Kwiecień okresem ‛ciężkiej pracy i wytężania sił’
1 W tygodniach przed Pamiątką i po tej uroczystości słudzy Jehowy czują się szczególnie pobudzeni do snucia refleksji. Rozmyślają nad tym, co zawdzięczają śmierci Chrystusa, i nad daną przez Boga nadzieją, której podstawą jest przelana krew Jezusa. Z czym ci się kojarzy 19 kwietnia ubiegłego roku? Czy pamiętasz osoby, które zobaczyłeś w ten wiosenny wieczór, wspaniałą, duchową atmosferę Pamiątki oraz nacechowane powagą przemówienie biblijne i żarliwe modlitwy? Być może postanowiłeś wtedy jeszcze wyraźniej dowieść swej wdzięczności za miłość okazaną przez Jehowę i Jezusa. Jak te przemyślenia oddziałują na ciebie teraz?
2 Rzecz jasna, lud Jehowy wyraża wdzięczność nie tylko słowami (Kol. 3:15, 17). W kwietniu zeszłego roku z wdzięczności za wszystko, co Jehowa uczynił z myślą o naszym wybawieniu, wzmogliśmy swe wysiłki w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej. Działało wtedy tysiące pionierów pomocniczych — więcej niż kiedykolwiek przedtem! Ich wysiłki oraz starania wszystkich pozostałych głosicieli Królestwa zaowocowały w wielu krajach nowymi najwyższymi liczbami godzin, rozpowszechnionych czasopism i odwiedzin ponownych. Naszą radość spotęgowały też nowe studia biblijne i duża liczba obecnych na Pamiątce.
3 Pewność naszej nadziei pobudza nas do działania. Jest dokładnie tak, jak oświadczył apostoł Paweł: „Po to bowiem ciężko pracujemy i wytężamy siły, gdyż oparliśmy nadzieję na żywym Bogu, który jest Wybawcą ludzi wszelkiego pokroju, zwłaszcza tych, co są wierni” (1 Tym. 4:10).
4 Jak w tegorocznym okresie Pamiątki dowiedziesz wiary w postanowienia Jehowy zapewniające życie? W kwietniu zeszłego roku liczba głosicieli Królestwa była znacznie wyższa niż w poprzednich miesiącach. A może zdołamy przekroczyć najwyższą dotąd liczbę — 126 635 — zanotowaną w sierpniu 1998 roku? Cel ten jest osiągalny, wymaga jednak zaangażowania ze strony wszystkich głosicieli — ochrzczonych i nieochrzczonych. Wielu nowych zapewne będzie spełniać wymagania, by móc uczestniczyć w służbie. Przygotowując się więc do wytężonej pracy w kwietniu, rozważ, jak mógłbyś zmobilizować innych, również nowych i mniej doświadczonych, aby ci towarzyszyli.
5 Pomóżmy niektórym na nowo podjąć działalność. Jeżeli znasz kogoś, kto od miesiąca lub dwóch nie był w służbie, spróbuj udzielić mu zachęt i zaprosić do współpracy. Jeśli w zborze są nieczynni, starsi dołożą szczególnych starań, by odwiedzić takie osoby i zachęcić je do wznowienia służby w kwietniu.
6 Wszyscy powinniśmy wciąż prosić o ducha Jehowy, aby nas wzmacniał w służbie (Łuk. 11:13). Co trzeba robić, by go otrzymać? Czytajmy natchnione Słowo Boże (2 Tym. 3:16, 17). Musimy też ‛słuchać, co duch mówi do zborów’, i korzystać z pięciu cotygodniowych zebrań (Obj. 3:6). Teraz jest stosowny czas na pomaganie nieregularnym i nieczynnym, by prowadzili coraz owocniejsze studium osobiste i nabrali zwyczaju regularnego przychodzenia na zebrania (Ps. 50:23). Bacznie zważajmy przy tym na swoje własne zdrowie duchowe. Ale potrzeba czegoś jeszcze.
