4:7

skarb w naczyniach glinianych: Biblia często porównuje ludzi do naczyń z gliny (Hi 10:9; Ps 31:12). W czasach Pawła w pobliżu portów czy targowisk można było zobaczyć sterty potłuczonych naczyń. Gliniane naczynia służyły do przewożenia żywności i płynów — wina, zboża, oliwy — a nawet srebrnych czy złotych monet. Często pękały albo były wyrzucane, gdy je opróżniono. Chociaż same nie były drogie, to dobrze się nadawały do dostarczania do miejsc przeznaczenia cennych towarów. Przechowywano też w nich ważne dokumenty (Jer 32:13-15). Przykładem są Zwoje znad Morza Martwego, które przetrwały w glinianych dzbanach w pobliżu Kumran (Qumran). „Skarbem”, o którym wspomina Paweł, jest zlecona przez Boga służba kaznodziejska — głoszenie ratującej życie dobrej nowiny o Królestwie Bożym (Mt 13:44; 2Ko 4:1, 2, 5). A „naczynia gliniane” to zwykli, słabi ludzie, którym Jehowa powierzył ten skarb. Chociaż mają niedoskonałe ciała i różne ograniczenia, Bóg posługuje się nimi, żeby zanosili go innym.

niezwykła siła: Lub „moc wykraczająca poza to, co normalne”. Paweł używa tu greckiego słowa hyperbolé, żeby opisać nadzwyczajną siłę, której może udzielić tylko Bóg (zob. komentarz do 2Ko 12:7).