Regularne opracowywanie terenu
1 Ponieważ jesteśmy szczerze zainteresowani pomaganiem wszystkim ludziom mieszkającym na terenie zboru, żeby usłyszeli i mogli przyjąć dobrą nowinę o Królestwie, więc często ich odwiedzamy. Chcąc obudzić u nich zainteresowanie dla Słowa Bożego, posługujemy się różnymi wstępami i różnymi kazaniami.
2 W pracy tej staramy się nie pomijać ani nie zaniedbywać żadnej cząstki terenu. W tym celu nadzorcy służby polowej przeglądają od czasu do czasu kartotekę terenu i wynotowują sobie te ulice lub wsie, które już dłuższy czas nie były opracowane. Dzięki temu, gdy ktoś prosi o teren, mogą go od razu poinformować, które tereny najpilniej potrzebują pomocy i które trzeba opracować w pierwszej kolejności.
3 W niektórych zborach przed spodziewaną wizytą nadzorcy obwodu bracia proszą głosicieli o oddanie wszystkich terenów, choćby niektóre nie zostały jeszcze opracowane do końca. Czy to jest naprawdę konieczne? Głosiciele zostają wtedy bez terenu, na którym mogliby pracować. Natomiast byłoby dobrze, gdyby głosiciele po każdorazowym opracowaniu swego terenu cząstkowego zaraz powiadamiali o tym brata, który się zajmuje przydzielaniem terenu, żeby mógł zawsze na bieżąco uzupełniać swoje notatki, dzięki czemu będą one rzeczywistym odbiciem wykonanej pracy oraz będą wskazywać, co trzeba jeszcze wykonać na terenie zboru.
4 Czy należysz do tych głosicieli, którzy otrzymali teren już ponad cztery miesiące temu i jeszcze nie zdążyli go opracować? W takim razie poproś nadzorcę ośrodka, aby umówił innych głosicieli z ośrodka, którzy by ci pomogli dokończyć opracowania terenu. W ten sposób mieszkańcy tego terenu nie będą pozbawieni możliwości regularnego usłyszenia dobrej nowiny.
5 Zapewne każdy z nas jest przekonany, że dużo zależy od regularnego i sumiennego opracowania terenu. Dlatego przed zdaniem swego terenu dobrze jest dołożyć starań, żeby dotrzeć do wszystkich ludzi, których nie zastaliśmy w domu. Jeżeli wasz zbór opracowuje swój teren stosunkowo często, to tym bardziej starajcie się dotrzeć do osób nieobecnych, zachodząc do nich o różnych porach dnia.
6 A może masz ten sam teren cząstkowy już kilka razy z rządu? Z kilkakrotnego opracowania terenu przez tę samą osobę wynika pewna korzyść. Jedna z pionierek pisze: „Pracuję po raz drugi te same ulice. Jesienią pukałam do drzwi ludzi z pierwszym orędziem, teraz zachodzę do nich z nowym kazaniem. Cieszy mnie bardzo, gdy ludzie mnie poznają i mówią: ‛Pani już tu była’. A ileż radości sprawiają mi odwiedziny u ludzi, którzy za pierwszym razem nie chcieli słuchać? Często w tych samych drzwiach spotyka się innych członków rodziny i wtedy można się zorientować, jak poszczególne osoby są nastawione do prawdy.” Pewien pionier pisze: „Najwięcej radości sprawia mi obudzenie zainteresowania u ludzi po wielokrotnym opracowaniu terenu. Gdy po raz trzeci pracowałem te same ulice i wioski — zawsze z innym kazaniem — byłem zaskoczony wielką zmianą nastawienia, z agresywnego na przyjazne albo co najmniej obojętne.”
7 Ale jest też możliwość, że inny głosiciel będzie miał powodzenie w przedstawieniu dobrej nowiny tam, gdzie nie chciano wysłuchać ciebie. Z tego względu po kilkakrotnym opracowaniu terenu możesz zechcieć przekazać go innemu głosicielowi, żeby ludzie mogli odnieść pożytek z odmiennego podejścia lub przedstawienia kazania.
8 Z całą pewnością głównym przedmiotem naszej troski nie są liczby ani częstość opracowania terenu. Chodzi nam o życie ludzi, którzy tam mieszkają. A gdy ludzie wysłuchają świadectwa i przyjmują prawdę, przysparza to chwały Jehowie Bogu. A zatem współpracujcie ze sobą w sumiennym opiekowaniu się tą częścią terenu, która została oddana pod opiekę waszego zboru.