Chrześcijańska rodzina daje pierwszeństwo sprawom duchowym

„Bądźcie wszyscy jednomyślni, okazując współczucie, żywiąc braterskie przywiązanie, przejawiając tkliwe zmiłowanie oraz pokorę umysłu” (1 PIOTRA 3:8, NW).

1. Przed jakim wyborem stoi każdy z nas i jak może się to odbić na naszej przyszłości?

JAKŻE trafnie odnoszą się powyższe słowa do najstarszej w dziejach ludzkości instytucji, jaką jest rodzina! I jakież to ważne, by w okazywaniu wymienionych przymiotów dawali przykład rodzice. Dzieci zazwyczaj przyswajają sobie zarówno ich dobre, jak i złe cechy. Niemniej każdy członek rodziny ma możliwość wyboru. Od nas jako od chrześcijan zależy, czy będziemy usposobieni duchowo, czy cieleśnie, czy zyskamy uznanie Boga, czy też wywołamy Jego niezadowolenie. W wyniku dokonanego wyboru albo dostąpimy błogosławieństwa w postaci bezkresnego życia i pokoju, albo spadnie na nas potępienie — wieczna śmierć (1 Mojżeszowa 4:1, 2; Rzymian 8:5-8; Galacjan 5:19-23).

2. (a) Jak Piotr dał dowód swej troski o rodziny? (b) Czym jest usposobienie duchowe? (Zobacz przypis).

² W wersetach poprzedzających słowa z Listu 1 Piotra 3:8 apostoł udzielił żonom i mężom kilku wybornych rad. Był szczerze zainteresowany pomyślnością rodzin chrześcijańskich. Zdawał sobie sprawę, iż kluczem do utworzenia zjednoczonej, kochającej się rodziny jest silne usposobienie duchowe jej członków.a Toteż w wersecie 7 zaznaczył, że jeśli mężowie będą lekceważyć jego radę, powstanie między nimi a Jehową bariera duchowa. Gdyby mąż zaniedbywał potrzeby swej żony lub wprawiał ją w przygnębienie nieżyczliwym traktowaniem, jego modlitwy napotkałyby przeszkodę.

Chrystus — doskonały wzór usposobienia duchowego

3. Jak Paweł wskazywał, iż mężowie powinni się wzorować na Chrystusie?

³ Usposobienie duchowe rodziny zależy od dobrego przykładu. Mąż będący gorliwym chrześcijaninem daje przykład pod względem okazywania przymiotów duchowych. Jeżeli ojciec jest niewierzący, z zadania tego zazwyczaj stara się wywiązywać matka. W obu wypadkach doskonały wzór stanowi Jezus Chrystus. Swoim postępowaniem, słowami i sposobem myślenia zawsze budował i pokrzepiał. Na ujmujący przykład Chrystusa wielokrotnie kierował uwagę czytelników swych listów apostoł Paweł. Oświadczył między innymi: „Mąż jest głową żony, jak i Chrystus jest głową zboru, będąc zbawicielem tego ciała. Mężowie, stale miłujcie żony, tak jak też Chrystus umiłował zbór i za niego dał samego siebie” (Efezjan 5:23, 25, 29, NW; Mateusza 11:28-30; Kolosan 3:19).

4. Jaki przykład usposobienia duchowego dał Jezus?

⁴ Jezus pozostawił niedościgły wzór usposobienia duchowego oraz sprawowania zwierzchnictwa w sposób nacechowany miłością, życzliwością i współczuciem. Nie był samolubny, lecz ofiarny. Zawsze przysparzał chwały swemu Ojcu i okazywał szacunek dla Jego zwierzchnictwa. Ponieważ poddawał się Jego kierownictwu, mógł powiedzieć: „Nie mogę sam z siebie nic uczynić. Jak słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy, bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał”. „Nic nie czynię sam z siebie, lecz tak mówię, jak mnie mój Ojciec nauczył” (Jana 5:30; 8:28; 1 Koryntian 11:3).

