” (DZIEJE APOSTOLSKIE 13:48).

1. Jaką zdolność posiada Jehowa, jeśli chodzi o serca ludzkie?

JEHOWA BÓG potrafi czytać w sercu. Uwidoczniło się to, gdy prorok Samuel poszedł namaścić jednego z synów Jessego na króla nad Izraelem. Ujrzawszy Eliaba, „od razu powiedział: ‛Z pewnością jest przed Jehową Jego pomazaniec’. Ale Jehowa rzekł Samuelowi: ‛Nie patrz na jego wygląd ani na wysokość jego postaci, bo go odrzuciłem. Nie tak jak człowiek widzi Bóg, bo zwykły człowiek widzi to, co się ukazuje oczom, lecz jeśli chodzi o Jehowę — On widzi, jakie jest serce’”. Polecił więc Samuelowi namaścić Dawida, który się okazał ‛miły sercu Boga’ (1 Samuela 13:13, 14; 16:4-13).

2. Co ma swe źródło w symbolicznym sercu każdego człowieka i co na ten temat mówi Biblia?

2 Każdy człowiek odznacza się określonym usposobieniem, mającym źródło w symbolicznym sercu (Mateusza 12:34, 35; 15:18-20). Na przykład Biblia mówi o człowieku, którego ‛serce jest gotowe do walki’ (Psalm 55:22, BT). Wyjawia, że „każdy, kto jest skłonny do strasznego zagniewania, ma wiele występków”. Uczy również: „Bywają koledzy gotowi się nawzajem roztrzaskać, ale bywa też przyjaciel bardziej przywiązany niż brat” (Przysłów 18:24; 29:22). Na szczęście wiele ludzi przypomina pogańskich mieszkańców starożytnej Antiochii Pizydyjskiej, którzy gdy usłyszeli o Bożym postanowieniu co do zbawienia, „zaczęli się radować i wychwalać słowo Jehowy, a wszyscy odpowiednio usposobieni do życia wiecznego stali się ludźmi wierzącymi” (Dzieje Apostolskie 13:44-48).

Wierzący mają „czyste serce”

3, 4. (a) Kto ma czyste serce? (b) W jakim sensie ludzie czystego serca widzą Boga?

3 Wierzący antiocheńczycy zostawali ochrzczonymi naśladowcami Chrystusa i jeśli trwali w wierności, mogli odnieść do siebie słowa Jezusa: „Szczęśliwi czystego serca, gdyż będą widzieć Boga” (Mateusza 5:8). Ale kto ma „czyste serce”? I jak można „widzieć Boga”?

4 Ludzie czystego serca są niesplamieni wewnętrznie. Cechuje ich czystość sądów, uczuć, pragnień i pobudek (1 Tymoteusza 1:5). Już teraz „widzą Boga”, gdyż dostrzegają Jego działanie na rzecz tych, którzy zachowują prawość (por. Wyjścia 33:20; Joba [Hioba] 19:26, BT; 42:5). Słowo greckie przetłumaczone tu na „widzieć” oznacza również „widzieć umysłem, dostrzegać, wiedzieć”. Jezus w sposób doskonały odzwierciedlał osobowość Boga, toteż mogą w nią wejrzeć ludzie „czystego serca”, którzy wierzą w Chrystusa i w jego przebłagalną ofiarę, dostępują przebaczenia grzechów i są w stanie oddawać cześć Bogu we właściwy sposób (Jana 14:7-9; Efezjan 1:7). Pomazańcy „widzą” Go w najpełniejszym sensie, gdy zmartwychwstają do życia w niebie i tam rzeczywiście oglądają Boga i Chrystusa (2 Koryntian 1:21, 22; 1 Jana 3:2). Jednakże każdy, kto ma czyste serce, może widzieć Boga dzięki dokładnej wiedzy i udziałowi w prawdziwym wielbieniu (Psalm 24:3, 4; 1 Jana 3:6; 3 Jana 11). Ludzie tacy są odpowiednio usposobieni do życia wiecznego w niebie albo na rajskiej ziemi (Łukasza 23:43; 1 Koryntian 15:50-57; 1 Piotra 1:3-5).