7 Apostoł Piotr wyjaśnił, że Bóg udziela ducha świętego „posłusznym jemu jako władcy” (Dzieje 5:32). Takie posłuszeństwo wiąże się z usłuchaniem nakazu, by „głosić ludowi i dawać dokładne świadectwo” (Dzieje 1:8; 10:42). Wprawdzie potrzebujemy ducha Bożego, by nas wzmacniał w służbie, ale gdy uzewnętrzniamy pragnienie przysparzania radości Jehowie, On pomaga nam w jeszcze większej mierze. Nigdy nie bagatelizujmy znaczenia, jakie ma poczynienie tych pierwszych kroków, stanowiących wyraz chętnego posłuszeństwa!
8 Pomaganie młodym. Rodzice, czy dostrzegacie u swych dzieci pragnienie rozmawiania z innymi o prawdzie? Czy już towarzyszyły wam w służbie? Czy zachowują się wzorowo? Jeśli tak, to dlaczego mielibyście się wahać? Podejdźcie do któregoś brata ze zborowego komitetu służby i upewnijcie się, czy wasze dziecko ma odpowiednie kwalifikacje, by w kwietniu zostało głosicielem (zob. książkę Zorganizowani, strona 100). Pamiętajcie, że w tym roku w okresie Pamiątki wasze dzieci mogą się wspaniale przyczynić do wysławiania Jehowy (Mat. 21:15, 16).
9 Pewna chrześcijanka ze stanu Georgia w USA zawsze zachęcała swą córeczkę do rozmawiania z innymi o Jehowie. Gdy w zeszłym roku były razem w służbie, dziewczynka udostępniła pewnemu mężczyźnie broszurę Wymagania i krótko zwróciła uwagę na spis treści. Zapytana, ile ma lat, odrzekła: „siedem”. Rozmówca był zaskoczony, że tak ładnie zaprezentowała publikację. Okazało się, że w młodości miał kontakt z prawdą, ale nigdy nie traktował jej na tyle poważnie, by zgodnie z nią żyć. Wkrótce potem prowadzono studium Biblii z tym mężczyzną, jego żoną i córką.
10 Wielu młodych jest już głosicielami i cieszymy się ich towarzystwem, gdy współpracują z nami w działalności ewangelizacyjnej. Mogą pobudzać i zachęcać swych rówieśników. Ale kwiecień to również dogodny miesiąc na zacieśnianie więzów rodzinnych i budowanie w tym gronie usposobienia duchowego przez wspólne pełnienie świętej służby. Powinni w tym przewodzić mężczyźni będący głowami rodzin (Prz. 24:27).
11 Pomaganie nowym. A co z zainteresowanymi, z którymi studiujesz Biblię? Czy oni też mogą podjąć jakieś szczególne wysiłki w kwietniu? Być może już wyrazili pragnienie opowiadania innym o tym, czego się dowiedzieli przy omawianiu książki Wiedza, rozdział 2, akapit 22, lub rozdział 11, akapit 14. Jeśli zbliżacie się do końca książki, przygotuj się do jasnego wyjaśnienia tej sprawy podczas rozważania rozdziału 18, akapitu 8, gdzie czytamy: „Zapewne bardzo byś chciał opowiadać krewnym, znajomym i innym ludziom o tym, czego się dowiadujesz. Może już to czynisz i wzorem Jezusa dzielisz się z drugimi dobrą nowiną na płaszczyźnie prywatnej (Łukasza 10:38, 39; Jana 4:6-15). Ale może miałbyś ochotę robić coś więcej”. Czy można tak powiedzieć o osobach, z którymi studiujesz?
12 Czy twój zainteresowany wierzy w Słowo Boże? Czy wprowadza w czyn zasady biblijne? Czy zharmonizował swe życie z normami Bożymi? Czy uczęszcza na zebrania zborowe? Czy pragnie służyć Jehowie Bogu? Jeśli tak, to zachęć go do porozmawiania ze starszymi, aby ocenili, czy spełnia wymagania stawiane nieochrzczonemu głosicielowi i czy będzie mógł z tobą współpracować w kwietniu (zob. książkę Zorganizowani, strony 97-99). W ten sposób może zacząć osobiście doświadczać, jak organizacja Jehowy wspiera nas w dokładaniu starań, by Mu służyć.
