Jak udzielać rad

1. Kto powinien udzielać rad? Wyjaśnij to.

CO MYŚLISZ o udzielaniu rad? Niektórym przychodzi to łatwo. Inni wahają się to robić, bo nie czują się z tym komfortowo. Tak czy inaczej, czasami każdy z nas musi udzielić komuś rady. Dlaczego? Jezus wskazał, że jego prawdziwi naśladowcy mają być rozpoznawani po wzajemnej miłości (Jana 13:35). A jednym z jej przejawów jest udzielanie braciom i siostrom rad, kiedy tego potrzebują. Słowo Boże mówi, że ‛pod wpływem szczerych rad rodzi się słodka przyjaźń’ (Prz. 27:9).

2. Co powinni umieć robić starsi i dlaczego? (Zobacz też ramkę „Rady udzielane podczas zebrania w tygodniu”).

² Dobrych rad powinni umieć udzielać szczególnie starsi. Jehowa i Jezus wyznaczyli ich do troszczenia się o zbór (1 Piotra 5:2, 3). Starsi wyrażają taką troskę, między innymi udzielając opartych na Biblii rad w wygłaszanych przemówieniach. Muszą też udzielać ich poszczególnym braciom i siostrom, również tym, którzy oddalili się od zboru. Co pomoże starszym — a także nam wszystkim — dawać dobre rady?

3. (a) Jak możemy się uczyć udzielania dobrych rad? (Izajasza 9:6; zobacz też ramkę „Udzielając rad, naśladuj Jezusa”). (b) Co omówimy w tym artykule?

³ Wiele na temat udzielania dobrych rad możemy się nauczyć od postaci biblijnych, zwłaszcza od Jezusa. Jeden z nadanych mu tytułów to „Cudowny Doradca” (odczytaj Izajasza 9:6). W tym artykule omówimy, co zrobić, kiedy ktoś prosi nas o radę, oraz gdy musimy udzielić rady, nie będąc o to poproszonym. Powiemy też, jak ważne jest, żeby robić to w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób.

GDY KTOŚ PROSI NAS O RADĘ

4, 5. Jakie pytanie powinniśmy sobie zadać, kiedy ktoś prosi nas o radę? Podaj przykład.

⁴ Jak powinniśmy zareagować, gdy ktoś prosi nas o radę? W pierwszej chwili możemy poczuć się wyróżnieni i od razu chcieć pomóc. Ale najpierw powinniśmy zadać sobie pytanie: „Czy mam w tej dziedzinie odpowiednie kwalifikacje?”. Czasami najbardziej pomożemy wtedy, gdy nie udzielimy rady samemu, tylko skierujemy brata lub siostrę do kogoś, kto ma do tego kwalifikacje.

⁵ Załóżmy, że twój bliski przyjaciel poważnie zachorował. Mówi ci, że poszukał informacji na temat dostępnych metod leczenia, i pyta, która z nich jest według ciebie najlepsza. Być może masz na ten temat wyrobioną opinię, ale nie jesteś lekarzem ani nie masz doświadczenia w tej dziedzinie. W takim wypadku najlepsze, co możesz zrobić, to pomóc przyjacielowi znaleźć kogoś, kto będzie miał odpowiednie kwalifikacje.

6. Dlaczego przed udzieleniem rady warto dać sobie trochę czasu?

⁶ Nawet jeśli uważamy, że mamy kwalifikacje do udzielenia rady, możemy postanowić, że nie zrobimy tego od razu. Dlaczego? W Księdze Przysłów 15:28 czytamy, że „prawy rozmyśla w sercu, zanim odpowie”. A co, jeśli wydaje się nam, że wiemy, co powiedzieć? Mimo to warto poświęcić czas na poszukanie dodatkowych informacji, modlitwę i rozmyślanie. Zyskamy wtedy pewność, że nasza rada będzie zgodna z tym, co w danej sprawie myśli Jehowa. Zwróćmy uwagę na przykład proroka Natana.