5. Jaki wzór dla mężów ustanowił Jezus, zaspokajając potrzeby swych naśladowców?

⁵ Co to oznacza dla mężów? Otóż we wszystkim mają się wzorować na Chrystusie, który zawsze podporządkowywał się swemu Ojcu. Na przykład, jak Jehowa dostarczył pożywienie wszystkim formom życia na ziemi, tak Jezus zaopatrywał w pokarm swych naśladowców. Nie lekceważył ich podstawowych potrzeb cielesnych. Dowodem jego troski i poczucia odpowiedzialności było cudowne nakarmienie najpierw 5000, a potem 4000 mężczyzn (Marka 6:35-44; 8:1-9). Podobnie dzisiaj świadomi swych obowiązków mężowie, będący głowami rodzin, dbają o zaspokajanie fizycznych potrzeb swych domowników. Ale czy powinność mężów na tym się kończy? (1 Tymoteusza 5:8).

6. (a) O jakie ważne potrzeby rodziny trzeba się troszczyć? (b) Jak mężowie i ojcowie mogą okazywać zrozumienie?

⁶ Rodziny mają jeszcze inne, ważniejsze potrzeby, na które zwrócił uwagę Jezus. Chodzi o potrzeby duchowe i emocjonalne (5 Mojżeszowa 8:3; Mateusza 4:4). Zarówno w domu, jak i w zborze stykamy się z różnymi ludźmi. Chcąc wywierać na nich budujący wpływ, musimy korzystać z odpowiednich wskazówek. Mają ich udzielać przede wszystkim mężowie i ojcowie, zwłaszcza gdy są starszymi lub sługami pomocniczymi. Podobna rola przypada osobom samotnie wychowującym dzieci. Rodzice powinni rozumieć nie tylko to, co domownicy wyrażają słowami, ale także to, czego nie wypowiadają. A do tego potrzeba wnikliwości, czasu i cierpliwości. Między innymi dlatego Piotr napisał, że mężowie powinni być wyrozumiali oraz mieszkać z żonami stosownie do wiedzy (1 Tymoteusza 3:4, 5, 12; 1 Piotra 3:7, NW).

Niebezpieczeństwa, których trzeba unikać

7, 8. (a) Czego potrzeba, by rodzina uniknęła rozbicia duchowego? (b) Co się liczy w chrześcijańskim biegu oprócz dobrego startu? (Mateusza 24:13).

⁷ Z jakiego powodu troska o usposobienie duchowe rodziny ma tak istotne znaczenie? Aby to sobie uzmysłowić, zastanówmy się, dlaczego pilot, który prowadzi statek przez niebezpieczny akwen kryjący mielizny, musi zwracać baczną uwagę na mapy. W sierpniu 1992 roku statek wycieczkowy Queen Elizabeth 2 był pilotowany przez obszar pełen skał i zdradliwych piaszczystych ławic, gdzie dość często popełnia się błędy nawigacyjne. Jeden z mieszkańców tych okolic stwierdził: „Żegluga w tym rejonie zwichnęła niejedną karierę”. Queen Elizabeth 2 uderzyła w podwodną rafę. Błąd ten drogo kosztował. Uszkodzeniu uległa jedna trzecia kadłuba, więc w celu dokonania remontu statek trzeba było na kilka tygodni wycofać ze służby.

⁸ Podobnie jest w rodzinie. Jeżeli jej „pilot” nie trzyma się ściśle mapy, czyli Słowa Bożego, domownicy szybko mogą ponieść szkody duchowe. Starszy lub sługa pomocniczy może wskutek tego stracić przywilej w zborze, a pozostali członkowie rodziny są narażeni na poważne niebezpieczeństwa. Dlatego każdy chrześcijanin powinien mieć się na baczności, by w sprawach duchowych nie popaść w błogie samozadowolenie, uspokajając siebie tym, że kiedyś był gorliwy i miał w zwyczaju studiować. W naszym chrześcijańskim biegu nie wystarczy dobry start — trzeba jeszcze dobiec do mety (1 Koryntian 9:24-27; 1 Tymoteusza 1:19).