13 To prawda, że niektórzy zainteresowani robią szybsze postępy niż inni. Dlatego zgodnie ze wskazówkami z Naszej Służby Królestwa z czerwca 2000 roku, strona 4, akapity 5 i 6, wielu studiuje drugą książkę z osobami, które wprawdzie okazały zainteresowanie, ale potrzebowały dodatkowej pomocy, by zaangażować się w naszą działalność. Nigdy nie traćmy nadziei, że ci szczerzy ludzie staną się prawdziwymi uczniami Chrystusa, „czy to wkrótce, czy po dłuższym czasie” (Dzieje 26:29). Ale jeśli czas trwania takiego studium można już określić jako „dłuższy”, czy tegoroczny okres Pamiątki nie byłby dobrą okazją, aby twój zainteresowany zaczął uzewnętrzniać, jak bardzo ceni sobie okup Chrystusa?
14 Jak pomóc im brać udział. Sporo światła na to, jak pomóc odpowiednio zaawansowanym osobom rozpocząć służbę polową, rzuca przeanalizowanie sposobu, w jaki szkolił swych uczniów Jezus. Nie zaczął od tego, że wskazał tłum ludzi i po prostu polecił apostołom mówić. Najpierw podkreślił znaczenie dzieła, zachęcił do pamiętania o modlitwie, następnie zapewnił trzy podstawowe czynniki: współpracownika, teren i wieść do rozgłaszania (Mat. 9:35-38; 10:5-7; Marka 6:7; Łuk. 9:2, 6). Możesz postąpić tak samo. Bez względu na to, czy będziesz pomagał swemu dziecku, nowemu zainteresowanemu, czy komuś, kto przez jakiś czas nie składał sprawozdań ze służby, warto podjąć szczególne starania, by zmierzać do poniższych celów.
15 Podkreśl znaczenie tego dzieła. Dobitnie wykaż zainteresowanemu, jak ważne jest dzieło głoszenia. Wypowiadaj się pozytywnie. Przytocz przeżycia ilustrujące osiągnięcia zboru w służbie kaznodziejskiej. Naśladuj Jezusa w przejawianiu usposobienia opisanego w Ewangelii według Mateusza 9:36-38. Zachęcaj przyszłego głosiciela lub kogoś nieczynnego, by w modlitwach uwzględniał swój udział w służbie i prosił o powodzenie w tym ogólnoświatowym dziele.
16 Zachęcaj innych do zastanowienia się nad licznymi sposobnościami do świadczenia. Wspomnij o możliwości wyruszenia do pracy od domu do domu z członkami grupy studium książki. Zachęcaj do rozmawiania z krewnymi i znajomymi bądź ze współpracownikami lub kolegami szkolnymi na przerwach. Podczas podróży środkami transportu publicznego do rozpoczęcia dyskusji często wystarczy okazać współpasażerom osobiste zainteresowanie. Gdy wykazujemy inicjatywę, często nadarza się sposobność dania pięknego świadectwa. Naprawdę mamy wiele okazji do dzielenia się naszą nadzieją z innymi „dzień po dniu” (Ps. 96:2, 3).
17 Ale byłoby chyba najlepiej, gdybyś razem z nowym głosicielem jak najszybciej wyruszył do pracy od domu do domu. Jeśli postanowiłeś w kwietniu zwiększyć udział w służbie, zapytaj sługę terenu, czy jest jakiś wolny teren. Jeśli tak, będziesz mógł dokładnie go opracować. Na przykład po zakończeniu służby albo w drodze na zebranie lub gdzie indziej może zauważysz czyjąś obecność w domu, w którym nikogo nie zastałeś lub gdzie okazano zainteresowanie. Jeśli byłoby to stosowne, dokonaj krótkich odwiedzin w porze, kiedy może to przynieść najwięcej pożytku. Dzięki temu będziesz mieć większą satysfakcję i radość ze służby.
18 Przygotuj interesujący wstęp. Pragnąć głosić o Królestwie to jedno, ale robić to umiejętnie — to coś zupełnie innego, zwłaszcza dla kogoś nowego lub kogoś, kto długo był nieczynny. Czas spędzony na pomaganiu nowym i nieczynnym w przygotowywaniu się do służby to czas dobrze wykorzystany. Zebrania służby i zbiórki mogą dostarczyć praktycznych pomysłów, ale nic nie zastąpi osobistego przygotowania.
19 Jak możesz pomóc nowym przygotować się do służby? Zacznijcie od proponowania czasopism — w sposób prosty i krótki! Poproś, aby się zastanowili, które głośne wydarzenia mogłyby zainteresować mieszkańców terenu, a następnie znajdźcie stosowną myśl w jednym z bieżących czasopism. Razem przećwiczcie wstęp i jak najszybciej posłużcie się nim w służbie.