5. Czego nie można się spodziewać po ludziach, którzy nie są odpowiednio usposobieni do życia wiecznego?

5 Kto nie jest odpowiednio usposobiony do życia wiecznego, ten nie stanie się człowiekiem wierzącym. Nie zdoła uwierzyć (2 Tesaloniczan 3:2). Co więcej, prawdziwym naśladowcą Jezusa Chrystusa nie będzie nikt, kto nie jest gotów się uczyć i kogo nie pociągnie Jehowa, który zna stan serca (Jana 6:41-47). Oczywiście podczas głoszenia od domu do domu Świadkowie Jehowy nikogo z góry nie osądzają. Nie potrafią czytać w sercach, więc wynik pozostawiają w miłościwych rękach Boga.

6. (a) Jak oceniono rolę osobistego kontaktu z ludźmi podczas głoszenia od domu do domu? (b) Jakie środki mają pomóc Świadkom Jehowy w odszukiwaniu ludzi odpowiednio usposobionych do życia wiecznego?

6 Pewien uczony słusznie napisał: „[Paweł] uczył prawdy publicznie i od domu do domu. Głosił Chrystusa nie tylko z podium, lecz także przez osobiste kontakty z ludźmi. Nierzadko jest to znacznie owocniejsze niż wszelkie inne formy lub metody docierania do ludzkich dusz” (August Van Ryn). Takie publikacje jak Poradnik dla teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej, Reasoning From the Scriptures (Przekonywanie na podstawie Pism) oraz Nasza Służba Królestwa pomagają Świadkom Jehowy wygłaszać wykłady i możliwie najlepiej wykorzystywać styczność z ludźmi w działalności ewangelizacyjnej. Pomocne są też pokazy przedstawiane na zebraniach służby oraz rady udzielane w szkole teokratycznej. Jej uczestnicy otrzymują cenną zaprawę w zakresie różnych cech przemawiania, takich jak skuteczne wstępy, właściwe wprowadzanie wersetów biblijnych, logiczna budowa, przekonywająca argumentacja, posługiwanie się przykładami oraz stosowne zakończenia. Zobaczmy, jak Biblia wzbogaca to szkolenie, które pomaga sługom Bożym odszukiwać ludzi odpowiednio usposobionych do życia wiecznego.

Wstępy pobudzające do myślenia

7. Czego można się nauczyć o wstępach z pierwszych zdań Kazania na Górze?

7 Kto się przygotowuje do świadczenia od domu do domu i chce wzbudzić zainteresowanie odpowiednim wstępem, może się uczyć od Jezusa. Rozpoczynając Kazanie na Górze, aż 9 razy użył on słowa „szczęśliwi”. Na przykład powiedział: „Szczęśliwi ci, którzy są świadomi swych potrzeb duchowych, gdyż do nich należy Królestwo Niebios. (...) Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż tacy odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:3-12). Użył prostych, zrozumiałych zdań. Powyższym wstępem niewątpliwie rozbudził zainteresowanie i przykuł uwagę słuchaczy, któż bowiem nie pragnie być szczęśliwy?

8. Jak podczas głoszenia od domu do domu należy wprowadzać temat do rozmów?

8 Każdy temat do rozmów proponowany podczas pracy od drzwi do drzwi należy wprowadzać w pozytywny, miły sposób. Nie można jednak stosować szokujących wstępów w rodzaju: „Mam dla pana wiadomość z kosmosu”. Dobra nowina istotnie pochodzi z nieba, ale po takim wstępie domownik mógłby się zastanawiać, czy potraktować głosiciela poważnie, czy też jak najprędzej się go pozbyć.

Prawidłowo władać Słowem Bożym

9. (a) W jaki sposób głosiciel powinien wprowadzać i odczytywać wersety biblijne oraz objaśniać ich zastosowanie? (b) Omów na przykładzie, jak Jezus posługiwał się pytaniami.

