5:14

ostrzegajcie: Lub „napominajcie” (zob. komentarz do 1Ts 5:12).

nieporządnych: Użyte tu greckie słowo często występowało w odniesieniu do żołnierzy nietrzymających się szyku lub niezdyscyplinowanych. Józef Flawiusz, historyk z I w. n.e., posłużył się nim, pisząc o żołnierzach, którzy „ruszyli do walki w bezładzie” (Dawne dzieje Izraela, XV, V, 4). W potocznej grece opisywało osobę leniwą, bezczynną, ale częściej odnosiło się do kogoś, kto nie stosował się do powszechnie przyjętych zasad. Paweł użył tego terminu w szerokim znaczeniu — w stosunku do tych w zborze chrześcijańskim, którzy byli nieposłuszni i poważnie naruszali zasady chrześcijańskie (1Ts 4:11; 2Ts 3:6).

pocieszajcie: Użyty tu grecki czasownik paramythéomai występuje też w Jn 11:19, 31, gdzie mowa o Żydach, którzy ‛przyszli pocieszyć’ Marię i Martę po śmierci ich brata, Łazarza. Przekazuje myśl o podnoszeniu kogoś na duchu i kryje w sobie bardzo duży stopień czułości (zob. komentarz do 1Ko 14:3, gdzie pokrewny rzeczownik paramythía również został przetłumaczony na „pocieszać”).

przygnębionych: Lub „zniechęconych”. Występujące tu greckie słowo oligòpsychos można dosłownie przetłumaczyć na „mających małą duszę”. Starożytni pisarze greccy używali terminu o przeciwstawnym znaczeniu, czyli „mający wielką duszę”, w odniesieniu do osób pewnych siebie i samowystarczalnych. Wydaje się więc, że słowo oligòpsychos, którym posłużył się tu Paweł, dotyczy też osób o niskim poczuciu własnej wartości. W Septuagincie jest ono odpowiednikiem hebrajskich słów, które można też oddać jako „zatroskany” i „załamany” (Iz 35:4; 54:6). Niektórzy chrześcijanie w Tesalonice mogli być zniechęceni z powodu prześladowań albo śmierci kogoś ze współwyznawców (1Ts 2:14; 4:13-18). Paweł nie pisze, żeby takie przygnębione osoby napominać czy ostrzegać, ale żeby je pocieszać i zachęcać (zob. komentarz do słowa pocieszajcie w tym wersecie).

wobec wszystkich bądźcie cierpliwi: Greckie słowa oznaczające „cierpliwość” i „być cierpliwym” odnoszą się do okazywania wytrwałości połączonej ze spokojem i do powstrzymywania się od gniewu — cech, które Jehowa i Jezus nieustannie okazują ludziom (Rz 2:4; 9:22; 1Tm 1:16; 1Pt 3:20; 2Pt 3:9, 15; zob. komentarz do Gal 5:22). Chrześcijanie jako naśladowcy Jehowy i Jezusa też powinni być cierpliwi (1Ko 11:1; Ef 5:1). Grecki czasownik oznaczający „być cierpliwym” występuje dwa razy w przypowieści Jezusa o dwóch niewolnikach. Każdy z nich błagał swojego wierzyciela: „Bądź wobec mnie cierpliwy” (Mt 18:26, 29). „Zły sługa” nie okazał cierpliwości ani miłosierdzia, nie chciał darować długu — w przeciwieństwie do swojego pana, który w przypowieści Jezusa przedstawiał Jego niebiańskiego Ojca, Jehowę (Mt 18:30-35). Z tej przypowieści, jak również z 2Pt 3:9, gdzie występuje ten sam grecki czasownik co tutaj, wynika, że cierpliwość ma związek z miłosierdziem i gotowością do przebaczania.