9. (a) Jakie znaczenie ma studium osobiste? (b) Jakie stosowne pytania moglibyśmy sobie zadać?

⁹ W celu ominięcia duchowych skał i mielizn musimy stale trzymać się „map”, regularnie studiując Słowo Boże. Nie możemy się zadowalać jedynie podstawową wiedzą, dzięki której poznaliśmy prawdę. Nasze siły duchowe zależą od systematycznego i zrównoważonego studiowania oraz uczestniczenia w służbie kaznodziejskiej. Na przykład na zborowym studium Strażnicy poświęconym omawianiu niniejszego artykułu zadajmy sobie pytania: Czy naprawdę przeanalizowałem lub przeanalizowaliśmy w gronie rodziny ten materiał, odszukując podane wersety biblijne i zastanawiając się nad ich zastosowaniem, czy jedynie podkreśliliśmy odpowiedzi? A może przed pójściem na zebranie nawet nie przeczytaliśmy tego artykułu? Szczere odpowiedzi na powyższe pytania mogą stanowić dobry materiał do przemyśleń i w razie potrzeby rozbudzić pragnienie dokonania zmian (Hebrajczyków 5:12-14).

10. Dlaczego wnikliwa samoocena jest taka ważna?

¹⁰ Dlaczego taka wnikliwa samoocena ma istotne znaczenie? Ponieważ otaczający nas świat jest przesiąknięty szatańskim duchem i próbuje wieloma wyrafinowanymi sposobami podkopać naszą wiarę w Boga i Jego obietnice. Chce nas tak zająć, żebyśmy nie mieli czasu na zaspokajanie potrzeb duchowych. W związku z tym warto postawić sobie pytania: Czy moja rodzina jest mocna duchowo? Czy jako ojciec (lub matka) jestem pod tym względem odpowiednio silny? Czy całą rodziną pielęgnujemy duchową siłę pobudzającą umysł, która pomaga podejmować decyzje oparte na sprawiedliwości i lojalności? (Efezjan 4:23, 24, NW).

11. Jakie korzyści duchowe przynoszą zebrania chrześcijańskie? Podaj przykład.

¹¹ Nasze usposobienie duchowe powinniśmy wzmacniać na każdym zebraniu. Jakiegoż pokrzepienia doznajemy, gdy po wielogodzinnych zmaganiach z wrogim szatańskim światem przychodzimy do Sali Królestwa lub na zborowe studium książki! Ileż sił dodaje na przykład studiowanie książki Największy ze wszystkich ludzi! Dzięki niej jeszcze lepiej poznajemy samego Jezusa, jego życie i służbę. Dokładnie odczytując podane wersety oraz szukając dodatkowych wyjaśnień, wiele się uczymy z jego przykładu (Hebrajczyków 12:1-3; 1 Piotra 2:21).

12. Dlaczego służba polowa jest sprawdzianem naszego usposobienia duchowego?

¹² Dobrym sprawdzianem naszego usposobienia duchowego jest chrześcijańska służba kaznodziejska. Chcąc wytrwale kontynuować świadczenie oficjalne i nieoficjalne, podczas którego często napotykamy obojętność lub sprzeciw ludzi, musimy kierować się właściwymi pobudkami: miłością do Boga i do bliźnich. W trakcie głoszenia spotykamy się czasem z odmową, co oczywiście nikomu nie sprawia przyjemności. Powinniśmy jednak pamiętać, że ludzie odrzucają nie nas, lecz dobrą nowinę. Jezus oświadczył: „Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi. (...) A to wszystko uczynią wam dla imienia mego, bo nie znają tego, który mnie posłał” (Jana 15:18-21).

