Przeciwdziałanie pladze nierówności
Stwórca niebawem zaprowadzi wśród ludzi równość, której tak tęsknie wyczekujemy. Zanim to jednak nastąpi, możemy przynajmniej przeciwdziałać pladze nierówności, dotykającej nas i naszych bliskich. Nelson Mandela, były prezydent RPA, zauważył: „Człowieka odróżnia od innych nie to, co otrzymał, lecz to, jaki robi z tego użytek”.
HISTORIA potwierdza jego słowa. Sporo kobiet i mężczyzn, którzy urodzili się ze skromnymi zdolnościami, ale dobrze je spożytkowali, osiągnęło sukces, dystansując bardziej utalentowanych rówieśników. I na odwrót — osoby od urodzenia uprzywilejowane czasem marnowały swe dary i nie w pełni wykorzystywały swe możliwości.
Rób jak najlepszy użytek z tego, co masz!
Świadkowie Jehowy gorąco pragną pomagać innym w poznawaniu zamierzeń Bożych przez studium Biblii. Dobrze jednak wiedzą, że jeśli ktoś ma odnieść prawdziwą korzyść z informacji biblijnych, musi umieć czytać i pisać. Dlatego pomogli już dziesiątkom tysięcy osób nabyć tych umiejętności; tylko w jednym kraju Afryki Zachodniej liczba takich ludzi (w połowie lat dziewięćdziesiątych) sięgnęła 23 000. Nawiązując do niezwykłej działalności Świadków na rzecz społeczeństwa, gazeta San Francisco Examiner podała: „Można ich uznać za wzorowych obywateli. Rzetelnie płacą podatki, pielęgnują chorych, zwalczają analfabetyzm”.
Ponadto dzięki systematycznemu szkoleniu w publicznym przemawianiu Świadkowie Jehowy wykształcili setki tysięcy zdolnych mówców, umiejących płynnie wyrażać swe myśli przed audytorium. Wśród tych tysięcy są tacy, którzy pokonali poważne wady wymowy. Na przykład mężczyzna z RPA napisał: „Tak bardzo się jąkałem, że stałem się introwertykiem i prosiłem innych, by mówili za mnie. (...) Gdy zapisałem się do teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej i musiałem przed niewielką grupą słuchaczy przeczytać fragment Biblii (...) zacząłem się okropnie jąkać i nie byłem w stanie skończyć swego zadania w wyznaczonym czasie. Po zebraniu [nadzorca szkoły] udzielił mi praktycznych rad. Zaproponował, bym czytał sobie na głos. Tak też robiłem — dzień w dzień głośno czytałem Biblię i czasopismo Strażnica”. Mężczyzna ten zrobił ogromne postępy i obecnie wygłasza przemówienia przed setkami, a nawet tysiącami osób.
Równość wśród braci
Świadkowie Jehowy bardzo się różnią pod względem wykształcenia, dostępu do opieki zdrowotnej, sytuacji materialnej czy pozycji społecznej. To zróżnicowanie odzwierciedla niedoskonałe warunki, w jakich przyszło im żyć. Niemniej w przeciwieństwie do innych grup religijnych wykorzenili w swym gronie właściwie wszelkie uprzedzenia na tle rasowym, społecznym czy ekonomicznym.
Dokonali tego dzięki sumiennemu wprowadzaniu w czyn zdobywanej wiedzy biblijnej. Usilnie starają się stosować w życiu następujące zasady z Pisma Świętego: „Nie tak widzi człowiek, jak widzi Bóg, gdyż człowiek widzi to, co się jawi oczom, lecz Jehowa widzi, jakie jest serce” (1 Samuela 16:7). „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35). „Nikomu nie oddawajcie złem za złe. Starajcie się o to, co szlachetne w oczach wszystkich ludzi. Jeśli możliwe, o ile to od was zależy, zachowujcie pokój ze wszystkimi ludźmi” (Rzymian 12:17, 18; zobacz też 1 Tymoteusza 6:17-19; Jakuba 2:5, 9).
Świadkowie Jehowy ściśle obstają przy tych biblijnych zasadach umacniających jedność i dlatego wystrzegają się przejawów nierówności, których źródłem mogłyby być różnice rasowe, społeczne lub ekonomiczne. Na przykład czynniki te nie mają wśród nich żadnego wpływu na powierzanie przywilejów służby w zborze chrześcijańskim. Odpowiedzialne zadania, takie jak nauczanie i sprawowanie nadzoru, przydziela się wyłącznie na podstawie kwalifikacji duchowych (1 Tymoteusza 3:1-13; Tytusa 1:5-9).
Ludzie, którzy w tym niesprawiedliwym świecie ucierpieli wskutek rozmaitych form nierówności, doznają prawdziwej ulgi, gdy inni traktują ich teraz jak braci i siostry, mających taką samą pozycję przed Stwórcą! Może to poświadczyć Martina. Kiedy jej ojciec porzucił rodzinę, wychowywała się w ubogim domu pod opieką matki. Uchodziła za wyrzutka społeczeństwa, czuła się niedowartościowana i miała trudności w zgodnym obcowaniu z innymi. Przestało ją cokolwiek interesować. Gdy jednak zaczęła studiować Biblię i została Świadkiem Jehowy, wiele się zmieniło. Sama opowiada: „Wciąż jeszcze muszę zwalczać negatywne myśli, ale teraz lepiej potrafię sobie z tym radzić. Mam większy szacunek dla samej siebie i pewniej się wypowiadam. Prawda wzbudziła we mnie poczucie odpowiedzialności. Dziś wiem, że Jehowa mnie kocha i że warto żyć”.
Obecnie w przeszło 230 krajach Świadkowie Jehowy tworzą międzynarodową społeczność chrześcijan i cieszą się równością nieosiągalną w tym świecie. Czy może to powiedzieć o sobie i poprzeć faktami którekolwiek inne ugrupowanie religijne?
Świadkowie Jehowy są oczywiście realistami. Otwarcie przyznają, że podobnie jak ich otoczenie odziedziczyli niedoskonałość i nie potrafią wykorzenić z ziemi wszelkich form nierówności — co od stuleci bezskutecznie usiłują uczynić również inni ludzie. Świadkowie cieszą się jednak, iż we własnym środowisku skutecznie przeciwdziałają tej śmiertelnej pladze. Napełnieni silną wiarą w Boże obietnice, wyczekują sprawiedliwego nowego świata, w którym już nie będzie żadnych nierówności.
Niebawem wszyscy posłuszni Bogu ludzie znów będą sobie równi „pod względem swej godności i swych praw”, jak to u zarania dziejów zamierzył Stwórca. Naprawdę cudowna perspektywa! I na pewno się urzeczywistni.
[Ilustracja na stronie 7]
Świadkowie Jehowy zwalczają analfabetyzm — już dziesiątki tysięcy ludzi nauczyli czytać i pisać
[Ilustracja na stronie 8]
Prawda biblijna pomaga wyeliminować uprzedzenia na tle rasowym, społecznym i ekonomicznym