Pytania czytelników

Czy dostąpią zmartwychwstania ludzie, którzy umierają przed wielkim uciskiem, nie przyjąwszy prawdziwego chrystianizmu?

Dobrze jest nie ulegać skłonności do występowania w roli sędziów i uznać, że liczy się tylko osąd Jehowy, wydany za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Jana 5:22; Dzieje 10:42; 2 Tymoteusza 4:1). Niemniej Pismo Święte zawiera informacje, które pomagają odpowiedzieć na powyższe pytanie.

Głoszenie po całej ziemi dobrej nowiny o Królestwie Bożym jest ważnym elementem ‛znaku obecności Jezusa’. Znak ten stał się wyraźnie widoczny już na początku naszego stulecia. W wyniku owej działalności kaznodziejskiej spełnia się przypowieść Jezusa o „owcach” i „kozłach” — trwa rozdzielanie ludzi ze wszystkich narodów. Dzieło głoszenia i rozdzielania dobiegnie końca, gdy „wielki ucisk” położy kres obecnemu złemu systemowi rzeczy (Mateusza 24:3, 21, 22, NW; 25:31-46, NW).

Zaliczenie do kozłów kogoś, kto odrzucił orędzie o Królestwie i umiera przed nastaniem wielkiego ucisku, należy do Jehowy i Jego Syna. Jezus powiedział, że kozły ‛odejdą w wieczne odcięcie’. Można zatem wnioskować, że osoby uznane przez Boga za kozły nie dostąpią zmartwychwstania. Zostają osądzone tak jak ci, którzy „poniosą (...) karę: zatracenie wieczne” w wielkim ucisku (2 Tesaloniczan 1:9).

A co z tymi, którzy zmarli w „dniach ostatecznych”, nie mając możliwości zapoznania się z orędziem o Królestwie na tyle, by świadomie opowiedzieć się za prawdą lub przeciw niej? (2 Tymoteusza 3:1).

Sporo osób umierających przed wielkim uciskiem, gdy dzieło głoszenia jest w toku, najwyraźniej dostąpi zmartwychwstania. Wskazują na to słowa z Objawienia 6:7, 8 (NW), opisujące szarżę symbolicznych jeźdźców. Wiele ludzi straciło życie z powodu wojen, klęsk głodu i śmiertelnych epidemii. Ponieważ ofiary „Śmierci” pochłania „Hades”, powstaną one z martwych podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa, kiedy Hades wyda wszystkich umarłych, którzy się w nim będą znajdować (Objawienie 20:13, NW). Część owych wskrzeszonych mogła się przed śmiercią zetknąć z orędziem o Królestwie.

Jakże możemy być wdzięczni, że to nie ludziom Jezus pozostawił rozstrzyganie, kto należy do klasy owiec, a kto do kozłów! Niedoskonały człowiek nie umie właściwie ocenić szans danej osoby na usłyszenie i przyjęcie dobrej nowiny. Skąd możemy wiedzieć, jaki był stan jej serca albo czy naprawdę miłowała sprawiedliwość? Czy potrafimy ustalić, jak dalece na jej reakcję wpłynęła rodzina, wychowanie religijne lub inne czynniki? Oczywiście, że nie. Jednakże Jehowa Bóg i Jezus Chrystus z całą pewnością są w stanie to rozstrzygnąć i wydać doskonały, sprawiedliwy osąd (5 Mojżeszowa 32:4; Izajasza 11:1-5).

Nie ma więc potrzeby spekulować, kto z niedawno zmarłych dostąpi zmartwychwstania. Nie zostaliśmy do tego upoważnieni (porównaj Łukasza 12:13, 14). Znacznie mądrzej jest poczekać na decyzję sprawiedliwych Sędziów — Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa. Pozwoli nam to cieszyć się większym spokojem wewnętrznym w służbie dla Jehowy. Pomoże też zwracać pilniejszą uwagę na wykonywanie otrzymanego zadania — ‛iść i czynić uczniami wszystkie narody, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co przykazał Jezus’ (Mateusza 28:19, 20).

[Prawa własności do ilustracji, strona 31]

Owca leicesterska, Meyers