Czyny mówią głośniej niż słowa

13. Jak jedna osoba może podkopać usposobienie duchowe rodziny?

¹³ Jak wygląda mieszkanie, w którym choć jeden członek rodziny nie dba o czystość i porządek? W deszczowy dzień każdy oprócz niego stara się nie nanieść do domu błota. Pozostawione wszędzie ślady dowodzą jego niedbalstwa i przyczyniają innym pracy. To samo odnosi się do usposobienia duchowego. Samolubstwo lub beztroska nawet jednej osoby może splamić dobre imię rodziny. Wszyscy domownicy, a nie tylko rodzice, powinni starać się odzwierciedlać nastawienie Chrystusa. Jakże to budujące, gdy cała rodzina wspólnie zabiega o życie wieczne! Wszyscy jej członkowie koncentrują się na sprawach duchowych (choć nie uważają siebie za lepszych od innych). Takiej rodzinie rzadko zdarza się zaniedbać pod względem duchowym (Kaznodziei 7:16; 1 Piotra 4:1, 2).

14. Jakie pokusy związane z dobrami materialnymi podsuwa nam Szatan?

¹⁴ Chcąc utrzymać się przy życiu, musimy zaspokajać swe podstawowe potrzeby materialne (Mateusza 6:11, 30-32). Często jednak na pierwszy plan wysuwają się nasze pragnienia. Na przykład szatański system oferuje nam najrozmaitsze atrakcyjne urządzenia i przedmioty. Kto zawsze chce mieć same najnowocześniejsze rzeczy, nigdy nie będzie zadowolony, ponieważ szybko stają się one przestarzałe, a na rynku pojawia się kolejna nowość. Świat handlu wprawił w ruch karuzelę, która nigdy się nie zatrzymuje. Nęci nas, byśmy zdobywali coraz więcej pieniędzy w celu zaspokajania rosnących pragnień. Takie postępowanie może zrodzić wiele „bezsensownych i szkodliwych pożądliwości” lub mnóstwo „głupich i niebezpiecznych ambicji”, jak to oddano w innym przekładzie. W końcu moglibyśmy przestać prowadzić zrównoważone życie i poświęcać coraz mniej czasu sprawom duchowym (1 Tymoteusza 6:9, 10, The Jerusalem Bible).

15. W jakiej dziedzinie istotne znaczenie ma przykład głowy domu?

¹⁵ Również w tej dziedzinie bardzo ważny jest przykład, jaki daje mąż będący głową rodziny chrześcijańskiej. Jego zrównoważony stosunek do obowiązków świeckich i duchowych powinien oddziaływać na resztę domowników. Gdyby ojciec udzielał wspaniałych wskazówek, a potem sam się do nich nie stosował, z pewnością wyrządzałby rodzinie niepowetowaną szkodę. Dzieci mogłyby szybko się zorientować, że w życiu kieruje się zasadą: „Rób to, co ci mówię, a nie to, co robię”. Podobnie jeśli starszy lub sługa pomocniczy zachęca innych do służby od domu do domu, ale sam rzadko wyrusza do niej z rodziną, wkrótce straci zaufanie zarówno swych najbliższych, jak i członków zboru (1 Koryntian 15:58; porównaj Mateusza 23:3).

16. Jakie pytania moglibyśmy sobie zadać?

¹⁶ Wiele korzyści przynosi przeanalizowanie swego trybu życia. Czy nie jesteśmy pochłonięci robieniem kariery zawodowej kosztem postępów duchowych? Czy nie dążymy do wybicia się w świecie, a tymczasem podupadamy w zborze? Pamiętajmy o radzie Pawła: „To stwierdzenie zasługuje na wiarę. Jeżeli ktoś ubiega się o urząd nadzorcy, to pragnie szlachetnej pracy” (1 Tymoteusza 3:1, NW). O stanie naszego usposobienia duchowego nie świadczy awans w pracy, lecz podejmowanie się obowiązków w zborze. Musimy starannie dbać o zachowywanie równowagi, by nie dać się zniewolić pracodawcom, jak gdybyśmy im byli oddani, a nie Jehowie (Mateusza 6:24).