7. Czego uczymy się z przykładu proroka Natana?

⁷ Król Dawid powiedział Natanowi, że chce zbudować dla Jehowy świątynię. Prorok od razu go do tego zachęcił. Najpierw jednak powinien upewnić się, co myśli o tym Jehowa. Dlaczego? Bo On chciał, żeby świątynię zbudował ktoś inny (1 Kron. 17:1-4). Przykład ten pokazuje, że kiedy jesteśmy proszeni o radę, mądrze jest być „nieskłonnym do mówienia” (Jak. 1:19).

8. Dlaczego jeszcze powinniśmy dobrze przemyśleć radę, której chcemy udzielić?

⁸ Jest jeszcze inny powód, dla którego musimy być ostrożni, kiedy udzielamy komuś rady. Jeśli okaże się ona nietrafiona i przyniesie negatywne skutki, to część odpowiedzialności spadnie na nas. Bez wątpienia więc zanim udzielimy komuś rady, powinniśmy dobrze ją przemyśleć.

GDY MUSIMY UDZIELIĆ RADY, NIE BĘDĄC O TO POPROSZONYM

9. O czym starsi muszą się upewnić, zanim udzielą komuś rady? (Galatów 6:1).

⁹ Od czasu do czasu starsi muszą z własnej inicjatywy udzielić rady komuś, kto zrobił „fałszywy krok” (odczytaj Galatów 6:1). Jak wyjaśnia komentarz do tego sformułowania w Biblii do studium, ktoś taki „zaczyna zmierzać w niewłaściwym kierunku, chociaż mógł jeszcze nie popełnić ciężkiego grzechu”. Starsi chcą mu pomóc pozostać na drodze do życia wiecznego (Jak. 5:19, 20). Jednak żeby udzielić mu trafionej rady, muszą najpierw upewnić się, że rzeczywiście zrobił „fałszywy krok”. Jehowa pozwala wszystkim podejmować różne decyzje na podstawie tego, co podpowiada im sumienie (Rzym. 14:1-4). Ale co wtedy, gdy dana osoba faktycznie zrobiła coś, co zagraża jej więzi z Jehową, i starsi postanawiają udzielić jej rady?

10-12. Co starszy powinien zrobić, kiedy musi udzielić rady komuś, kto o nią nie prosił? (Zobacz też ilustracje).

¹⁰ Starsi, którzy muszą udzielić rady osobie, która o nią nie prosiła, stają przed szczególnym wyzwaniem. Jakim? Apostoł Paweł powiedział, że ktoś mógł zrobić „fałszywy krok”, nie będąc tego świadomy. Dlatego żeby przyjął radę, starsi muszą go najpierw do tego przygotować.

¹¹ Udzielenie rady komuś, kto o nią nie prosił, przypomina uprawianie roślin na ubitej glebie. Zanim rolnik zacznie siać, musi taką glebę przygotować. Najpierw ją spulchnia, następnie sieje ziarno, a na koniec je podlewa. Podobnie gdy starszy zamierza udzielić rady, musi wcześniej przygotować grunt. Na przykład w stosownym momencie zapewnia brata, że zależy mu na jego dobru. Jeśli starszy ma opinię osoby życzliwej i kierującej się miłością, innym łatwiej będzie przyjmować jego rady.

¹² W trakcie rozmowy starszy może dalej „zmiękczać glebę”, przyznając, że każdy czasami popełnia błędy i potrzebuje rad (Rzym. 3:23). Zwraca się do brata spokojnie i z głębokim szacunkiem. Na podstawie Biblii jasno pokazuje mu, na czym polegał jego „fałszywy krok”. Kiedy brat przyznaje, że popełnił błąd, starszy „zasiewa ziarno”, wyjaśniając mu w prosty sposób, co powinien zrobić, żeby naprawić sytuację. Na koniec „podlewa ziarno”, szczerze chwaląc brata i się z nim modląc (Jak. 5:15).