9 Zarówno w służbie polowej, jak i w czasie przemawiania z podium trzeba odpowiednio wprowadzać wersety biblijne, odczytywać je z właściwym naciskiem oraz dokładnie i zrozumiale objaśniać ich zastosowanie. Pomocne mogą się też okazać pytania pobudzające domownika do zastanowienia się nad wypowiedziami Pisma Świętego. I pod tym względem bardzo pouczające są metody Jezusa. Pewnego razu jakiś mężczyzna obeznany z Prawem Mojżeszowym zapytał go: „Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?” Jezus odpowiedział pytaniem: „Co napisano w Prawie? Jak czytasz?” Na pewno wiedział, że ów człowiek potrafi udzielić odpowiedzi. Faktycznie, odrzekł on zgodnie z prawdą: „‛Będziesz miłować Jehowę, twego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całą swoją siłą, i całym swym umysłem’ oraz ‛bliźniego twego jak siebie samego’”. Jezus pochwalił rozmówcę i wywiązała się dalsza dyskusja (Łukasza 10:25-37).

10. O czym należy pamiętać w związku z tematem do rozmów i czego trzeba unikać przy zadawaniu pytań domownikom?

10 Podczas świadczenia od domu do domu należy kłaść nacisk na główną myśl tematu do rozmów i wyjaśniać, jak ją rozwijają odczytywane wersety biblijne. Głosiciel chciałby trafić domownikowi do serca, powinien więc unikać zadawania kłopotliwych pytań. Kiedy posługujemy się Słowem Bożym, ‛niech nasza mowa zawsze będzie ujmująca, przyprawiona solą’ (Kolosan 4:6).

11. Jaki wzór w korygowaniu błędnych poglądów za pomocą Pisma Świętego dał Jezus, gdy był kuszony przez Szatana?

11 Zwłaszcza w trakcie odwiedzin ponownych trzeba czasem skorygować błędne poglądy przez wykazanie, co w rzeczywistości mówią lub oznaczają pewne wersety. Jezus postąpił podobnie, dając odpór Szatanowi, który powiedział: „Jeżeli jesteś synem Bożym, rzuć się w dół; bo napisano: ‛Aniołom swym da rozkaz dotyczący ciebie i będą cię nosić na rękach, abyś nawet nie uderzył stopą o kamień’”. Jednakże Psalm 91:11, 12, zacytowany przez Szatana, nie usprawiedliwia narażania daru Bożego, jakim jest życie, na śmiertelne niebezpieczeństwo. Wiedząc, że takie wypróbowywanie Jehowy byłoby czymś niewłaściwym, Jezus odrzekł Szatanowi: „I znowu napisano: ‛Nie będziesz wystawiać Jehowy, twego Boga, na próbę’” (Mateusza 4:5-7). Szatan oczywiście nie poszukuje prawdy. Ale gdy rozsądne osoby wyrażają błędne poglądy mogące zahamować ich rozwój duchowy, głosiciel Słowa Bożego powinien taktownie wyjaśnić, czego właściwie uczy Biblia. Wszystko to wchodzi w zakres ‛prawidłowego władania słowem prawdy’ — jednej z ważnych lekcji w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej (2 Tymoteusza 2:15).

Znaczenie przekonywania

12, 13. Dlaczego w służbie kaznodziejskiej jest miejsce na przekonywanie?

12 W chrześcijańskiej działalności ewangelizacyjnej jest miejsce również na przekonywanie. Na przykład Paweł usilnie zachęcał swego współpracownika Tymoteusza, żeby trwał w tym, czego się nauczył ‛i w co, będąc przekonany, uwierzył’ (2 Tymoteusza 3:14). W Koryncie apostoł „w każdy sabat wygłaszał mowę w synagodze i przekonywał Żydów oraz Greków” (Dzieje Apostolskie 18:1-4). W Efezie skutecznie ‛wygłaszał przemówienia i przekonywał co do Królestwa Bożego’ (Dzieje Apostolskie 19:8). A przebywając w areszcie domowym w Rzymie, zapraszał różnych ludzi i dawał im świadectwo, „przekonując ich”, dzięki czemu niektórzy uwierzyli (Dzieje Apostolskie 28:23, 24).

13 Oczywiście bez względu na to, jak przekonywająco stara się mówić głosiciel, uwierzą tylko ludzie odpowiednio usposobieni do życia wiecznego. Rzeczowa argumentacja i zrozumiałe wyjaśnienia, przedstawione taktownie, mogą ich przekonać i skłonić do okazania wiary. Ale co jeszcze mogłoby im pomóc?

