Bądź dobrym słuchaczem!

„Słuchajcie mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.” — Izaj. 55:2, BT.

1. Jakie posiadamy podstawowe kanały do przyjmowania nauki?

JEHOWA BÓG zaprojektował dla organizmu ludzkiego dwoje uszu i te stanowią dla nas jeden z najważniejszych kanałów przyjmowania wiadomości. Zaraz w pierwszych kilku latach życia za pomocą tych narządów uczymy się mówić i rozumieć określony język. Są one w tym czasie dla nas głównym kanałem, przez który odbieramy informacje. Odtąd zresztą przez całe życie powiększamy zasób posiadanej wiedzy, słuchając ustnych pouczeń ze strony rodziców, nauczycieli, pracodawców i innych ludzi. Oczy są dla nas oczywiście również ważnymi narzędziami nauki. Istnieje opinia, że za pomocą tych dwóch organów — uszu i oczu — odbieramy 98 procent tego, czego się uczymy w trakcie całego życia. Ale stopień sprawności owego kanału do przyjmowania nauki, jakim są uszy, zależy od naszej umiejętności słuchania.

2. Wyjaśnij, dlaczego umiejętność słuchania wywiera wpływ na zwiększenie posiadanego zasobu wiedzy.

² W księdze Przypowieści 18:15 czytamy: „Serce roztropnego otrzyma umiejętność, a ucho mądrych szuka wiadomości.” (Wk) Wiadomości nabywamy poprzez uszy, gdy słuchamy czyichś wypowiedzi. Wymaga to skupienia uwagi na tym, co powiadają nasi rozmówcy, i starannego rozważenia treści ich słów. Wymaga to również wysiłku celem zapobieżenia swobodnym wędrówkom myśli ku innym tematom, bo w przeciwnym razie uszy potrafią się stać głuche, chociażby literalnie funkcjonowały sprawnie. Jeżeli mamy naprawdę słyszeć, umysł nasz musi przyjmować do świadomości dźwięki przekazywane mu przez uszy. Przypomnij sobie, czytelniku, nierzadkie wypadki, kiedy ktoś mówił coś do ciebie, podczas gdy twój umysł był zajęty innymi sprawami, a później ze szczerym przekonaniem twierdziłeś, iż wcale do ciebie tego nie mówiono. Uszy wiernie przekazywały odpowiednie dźwięki do twego umysłu, lecz ty nie słyszałeś, bo nie słuchałeś.

3. Jak dzisiaj przemawia Bóg do nas, i dlaczego powinniśmy Go słuchać?

³ Niewyczerpanym źródłem mądrości i wiedzy, z którego możemy stale się uczyć, jest sam Jehowa Bóg, nasz Stworzyciel. W Jego spisanym Słowie czytamy: „Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.” (Prz. 2:6) Do dnia dzisiejszego przemawia On do nas przez to swe spisane Słowo, przez Biblię świętą. Czy więc posługujemy się wzrokiem do czytania tego, co w niej utrwalono na piśmie, czy też słuchem łowimy słowa, które nam ktoś inny z niej czyta — zdobywamy wiedzę, jakiej udzielił starożytnym pisarzom Biblii. Tędy właśnie prowadzi droga do dobrego odżywienia pod względem duchowym. Toteż nie bez słusznej przyczyny Jehowa Bóg w księdze Izajasza 55:2 powiada: „Słuchajcie mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.” (BT) Dając swoim umysłom karmić się budującą wiedzą i zdrową, odżywczą treścią zgotowaną nam przez Boga w Jego natchnionym Słowie, niewątpliwie cieszyć się będziemy zdrowiem duchowym. Jak tłustość wskazuje na zdrowie, w odróżnieniu od wychudzenia człowieka cierpiącego niedostatek, tak też tłustość w sensie duchowym wskazuje na duchowe zdrowie, i właśnie to obiecuje proroctwo ludziom uważnie słuchającym Jehowy.

4-6. (a) Dlaczego Samuel jest przykładem dobrego słuchacza? (b) Kto jeszcze z ludzi wspomnianych w Biblii okazał zdolność dobrego słuchania, i z czego to niezbicie wynika?