20 Pracujmy nad wykorzystaniem możliwości dalszego wzrostu. W minionym roku liczba obecnych na Pamiątce na całym świecie przekroczyła 14,8 miliona. Liczba głosicieli wyniosła wówczas niewiele ponad 6 milionów. A zatem około 8,8 miliona ludzi było na tyle zainteresowanych, że przyszło na ten specjalny program, dzięki czemu usłyszeli wyjaśnienie jednej z podstawowych nauk biblijnych. Niektórych z nas poznali osobiście, co zapewne wywarło na nich korzystne wrażenie. Wielu z nich wypowiada się o nas pozytywnie, wspiera naszą ogólnoświatową działalność i broni nas przed innymi. To spore grono osób świadczy o możliwości dalszego wzrostu. Jak im pomóc robić postępy?
21 Większość nowych przychodzi na Pamiątkę, ponieważ ktoś ich zaprosił. Zazwyczaj oznacza to, iż wśród obecnych znają przynajmniej jednego głosiciela. Mamy obowiązek zadbać o każdego gościa, żeby poczuł się mile widziany i odniósł pełny pożytek z programu. Sala może być zapełniona, pomóż mu więc znaleźć miejsce. Pożycz mu Biblię i zachęć do śpiewania z twojego śpiewnika. Odpowiedz na jego pytania. Twoje serdeczne osobiste zainteresowanie może zadecydować o tym, czy dalej będzie chciał pogłębiać znajomość prawdy. Oczywiście wszyscy poczuwamy się do takiej odpowiedzialności, dlatego jeśli zauważymy nieznaną osobę, ciepło się z nią przywitajmy i krótko porozmawiajmy, by się z nią zapoznać.
22 Obecność na Pamiątce może zasadniczo wpłynąć na sposób myślenia danej osoby. Sam fakt przyjścia na takie zebranie niekiedy wskazuje, że gdzie indziej nie znalazła tego, czego szuka, i że my ofiarujemy coś, co jej zdaniem należy bliżej zbadać. Wyjaśnienie cudownego postanowienia o okupie może wywrzeć ogromny wpływ na świadomość kogoś, kto nie ma pojęcia o bezgranicznej miłości Jehowy. Od razu też zobaczy, że jesteśmy inni — szczerzy, przyjaźni, serdeczni i pełni szacunku. Nasza Sala w niczym nie przypomina tego, co mógł widzieć w kościołach, w których wiszą wizerunki i odprawia się pozbawione treści rytuały. Nowi z pewnością zauważą, że obecni pochodzą z różnych środowisk i że nie przeprowadza się żadnych zbiórek pieniędzy. To wszystko może być dla takich ludzi silnym bodźcem do ponownego przyjścia na zebranie.
23 Po Pamiątce ktoś powinien postarać się o to, by pomóc każdej nowej osobie, która była na niej obecna. Jeśli zaprosiłeś takich gości, ponosisz szczególną odpowiedzialność. Zanim wyjdą z sali, upewnij się, czy wiedzą o innych zebraniach. Podaj tytuł najbliższego wykładu publicznego. Poinformuj, gdzie i o której godzinie odbędzie się zborowe studium książki niedaleko ich domu. Następnie wręcz podręcznik Stwórca i powiedz, że w tygodniu od 30 kwietnia będziemy omawiać temat „Czego można o Stwórcy dowiedzieć się z książki?” Wyjaśnij, dlaczego cały zbór planuje przybycie na zgromadzenie okręgowe, które ma się odbyć za parę miesięcy.
24 Przygotuj się do złożenia serdecznej wizyty w ich domu. Upewnij się, czy mają broszurę Wymagania i książkę Wiedza, które przedstawiają podstawowe nauki biblijne. Jeśli jeszcze nie studiują, zaproponuj im to. Zachęć do przeczytania broszury Świadkowie Jehowy, wyjaśniającej sposób działania naszej organizacji. Zaproś do obejrzenia filmów wideo, na przykład Świadkowie Jehowy — organizacja godna swej nazwy. Postaraj się, by takie osoby poznały innych członków zboru. W następnych miesiącach utrzymuj z nimi kontakt, zapraszaj na zebrania, gdy zbór odwiedzi nadzorca obwodu lub będą zaplanowane zgromadzenia obwodowe czy specjalne. Pomagaj im wykazać, że są „odpowiednio usposobieni do życia wiecznego”! (Dzieje 13:48).