Mów logicznie i przekonywająco

14. (a) Co wchodzi w zakres logicznej, spoistej budowy? (b) Czego wymaga przekonywająca argumentacja?

14 Do cech przemawiania uwzględnionych w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej należy logiczna, spoista budowa. Chodzi o rozsądne uporządkowanie wszystkich kluczowych myśli i stosownego materiału. Bardzo ważna jest też przekonywająca argumentacja, która wymaga położenia odpowiedniego fundamentu oraz podania niezbitych dowodów. Ściśle wiąże się z tym pobudzanie słuchaczy do myślenia przez zachowywanie wspólnej płaszczyzny, a także dostateczne rozwinięcie punktów oraz praktyczne ich zastosowanie. I tym razem wskazówki można znaleźć w Biblii.

15. (a) Jak Paweł przykuł uwagę słuchaczy i stworzył wspólną płaszczyznę, gdy przemawiał na Wzgórzu Marsa? (b) Jak się uwidoczniła logiczna, spoista budowa tego przemówienia?

15 Wspomniane cechy przemawiania widoczne są w słynnej mowie Pawła na Wzgórzu Marsa w starożytnych Atenach (Dzieje Apostolskie 17:22-31, Bw). Na wstępie apostoł przykuł uwagę słuchaczy i stworzył wspólną płaszczyznę, mówiąc: „Mężowie ateńscy! Widzę, że pod każdym względem jesteście ludźmi nadzwyczaj pobożnymi”. W ich uszach niewątpliwie zabrzmiało to jak komplement. Po wzmiance o ołtarzu poświęconym „Nieznanemu Bogu” Paweł wygłosił logiczne, spoiste przemówienie, oparte na przekonywającej argumentacji. Powiedział, że ten nie znany im Bóg „stworzył świat i wszystko, co na nim”. W przeciwieństwie do Ateny czy innych greckich bóstw „nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych ani też nie służy mu się rękami ludzkimi”. Następnie wskazał, że ów Bóg obdarzył nas życiem i że nie każe szukać siebie po omacku. Wyjaśnił, iż nasz Stwórca puszczał płazem czasy bałwochwalczej niewiedzy, „teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali”. W logiczny sposób wprowadzało to myśl, że ‛Bóg będzie sądził świat sprawiedliwie przez ustanowionego męża, którego wskrzesił z martwych’. Ponieważ wcześniej Paweł głosił „dobrą nowinę o Jezusie i zmartwychwstaniu”, ateńscy słuchacze wiedzieli, że tym Sędzią ma być Jezus Chrystus (Dzieje Apostolskie 17:18, Bw).

16. Jaką pomocą w służbie kaznodziejskiej może być przemówienie Pawła na Wzgórzu Marsa oraz zaprawa w szkole teokratycznej?

16 Oczywiście na Wzgórzu Marsa apostoł Paweł nie głosił od domu do domu. Niemniej zarówno z jego wystąpienia, jak i ze wskazówek udzielanych w szkole teokratycznej Świadkowie Jehowy mogą się sporo nauczyć i w ten sposób ulepszyć swą służbę polową. Wszystko to pomaga skuteczniej głosić — tak jak logiczna budowa przemówienia Pawła i jego przekonywająca argumentacja skłoniła niektórych Ateńczyków do przyjęcia chrystianizmu (Dzieje Apostolskie 17:32-34).

Posługuj się pouczającymi przykładami

17. Jakich przykładów należy używać w służbie polowej?

17 Dzięki teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej słudzy Boży dowiadują się również, jak podczas pracy od drzwi do drzwi oraz w innych gałęziach służby używać trafnych przykładów. Jeżeli mają one podkreślać ważne punkty, to muszą być proste i w dobrym guście. Głosiciel powinien je czerpać ze znanych sytuacji i pamiętać o wskazaniu na cel danego przykładu. Przypowieści Jezusa spełniały wszystkie te warunki.