Rzeczowa wymiana myśli sprzyja rozwojowi usposobienia duchowego

17. Co się przyczynia do pielęgnowania prawdziwej miłości w rodzinie?

¹⁷ W dobie obecnej miliony domów spełnia jedynie rolę miejsc noclegowych. Jak to rozumieć? Rodzina przychodzi tam tylko po to, żeby się przespać i coś zjeść, po czym szybko się rozpierzcha. Rzadko kiedy zasiada przy stole do wspólnego posiłku. Rozluźniają się więzy rodzinne. Z jakim skutkiem? W takich rodzinach brakuje wymiany myśli, ba, nie prowadzi się żadnych rzeczowych rozmów. W końcu domownicy nieraz przestają się sobą interesować, a nawet przejmować. Kiedy kogoś kochamy, znajdujemy czas na rozmowę. Dodajemy mu otuchy i śpieszymy z pomocą. Ten aspekt usposobienia duchowego obejmuje więc nieszablonową wymianę myśli między małżonkami oraz między rodzicami a dziećmi.b Aby zachęcić kogoś do podzielenia się swymi radościami, przeżyciami oraz problemami, potrzeba czasu i taktu (1 Koryntian 13:4-8; Jakuba 1:19).

18. (a) Co nierzadko stanowi główną przeszkodę w wymianie myśli? (b) Co leży u podstaw zażyłych stosunków?

¹⁸ Utrzymywanie należytej wymiany myśli wymaga czasu i wysiłku. Oznacza to, że trzeba rezerwować sobie czas na rozmowę i wysłuchanie się nawzajem. Jedną z największych przeszkód pod tym względem jest aparat pochłaniający czas, a zajmujący w wielu domach honorowe miejsce — telewizor. Jego obecność stanowi wyzwanie: Czy telewizja panuje nad tobą, czy ty nad nią? Chcąc być jej panem, trzeba okazywać stanowczość — na przykład mieć tyle silnej woli, żeby wyłączyć odbiornik. Ale dzięki temu zbliżymy się do siebie jako członkowie rodziny oraz jako duchowi bracia i siostry. Pielęgnowanie zażyłych stosunków wymaga szczerej wymiany myśli, wzajemnego zrozumienia, poznania swych potrzeb i upodobań, a także mówienia drugim, jak bardzo sobie cenimy wszystko, co dla nas czynią. Innymi słowy, prowadzeniem treściwych rozmów pokazujemy, że są nam bardzo drodzy (Przypowieści 31:28, 29).

19, 20. W jaki sposób okazujemy, że jako rodzina czule troszczymy się o siebie nawzajem?

¹⁹ A zatem jeśli członkowie rodziny czule troszczą się o siebie nawzajem — w tym również o niewierzących domowników — ogromnie to pomaga umacniać i pielęgnować usposobienie duchowe. Stosują w praktyce radę Piotra: „Na koniec bądźcie wszyscy jednomyślni, okazując współczucie, żywiąc braterskie przywiązanie, przejawiając tkliwe zmiłowanie oraz pokorę umysłu; nie odpłacajcie krzywdą za krzywdę ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, ponieważ zostaliście powołani do tego sposobu postępowania, abyście mogli odziedziczyć błogosławieństwo” (1 Piotra 3:8, 9, NW).

²⁰ Jeżeli będziemy usilnie pielęgnować usposobienie duchowe, już teraz zaznamy błogosławieństw od Jehowy, a w przyszłości będziemy ich dostępować nieustannie, gdy otrzymamy dar życia wiecznego na rajskiej ziemi. Niemniej w rodzinie istnieją jeszcze inne możliwości wzajemnego wspierania się pod względem duchowym. W następnym artykule omówiono na przykład korzyści, jakie płyną ze wspólnego działania (Łukasza 23:43; Objawienie 21:1-4).

[Przypisy]

Czy pamiętasz?

◻ Czym jest usposobienie duchowe?

◻ Jak głowa rodziny może naśladować przykład Chrystusa?

◻ Jak możemy unikać niebezpieczeństw zagrażających naszemu usposobieniu duchowemu?

◻ Co może podkopać usposobienie duchowe rodziny?

◻ Dlaczego rzeczowa wymiana myśli ma tak istotne znaczenie?

[Ilustracja na stronie 12]

Uczestniczenie w zborowym studium książki wzmacnia rodzinę pod względem duchowym