Umiejętne nauczanie podczas pracy od domu do domu
1 Jezus był znany jako głosiciel dobrej nowiny (Łuk. 8:1). Kiedy jednak zwracano się do niego albo o nim mówiono, najczęściej nazywano go Nauczycielem (Mat. 8:19; 9:11). W natchnionym sprawozdaniu czytamy, iż „rzesze zdumiewały się nad jego sposobem nauczania” oraz że Jezus „obchodził okoliczne wioski i nauczał” (Mat. 7:28; Marka 6:6).
2 Również apostołowie byli nauczycielami. Paweł miał zwyczaj ‛przekonywać ludzi na podstawie Pisma, wyjaśniając i udowadniając przez przytoczenia’ to, czego uczył (Dzieje 17:2, 3). Dawał dokładne świadectwo o Królestwie Bożym i przekonująco mówił o Jezusie (Dzieje 28:23). Co moglibyśmy zrobić, żeby jeszcze umiejętniej nauczać podczas pracy od domu do domu?
BĄDŹ ELASTYCZNY
3 Głosząc od domu do domu, spotykamy ludzi rozmaitego pokroju i o najróżniejszych poglądach. Jedni twierdzą, że wierzą w Biblię, a drudzy jej nie uznają. Trzeba więc dostosowywać sposób przedstawiania orędzia do poszczególnych osób. Co zrobił Jezus podczas rozmowy z pewnym mężczyzną „biegłym w Prawie”? Człowiek ten zapytał: „Nauczycielu, co mam czynić, żeby odziedziczyć życie wieczne?” Jezus odparł: „Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?” (Łuk. 10:25-28). Zauważył, że ten mężczyzna był „biegły w Prawie” i odpowiednio pokierował rozmową.
4 Gdy Paweł głosił na Areopagu, zdawał sobie sprawę z tego, że przysłuchujący się poganie niewiele albo zgoła nic nie wiedzą o Pismach Hebrajskich i o Jezusie Chrystusie. Uznał więc za konieczne udzielić im odpowiednich wyjaśnień (Dzieje 17:22-34). My też musimy umieć się dostosowywać do naszego rozmówcy. Gdy rozmawiamy z kimś bardzo młodym, powinniśmy tak argumentować, żeby nas zrozumiał. Jeśli dajemy świadectwo komuś, kto czyta Biblię, musimy to uwzględnić, tak jak Jezus wziął to pod uwagę w rozmowie z mężczyzną „biegłym w Prawie”. Każdy człowiek jest inny i dlatego nie powinniśmy przedstawiać orędzia zawsze jednakowo. Co jeszcze moglibyśmy zrobić, żeby tym skuteczniej nauczać podczas pracy od domu do domu?
STARAJ SIĘ PRZEKONYWAĆ
5 Przekonywać znaczy tak mówić, żeby rozmówca mógł zrozumieć orędzie i zgodzić się z naszymi wnioskami. Nie chodzi jedynie o to, żeby nas wysłuchał, ale żeby też zrozumiał, iż nasze wywody są rozsądne. Trzeba więc, aby nasze wyjaśnienia trafiały do przekonania. Jak to zrobić?
6 Na pytanie „dlaczego?” trzeba podać przyczynę. Każdy człowiek ma prawo zapytać, dlaczego go odwiedzamy, dlaczego nasze orędzie jest ważne, dlaczego powinien w nie wierzyć? Zadawaj sobie zatem takie pytania, kiedy przygotowujesz się do pracy od domu do domu. Na przykład w związku z bieżącym „Tematem do rozmów”, zatytułowanym „Czy ziemia będzie zniszczona w wojnie nuklearnej?” można zadać sobie następujące pytania: Dlaczego rozmawiamy z ludźmi na ten temat? Dlaczego ziemia nie może być zniszczona? Dlaczego możemy zaufać obietnicom podanym w Biblii? Gdybyśmy zamierzali odczytać dodatkowe wersety, powinniśmy się zastanowić, dlaczego warto je omówić.
7 Gdy już potrafimy odpowiedzieć na takie pytania, łatwiej jest nam przedstawiać orędzie w sposób zrozumiały. Nie zapominajmy, że Paweł wyjaśniał Pisma za pomocą „przytoczeń” (Dzieje 17:3).
8 Bardzo pomocne są różne unaocznienia i stosowne pytania, pobudzają bowiem ludzi do zastanowienia się nad prawdami biblijnymi i wzniecają w ich sercu docenianie. Gdy odczytujesz wersety biblijne, kładź nacisk na słowa kluczowe. Pomaga to słuchaczom skupić się na tym, co czytasz. Wiele trafnych wskazówek na ten temat można znaleźć w lekcjach 10, 15, 25, 31 i 34 Poradnika. Poświęć nieco czasu na rozważenie tych rad, a następnie korzystaj z nich podczas pracy od domu do domu.
9 Obowiązek nauczania ludzi wszystkiego, co nakazał Jezus, powinien nas skłonić do poważnego zastanowienia się nad tym, czy ‛zwracamy uwagę na swoje nauczanie’ (1 Tym. 4:16). Opanowanie sztuki nauczania wymaga czasu i wysiłku. Paweł napisał do Tymoteusza, że „ci, co się trudzą w przemawianiu i nauczaniu”, są godni „podwójnego szacunku” (1 Tym. 5:17). Nie wahajmy się prosić o pomoc starszych i innych zdolnych głosicieli. Módlmy się stale o błogosławieństwo Jehowy w naszym ‛przykładaniu się do nauczania’ (1 Tym. 4:13).