13. Jak starsi mogą się upewnić, że ich rada została dobrze zrozumiana?

¹³ Zdarza się, że to, co mówi osoba udzielająca rady, bardzo różni się od tego, co słyszy osoba, która ją otrzymuje. Jak uniknąć takiej sytuacji? Starsi mogą pomóc komuś zrozumieć sedno sprawy, zadając mu taktowne pytania (Kazn. 12:11). Jego odpowiedzi pokażą im, czy dobrze zrozumiał udzieloną radę.

UDZIELANIE RAD W ODPOWIEDNIM CZASIE I W ODPOWIEDNI SPOSÓB

14. Dlaczego nie powinniśmy udzielać rad w gniewie?

¹⁴ Wszyscy jesteśmy niedoskonali, więc czasami ktoś może zrobić lub powiedzieć coś, co nas urazi (Kol. 3:13). Jak przyznaje Słowo Boże, nieraz nawet jesteśmy rozgniewani (Efez. 4:26). Nie możemy sobie jednak pozwolić na to, by w gniewie udzielać komuś rady. Dlaczego? Bo „człowiek owładnięty gniewem nie robi tego, co prawe w oczach Bożych” (Jak. 1:20). Gdybyśmy chcieli udzielić rady pod wpływem gniewu, prawdopodobnie zrobilibyśmy więcej złego niż dobrego. Oczywiście nie oznacza to, że nigdy nie powinniśmy wyrażać swoich myśli i uczuć komuś, kto nas rozgniewał. Ale osiągniemy lepsze rezultaty, jeśli poczekamy, aż emocje opadną. Zwróćmy uwagę, jaki przykład pod tym względem dał Elihu.

15. Czego nas uczy przykład Elihu? (Zobacz też ilustrację).

¹⁵ Elihu cierpliwie słuchał, jak Hiob broni się przed oskarżeniami fałszywych pocieszycieli. Bardzo mu współczuł. Ale kiedy Hiob zaczął przedstawiać Jehowę w złym świetle i za bardzo skupił się na sobie, Elihu poczuł gniew. Mimo to poczekał na swoją kolej i udzielił Hiobowi rady łagodnie i z głębokim szacunkiem (Hioba 32:2; 33:1-7). Jego przykład uczy nas czegoś ważnego: Najlepsza rada to taka, która jest udzielona w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób — z miłością i szacunkiem (Kazn. 3:1, 7).

NIE PRZESTAWAJ PRZYJMOWAĆ I UDZIELAĆ RAD

16. Czego się uczymy z Psalmu 32:8?

¹⁶ Myśl przewodnia tego artykułu to słowa Jehowy: „Udzielę ci rad, mając oko zwrócone na ciebie” (odczytaj Psalm 32:8). Wynika z nich, że Jehowa zawsze jest gotów nas uczyć. Co więcej, nie tylko udziela nam rad, ale też pomaga je zastosować. To wspaniały przykład dla nas! Jeśli mamy przywilej udzielić komuś rady, pomóżmy mu też wprowadzić ją w życie.

17. Jak wpływają na nas konkretne, oparte na Biblii rady starszych? (Izajasza 32:1, 2).

¹⁷ Teraz bardziej niż kiedykolwiek musimy uczyć się zarówno udzielać dobrych rad, jak i je przyjmować (2 Tym. 3:1). Starsi, którzy udzielają konkretnych, opartych na Biblii rad, są „jak strumienie wody w bezwodnej krainie” (odczytaj Izajasza 32:1, 2). Słowa przyjaciół, którzy nie mówią nam tego, co chcemy usłyszeć, ale to, czego potrzebujemy, są jak „złote jabłka w srebrnych ornamentach” (Prz. 25:11). Dalej więc nabywajmy mądrości potrzebnej do przyjmowania i udzielania dobrych rad.