5:20

Tych, którzy trwają w grzechu: W języku greckim występuje tu czasownik oznaczający „grzeszyć”. Ma on formę wskazującą na czynność ciągłą. Sugeruje to, że nie chodzi o pojedynczy grzech, ale o grzeszne postępowanie, praktykowanie grzechu. W niektórych przekładach pojawiają się w tym miejscu sformułowania o podobnym wydźwięku — „zatwardziali grzesznicy” (Biblia Warszawsko-Praska), „niepoprawni grzesznicy” (Współczesny przekład) lub „grzeszący” (Grecko-polski Nowy Testament, Vocatio).

upominaj: W użyciu biblijnym występujące tu greckie słowo często odnosi się do przekonania kogoś, że zbłądził. Takie upominanie ma pozytywny charakter — jego celem jest pobudzenie danej osoby, żeby uznała swój błąd i skorygowała swoje postępowanie. W pewnym słowniku powiedziano, że ten grecki wyraz zawiera w sobie myśl: „‚wyprowadzić z błędu’, czyli ‚przywieść od grzechu do skruchy’”. Takie skarcenie jest formą szkolenia. W Jn 16:8 to samo greckie słowo zostało przetłumaczone na ‛dać niezbite świadectwo’ (por. NŚ, 1997).

na oczach wszystkich: Paweł najwyraźniej ma tu na myśli wszystkich, którzy wiedzieli o czyimś grzesznym postępowaniu. W niektórych wypadkach mogło chodzić o cały zbór. Kiedy indziej słowo „wszyscy” mogło się odnosić do mniejszej grupy — osób pokrzywdzonych z powodu czyjegoś złego postępowania albo tych, które o nim wiedziały. Nieraz mogli to być naoczni świadkowie. Na przykład w Łk 8:47 powiedziano, że pewna kobieta, którą uzdrowił Jezus, „w obecności wszystkich wyjawiła, czemu go dotknęła”. Użyte tam słownictwo i kontekst wskazują, że wyznała to w obecności tych, którzy słyszeli pytanie Jezusa: „Kto mnie dotknął?”. Nic nie wskazuje na to, że mówiła do całego wielkiego tłumu czy do wszystkich w mieście (Łk 8:43-47).

jako ostrzeżenie dla innych: Dosł. „żeby pozostali odczuwali strach”. Słowa te opisują cel ‛upominania na oczach wszystkich’. Chodzi o to, żeby „inni” odczuwali zdrową bojaźń przed popełnieniem grzechu. Mieli dostrzec potrzebę unikania grzechu i kroków, które mogą do niego prowadzić.