Ograniczona liczba uczniów Chrystusa została namaszczona duchem świętym i cieszy się szczególną więzią z Jehową. Tych 144 000 osób będzie usługiwać w niebie z Jezusem jako kapłani (Obj. 14:1). Miejsce Święte w przybytku wyobraża ich stan jako zrodzonych z ducha synów Bożych, którzy przebywają na ziemi (Rzym. 8:15-17). Miejsce Najświętsze wyobraża niebo, w którym mieszka Jehowa. „Zasłona” oddzielająca Miejsce Święte od Najświętszego symbolizuje fizyczne ciało Jezusa. Stanowiło ono barierę, która musiała zostać usunięta, żeby mógł on wstąpić do nieba i usługiwać jako wielki Arcykapłan w duchowej świątyni. Poświęcając swoje fizyczne ciało na ofiarę za ludzkość, Jezus otworzył przed wszystkimi namaszczonymi chrześcijanami możliwość życia w niebie. Żeby otrzymać tę nagrodę, oni również będą musieli zrezygnować ze swoich fizycznych ciał (Hebr. 10:19, 20; 1 Kor. 15:50). w23.10 s. 28, ak. 13

Gedeon odpowiedział łagodnie na zarzuty Efraimitów (Sędz. 8:1-3). Nie wpadł w gniew. Okazał pokorę — wysłuchał tego, co mieli do powiedzenia, i taktownie rozładował napiętą sytuację. Mądrzy starsi tak jak Gedeon uważnie słuchają innych i łagodnie reagują na krytykę (Jak. 3:13). W ten sposób przyczyniają się do pokoju w zborze. Kiedy Gedeon był chwalony za zwycięstwo nad Midianitami, skierował uwagę na Jehowę (Sędz. 8:22, 23). Jak zamianowani bracia mogą go naśladować? Wszelkie zasługi za swoje osiągnięcia powinni przypisywać Jehowie (1 Kor. 4:6, 7). Na przykład jeśli starszy jest chwalony za umiejętność nauczania, może wskazywać na źródło pouczeń, Słowo Boże, albo na szkolenie zapewniane przez organizację Jehowy. Od czasu do czasu starsi mogą się zastanowić, czy niepotrzebnie nie zwracają uwagi na siebie. w23.06 s. 4, ak. 7, 8

Jeśli nie otrzymujemy tego, o co prosimy, możemy zastanowić się nad takim pytaniem: „Czy modlę się o właściwą rzecz?”. Często wydaje nam się, że wiemy, co jest dla nas najlepsze. Ale czasami to, o co się modlimy, na dłuższą metę nie byłoby dla nas dobre. Może istnieć lepsze rozwiązanie problemu niż to, o które prosimy. A niektóre nasze prośby mogą nie być zgodne z wolą Jehowy (1 Jana 5:14). Pomyślmy na przykład o rodzicach, którzy proszą Jehowę, żeby ich dziecko Mu służyło. Ta prośba wydaje się właściwa. Ale Jehowa nie zmusza nikogo, żeby Mu służył. Chce, żeby każdy z nas, w tym nasze dzieci, sam zdecydował, czy chce Go wielbić (Powt. Pr. 10:12, 13; 30:19, 20). Dlatego ci rodzice mogliby modlić się o to, żeby Jehowa pomógł im dotrzeć do serca ich dziecka, dzięki czemu Go pokocha i zostanie Jego przyjacielem (Prz. 22:6; Efez. 6:4). w23.11 s. 21, ak. 5; s. 23, ak. 12