Skrzynka pytań

● Czy godzi się studiować lub przestawać z kimś, kto został wykluczony ze społeczności?

Gdy się ludzie spotykają w celu studiowania Biblii, chcą się czegoś dowiedzieć o prawdziwym wielbieniu oraz związanych z nim błogosławieństwach. Takie spotkania służą ‛wzajemnej wymianie zachęty’ i pobudzaniu się „do miłości i dobrych uczynków” (Rzym. 1:11, 12; Hebr. 10:24, 25). Między innymi w taki sposób staramy się ‛czynić dobrze wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze’ (Gal. 6:10). Zapraszając kogoś do studium Słowa Jehowy, w gruncie rzeczy mówimy: „Wywyższajmy wspólnie Jego imię” (Ps. 34:3).

Istnieją pewne normy postępowania członków „domostwa Bożego”, których wszyscy są obowiązani przestrzegać (1 Tym. 3:15). Wykluczenie oznacza wydalenie poza nawias społeczności, a członkowie zboru mają ‛przestać się zadawać z każdym, kto mieniąc się bratem’ jest rozmyślnym grzesznikiem (1 Kor. 5:11). Ponadto Paweł pyta: „Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z bezprawiem? (...) Jaki dział ma wierny z niewierzącym?” (2 Kor. 6:14, 15). Biorąc pod uwagę te rady nie byłoby rzeczą właściwą prowadzić studium z wykluczonym lub z nim przestawać.

Jakie kroki może podjąć osoba wykluczona, żeby mogła być ponownie przyjęta do społeczności? W krajach, gdzie odbywają się zebrania dostępne dla wszystkich, człowiek szukający pomocy może na nie przychodzić (nie ma jednak wstępu na zebrania odbywające się w domach prywatnych). Jeżeli wszystko zdaje się przemawiać za tym, że szczerze pragnie postępować właściwie, starsi mogą dojść do wniosku, iż należałoby porozmawiać z nim osobiście i udzielić mu napomnień ze Słowa Bożego w sposób, który mógłby go pobudzić do stanowczego zaniechania złego prowadzenia się. Nie będzie to studium biblijne, tylko raczej udzielenie napomnienia mające na celu doprowadzenie do uzdrowienia duchowego i powrotu do łączności (Zobacz Strażnicę 22/XCV, s. 9-12).