18. Jak wypowiedź z Mateusza 13:45, 46 może się okazać przydatna w służbie kaznodziejskiej?

18 Rozważmy następującą wypowiedź Jezusa: „Królestwo Niebios jest podobne do wędrownego kupca, szukającego szlachetnych pereł. Kiedy znalazł jedną perłę wielkiej wartości, odszedł i szybko sprzedał wszystko, co posiadał, a tę kupił” (Mateusza 13:45, 46). Perły to drogocenne twory znajdowane w muszlach perłopławów i innych mięczaków. Ale tylko niektóre perły są „szlachetne”. Dzięki posiadanemu rozeznaniu kupiec poznał się na nadzwyczajnej wartości tej jednej perły i był gotów oddać za nią wszystko inne. Podczas odwiedzin ponownych albo domowego studium biblijnego można pokazać na przykładzie tej przypowieści, że kto naprawdę ceni sobie Królestwo Boże, postąpi jak ów kupiec. Ponieważ wie, że jest ono godne wszelkich ofiar, przyzna mu pierwsze miejsce w swym życiu.

Zakończenie pobudzające do działania

19. Co powinniśmy wskazać domownikowi na zakończenie rozmowy?

19 W szkole teokratycznej lud Boży uczy się też, że zakończenie przemówienia lub rozmowy musi mieć bezpośredni związek z tematem i że należy wskazać słuchaczom, co mają czynić, oraz zachęcić ich do działania. Świadcząc od domu do domu, musimy wyraźnie wskazać rozmówcy, czego od niego oczekujemy — na przykład przyjęcia literatury biblijnej albo wyrażenia zgody na odwiedziny ponowne.

20. Jaki wyśmienity przykład zakończenia pobudzającego do czynu znajdujemy w Mateusza 7:24-27?

20 Wspaniały wzór stanowi zakończenie Kazania na Górze. Prostym przykładem Jezus unaocznił, że usłuchanie jego słów będzie świadczyło o mądrości. Powiedział: „Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce. A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku. I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki” (Mateusza 7:24-27, Bw). Jakże wymownie to pokazuje, że słudzy Boży powinni usilnie zachęcać rozmówców do działania!

21. Co pokazują te rozważania i o czym nie wolno zapominać?

21 Powyższe rozważania unaoczniają, jak dzięki teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej można zostać umiejętnym głosicielem Królestwa. Rzecz jasna, odpowiednie wykwalifikowanie pochodzi przede wszystkim od Boga (2 Koryntian 3:4-6). A bez względu na posiadane kwalifikacje żaden głosiciel nie zdoła przekonać ludzi, by uwierzyli, jeśli nie pociągnie ich Bóg za pośrednictwem Chrystusa (Jana 14:6). Niemniej jednak słudzy Boży na pewno powinni robić użytek z wszelkich dóbr duchowych, które Jehowa zgotował jako pomoc w szukaniu ludzi odpowiednio usposobionych do życia wiecznego.

Jak odpowiesz?

◻ Kim są ludzie „czystego serca” i w jakim sensie tacy ‛widzą Boga’?

◻ Jakie czynniki należy uwzględnić we wstępie podczas głoszenia orędzia Królestwa od domu do domu?

◻ Jak w służbie kaznodziejskiej można prawidłowo władać Słowem Bożym?

◻ Co pomoże wypowiadać się w służbie polowej logicznie i przekonywająco?

◻ O czym musimy pamiętać, gdy w służbie kaznodziejskiej używamy przykładów?

◻ Co ma osiągnąć zakończenie rozmowy podczas świadczenia?

[Ilustracja na stronie 16]

Jezus oświadczył, że ludzie „czystego serca” będą „widzieć Boga”. Co miał na myśli?

[Ilustracja na stronie 18]

Wersety biblijne trzeba odpowiednio wprowadzać, odczytywać z właściwym naciskiem oraz dokładnie i zrozumiale objaśniać ich zastosowanie

    Publikacje w języku polskim (1960-2026)
    Wyloguj
    Zaloguj
    • polski
    • Udostępnij
    • Ustawienia
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Warunki użytkowania
    • Polityka prywatności
    • Ustawienia prywatności
    • JW.ORG
    • Zaloguj
    Udostępnij