Pomaganie osobom starszym i niepełnosprawnym
1 Prawie w każdym zborze są głosiciele w podeszłym wieku albo niesprawni fizycznie. Mogą oni potrzebować pomocy w przychodzeniu na zebrania i wychodzeniu do służby polowej.
2 Niektórzy mimo swoich ograniczeń od wielu lat wiernie służą Jehowie i pragną nadal uczestniczyć w działalności zboru. Pewna siostra, która ma już prawie 90 lat, powiedziała: „Tak bardzo kocham Jehowę, że po prostu muszę brać udział w służbie i chodzić na zebrania, żeby Mu to okazać” (1 Kor. 15:58). Czy zgadzasz się z tym, że tacy zasługują na naszą pomoc?
W SŁUŻBIE POLOWEJ
3 Większość osób starszych i niepełnosprawnych znajduje radość w służeniu swemu Stwórcy, ale niekiedy odnoszą wrażenie, że to, co robią, nie ma większego znaczenia. Pewna 93-letnia pionierka powiedziała: „Wydaje mi się, że obecnie niewiele osiągam w służbie, ale bardzo się cieszę, że służę mojemu Stwórcy”. Nadzorca obwodu, który z nią pracował, powiedział: „Siostra ta była dla mnie większą zachętą niż ja dla niej. Swą postawą wprost roznieca ducha pionierskiego”. Czy możemy coś uczynić, by dać odczuć takim osobom, jak bardzo je cenimy?
4 Często z wielkim docenianiem przyjmują propozycję, żeby razem z nami uczestniczyć w służbie polowej. Jeśli mają trudności z chodzeniem, można by im umożliwić dawanie świadectwa w miejscach publicznych, na przykład na dworcu, w parku, na ulicy (Prz. 17:17). Czy nie można by zabierać takich głosicieli do pracy na terenie, gdzie są bloki wyposażone w windy albo domki jednorodzinne, w których nie trzeba się wspinać po schodach? Czy nie mogliby pójść z nami na odwiedziny ponowne albo na studia biblijne? Może prowadzimy studium z kimś, kto byłby gotów przychodzić do mieszkania takiej starszej osoby?
5 Czy moglibyśmy pomóc wziąć znaczący udział w służbie polowej tym, co nie wychodzą z domu? Można takim braciom i siostrom przekazywać adresy osób, które trudno zastać w domu albo zainteresowanych, do których można pisać listy. Pewna pionierka będąca inwalidką pisze: „Artretyzm zaatakował cały mój organizm, tak iż nie mogę chodzić. Ale (...) nadal potrafię mówić, pisać, prowadzić rozmowy przez telefon oraz wysyłać czasopisma”. Siostra ta dziękuje wiernym braciom i siostrom za okazywaną jej pomoc, dzięki której może w pełni uczestniczyć w służbie.
W UCZĘSZCZANIU NA ZEBRANIA
6 W Liście do Efezjan 4:25 czytamy: „Jesteśmy członkami należącymi do siebie nawzajem”. Chcemy więc pomagać naszym starszym i ułomnym braciom w przychodzeniu na zebrania (Filip. 2:4). Jak to robić? Niektórym można pomóc przez podwożenie ich na zebrania swoim samochodem. Inni potrafią dotrzeć publicznymi środkami komunikacji lub nawet pieszo, jeśli tylko ktoś im towarzyszy. Czy w ten sposób mógłbyś komuś dopomóc?
7 Osoby starsze, które nie opuszczają domu, mogą mimo to odnosić korzyść z zebrań gdy ktoś nagra program, żeby potem mogły go sobie odtworzyć o dogodnej porze. Pewną głosicielkę poproszono o odwiedzanie raz w tygodniu ułomnej siostry w celu przedstawiania jej głównych myśli omawianych na zebraniach. „Za każdym razem poświęcam kilka minut na zapoznanie jej z tym, co aktualnie dzieje się w zborze. Przynoszę jej też bieżący egzemplarz pisemnej powtórki, która się odbywa w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej. Razem mile spędzamy czas. Dzięki temu siostra ta dotrzymuje kroku zborowi, mimo iż nie jest wśród nas obecna”.
UWZGLĘDNIAJ ICH W SWOIM ROZKŁADZIE ZAJĘĆ
8 Czy mógłbyś wykazać inicjatywę we wspieraniu starszych braci i sióstr? Szukaj sposobności udzielenia im pomocy. Chętnie stawiaj się do dyspozycji. Czy dałoby się im pomóc jeszcze w inny sposób, na przykład przez zrobienie zakupów albo podwiezienie ich gdzieś o umówionej porze? Nasi bracia i siostry w podeszłym wieku będą nam bardzo wdzięczni za taką troskę i życzliwą pomoc.
9 Pomaganie starszym i ułomnym może nas bardzo wzbogacić. Osoby w podeszłym wieku mają doświadczenie życiowe i najczęściej opanowały umiejętność pokonywania różnych trudności, dlatego ich opinie i wspomnienia mogą mieć dla nas dużą wartość (Prz. 16:31). Zaznawajmy więc radości i odnośmy osobisty pożytek z pomagania osobom starszym i niepełnosprawnym (Dzieje 20:35; Rzym. 1:12).