Skrzynka pytań

● Czy stosowne jest zwracanie się do Towarzystwa albo do któregoś z biur oddziałów z prośbą o podanie adresu osoby, z którą można by korespondować?

Głosiciele, którzy chcą korespondować z braćmi w innych miastach czy nawet innych krajach, zrobiliby najlepiej, gdyby sami postarali się o takie adresy. Niejedną przyjaźń nawiązano podczas większych zgromadzeń. Następnie przez regularną wymianę listów ta przyjaźń może się stać bardzo serdeczna i trwała. W prowadzeniu takiej korespondencji nie ma nic złego. Niemniej trzeba się postarać o adresy samodzielnie. Wszystkie adresy znajdujące się w aktach Towarzystwa i w aktach zboru są uważane za poufne i nie mogą być udostępniane na użytek prywatny.

W niektórych szkołach zachęca się uczniów do korespondowania z rówieśnikami w celu szkolenia się w różnych kierunkach. Niekiedy przez pisanie listów młodzi głosiciele potrafią dać skuteczne świadectwo i wzbudzić szczere zainteresowanie prawdą. Każdy musi jednak sam zadecydować, czy weźmie udział w zalecanym przez szkołę programie wymiany korespondencji. Ci, którzy piszą listy do osób świeckich, powinni jednak pamiętać, żeby bardziej skupić uwagę na dawaniu świadectwa, niż na rozwijaniu świeckich zainteresowań, mając na uwadze podane w 1 Koryntian 15:33 ostrzeżenie dotyczące „złego towarzystwa”.