Podnoszenie poziomu naszych zebrań — teokratyczna szkoła służby kaznodziejskiej
1 Cieszymy się bardzo, że Jehowa dał nam „język wymowny” (Izaj. 50:4). Już ponad 44 lata posługuje się On teokratyczną szkołą służby kaznodziejskiej jako skutecznym narzędziem, które nam zapewnia wykształcenie teokratyczne. Niedawno otrzymaliśmy nowy program szkoły na rok 1988. Czy zapoznaliśmy się z nim dokładnie?
2 Przemówienie nr 1, najciekawsze szczegóły z materiału przeczytanego z Biblii oraz przemówienia nr 2 i 4 będą przedstawiane tak jak w zeszłym roku. Ale w przemówieniu nr 3 zaszły zmiany, gdyż będziemy się w nim posługiwać materiałem z podręcznika Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi (pe), którego często używamy w służbie polowej.
3 Materiał do przemówienia nr 3 będziemy czerpać na przemian z książki Żyć wiecznie albo z Biblijnych tematów do rozmów (td). Przemówienie oparte na książce Żyć wiecznie należy przydzielać siostrom, które niedawno poznały prawdę, albo młodocianym, żeby mogli nabywać doświadczenia i umiejętności w posługiwaniu się tym podręcznikiem w służbie polowej.
KONIECZNE DOBRE PRZYGOTOWANIE
4 Szkoła teokratyczna jedynie wtedy osiągnie cel, gdy wszyscy będą starannie przygotowywać przydzielone im zadania. Dotyczy to nie tylko przemówień ćwiczebnych, lecz także przemówień nr 1, zwanych wykładami instrukcyjnymi, oraz najciekawszych szczegółów z materiału przeczytanego z Biblii.
5 Brat wygłaszający wykład instrukcyjny (w miarę możliwości powinien to być starszy lub zdolny sługa pomocniczy) musi pamiętać, że jego przemówienie ma być wzorem dla pozostałych uczestników szkoły. Chociaż często jest to dalszy ciąg tego, co było omawiane w poprzednim tygodniu, to jednak powinno stanowić odrębną całość, mającą stosowny wstęp i zakończenie. W programie szkoły na rok 1988 zaznaczono: „Będzie to nie tyle omówienie przydzielonego materiału, co zwrócenie uwagi na praktyczną wartość przedstawianych informacji z podkreśleniem tego, co byłoby najpraktyczniejsze dla zboru” (zob. też Poradnik s. 110, 111, par. 7, 8). Gdy wykład instrukcyjny dotyczy treści księgi biblijnej, dobrze jest obrać odpowiedni temat i potem odpowiednio go uwydatnić.
6 Ważną częścią programu szkoły jest omówienie najciekawszych szczegółów z materiału przeczytanego z Biblii. Również w tym wypadku chodzi o podkreślenie praktycznej wartości tych informacji. Dużą pomocą w przygotowaniu tego zadania są zamieszczane w Strażnicy skorowidze oraz artykuły z serii „Coś ciekawego z Biblii”. Gdy się je właściwie wykorzysta, wszyscy odniosą pożytek z tego punktu programu i zostaną skutecznie zachęceni do regularnego czytania Biblii zgodnie z nakreślonym planem.
7 Decydujący wpływ na postępy wszystkich uczestników szkoły ma dobre przygotowanie przemówień ćwiczebnych. Chodzi tu nie tylko o omówienie wyznaczonego materiału, ale też o uwzględnianie cech dobrego przemawiania, zwłaszcza tych, na które wskazał nadzorca szkoły. W czasie przygotowań trzeba się więc dokładnie zapoznać z odpowiednią lekcją Poradnika oraz pomyśleć, jak zastosować w przemówieniu zawarte tam sugestie. Istotne znaczenie ma też przećwiczenie całego przemówienia, niezależnie od tego, czy ma być przedstawione zza pulpitu, czy w formie rozmowy. Warto też sprawdzić, czy się mieści w wyznaczonym czasie, i w razie potrzeby dokonać stosownych zmian.
8 Brat, któremu przydzielono zadanie nr 2, to znaczy odczytanie i omówienie urywka Biblii, powinien zajrzeć do skorowidzów, żeby wzbogacić swe przemówienie interesującymi myślami opublikowanymi na łamach Strażnicy. Zgodnie ze wskazówkami do programu szkoły powinien też „wybrać temat, który by pozwolił jak najlepiej objąć cały materiał”. Przemówienie nie będzie wtedy zbiorem luźno powiązanych myśli, lecz spoistą całością, z przebijającą się wyraźnie główną myślą, którą słuchacze mogliby zapamiętać.
9 Poziom nauczania w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej w dużym stopniu zależy od nadzorcy. Brat ten musi być zapoznany z całym materiałem, który ma być omówiony na danej lekcji. Tylko wtedy będzie w stanie udzielić rzeczowych porad oraz stwierdzić, czy nie pominięto żadnej głównej myśli i czy do przemówienia nie zakradły się jakieś nieścisłości.
10 Każdy nadzorca szkoły powinien dążyć do tego, żeby jego porady były na wysokim poziomie. Od czasu do czasu powinien odświeżyć sobie w pamięci cenne wskazówki podane w lekcji 20 Poradnika. Na przykład w paragrafie 15 na stronie 103 zaznaczono, że „nie wystarczy jedynie powiedzieć mówcy, że dobrze się spisał albo że musi jeszcze popracować nad jakąś określoną cechą przemawiania. Wszyscy obecni na tym skorzystają, gdy udzielający rad wyjaśni dlaczego coś było dobrze lub dlaczego wymaga ulepszenia oraz jak to ulepszyć. Poza tym warto wytłumaczyć, dlaczego omawiana cecha przemawiania jest tak niezbędna w służbie polowej bądź na zebraniach zborowych”.
11 Wszyscy przyczyniajmy się do podnoszenia poziomu nauczania w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej. Wówczas nasz wyuczony język będzie z większym przekonaniem przekazywał słowa prawdy, a nasza służba polowa stanie się jeszcze owocniejsza (zob. Dzieje 17:2, 3).