25 Co mogą zrobić starsi. Powodzenie wzmożonych wysiłków w służbie kaznodziejskiej w kwietniu tego roku będzie w dużej mierze zależeć od starszych. Jeśli prowadzisz grupę studium książki, spisz sobie, co mógłbyś zrobić, aby pomóc każdemu wziąć udział w tej specjalnej działalności. Czy w twojej grupie są młodzi, nowi, nieregularni lub nieczynni? Dowiedz się, czy rodzice, pionierzy i inni głosiciele podejmują inicjatywę, by ich wesprzeć. Zaoferuj pomoc, jakiej jesteś w stanie udzielić. Pewna siostra, która od dwóch lat była nieregularna, poświęciła na głoszenie w kwietniu zeszłego roku ponad 50 godzin. Skąd taka zmiana? Przyznała, że wpłynęły na nią budujące wizyty pasterskie starszych.
26 Starsi i słudzy pomocniczy powinni współpracować ze sobą, by zadbać o wystarczającą ilość terenów, czasopism i innych publikacji na nadchodzący miesiąc. Czy dałoby się zorganizować dodatkowe zbiórki do służby? Jeśli tak, ogłoście to w zborze. A przede wszystkim w modlitwach publicznych i osobistych proście Jehowę o pobłogosławienie tego miesiąca wzmożonej aktywności na rzecz Królestwa (Rzym. 15:30, 31; 2 Tes. 3:1).
27 W kwietniu ubiegłego roku w pewnym zborze w Karolinie Północnej (USA) starsi skutecznie zachęcili do zwiększenia udziału w służbie. Co tydzień na zebraniach prosili głosicieli, by z modlitwą rozważyli, czy mogliby podjąć pomocniczą służbę pionierską. Przy każdej okazji wszyscy bracia usługujący z entuzjazmem mówili o tym, by kwiecień uczynić miesiącem najlepszych wyników. W rezultacie 58 procent głosicieli podjęło w tym miesiącu służbę pionierską — w tym wszyscy starsi i słudzy pomocniczy!
28 Radość z pełnego udziału. Jakie błogosławieństwa wynikają z ‛ciężkiej pracy i wytężania sił’? (1 Tym. 4:10). Wspomniani wyżej starsi tak napisali o gorliwej działalności zboru w zeszłym roku: „Bracia i siostry często mówią o tym, że odkąd aktywniej uczestniczą w służbie polowej, czują do siebie nawzajem o wiele więcej miłości i cieszą się bliższą więzią”.
29 Pewien młody brat z ograniczoną możliwością poruszania się pragnął wziąć udział w specjalnej działalności w kwietniu minionego roku. Dzięki starannemu planowaniu i pomocy swej matki oraz duchowych braci i sióstr spędził owocny miesiąc jako pionier pomocniczy. Jak się wtedy czuł? Powiedział: „Pierwszy raz w życiu poczułem się w pełni sprawnym człowiekiem”.
30 Nie ulega wątpliwości, że Jehowa szczodrze błogosławi tym, którzy wysoko cenią przywilej rozmawiania o Jego władzy królewskiej (Ps. 145:11, 12). Rozpamiętując śmierć naszego Pana, mamy świadomość, że zbożne oddanie przyniesie w przyszłości jeszcze większe dobrodziejstwa. Apostoł Paweł skwapliwie wyczekiwał nagrody życia wiecznego. Ale wiedział, że nie może usiąść i czekać. Napisał: „W tym też celu ciężko pracuję, wytężając siły zgodnie z jego oddziaływaniem, które we mnie działa z mocą” (Kol. 1:29). Jehowa za pośrednictwem Jezusa wzmocnił Pawła do wykonywania tej życiodajnej służby i to samo może zrobić dla nas dzisiaj. Czy w kwietniu tego roku przekonasz się o tym osobiście?
[Ramka na stronie 3]
Kogo ty możesz zachęcić do oznajmiania dobrej nowiny w kwietniu?
Swoje dziecko?
Zainteresowanego?
Kogoś, kto stał się nieczynny?