⁴ Godnym uwagi wzorem dobrego słuchacza jest prorok Samuel. Zawsze pilnie uważał, kiedy do niego mówił Jehowa. Był jeszcze chłopcem, gdy Jehowa zawołał na niego, spoczywającego na swoim miejscu w świątyni. Samuel odrzekł natychmiast: „Mów Panie, bo sługa twój słucha.” (1 Sam. 3:10) Kiedy do niego przemawiał Jehowa, myśli Samuela nie odpływały ku innym sprawom, takim jak obowiązki czekające go w świątyni następnego dnia, był więc w stanie zapamiętać wszystko, co mu powiedziano, i mógł później zdać z tego sprawę arcykapłanowi Helemu. Słuchał uważnie, całkowicie zaabsorbowany tym, co mu mówił Jehowa. Jest to dla nas dzisiaj wspaniały przykład dobrego słuchania.

⁵ Jak się zachowujesz, drogi czytelniku, gdy siedzisz wśród grona słuchaczy, do których wygłaszane jest przemówienie biblijne? Czy słuchasz tak uważnie jak niegdyś Samuel? A może pozwalasz swym myślom błądzić po innych sprawach i przez to tracisz wiele z podawanych pouczeń? Połowiczne słuchanie nie prowadzi do pomnożenia wiedzy i zrozumienia Słowa Bożego. Czy możesz sobie wyobrazić apostołów słuchających tylko połowicznie tego, co im mówił Jezus na górze Oliwnej o wydarzeniach dni ostatecznych? Bardzo mało jest prawdopodobne, by któryś z nich myślał wówczas o innych sprawach, na przykład, czy ptak szperający nieopodal znalazł robaka albo czy wśród tłumów ludzi widocznych na dziedzińcu świątyni po drugiej stronie doliny Kidron (Cedron) da się ewentualnie rozpoznać jakiegoś krewnego. Bez wątpienia skoncentrowali swe umysły jak najpełniej na tym, co mówił Jezus. Tak go słuchając, dali dowód mądrości. Zdobyli wzmacniające wiarę, życiodajne wiadomości od Syna samego Boga.

⁶ Przez cały czas służby publicznej Jezusa apostołowie słuchali tak uważnie, że jeszcze wiele lat później potrafili sobie przypomnieć szczegóły z jego rozmów. Osiem lat po śmierci Jezusa apostoł Mateusz spisał znaczną ich część w księdze znanej dziś jako biblijna księga Mateusza. Nawet jeszcze po sześćdziesięciu pięciu latach apostoł Jan umiał opisać mnóstwo istotnych szczegółów z tego, co słyszał od Jezusa, i przekazał je nam w biblijnej księdze Jana. Duch Boży pomógł im przypomnieć sobie rzeczy usłyszane, ale gdyby nie słuchali, po prostu brak by było w ich umysłach szczegółów, które by duch Boży miał im przywieść na pamięć. (Jana 14:26) Rozwinięcie zwyczaju słuchania, gdy ktoś mówi o prawdach Słowa Bożego, jest tak samo ważne dla nas dzisiaj, jak niegdyś dla apostołów.

SŁUCHANIE UCZYŃ STAŁYM ZWYCZAJEM

7. Jaka jest nasza przeciętna sprawność słuchania, i co można zrobić celem jej poprawienia?

⁷ Z całego czasu spędzonego na obcowaniu z innymi ludźmi około 45 procent zużywamy na słuchanie. Wszakże choć należy ono do czynności, które w życiu wykonujemy najczęściej, to jednak ocenia się szacunkowo, że osiągamy w słuchaniu jedynie 25-procentowy poziom sprawności. Niektórzy ludzie miewają jeszcze znacznie niższe wyniki. Niewątpliwie opłaca się więc dołożyć starań, aby rozwinąć umiejętność słuchania, tak ważną w codziennym życiu. W tym celu trzeba się podjąć świadomego wysiłku. Skoro tylko zauważysz, że w trakcie czyjegoś przemówienia twe myśli zaczynają błądzić, ściągnij je z powrotem ku temu, co słyszą uszy. Wiedza ze Słowa Bożego jest istotnym czynnikiem pozostawania w dobrych stosunkach z Bogiem; niechże to będzie dla ciebie skutecznym bodźcem do tego, by na Jego Słowo zwracać więcej niż przelotną uwagę.

8. Jak można się stać głuchym na to, co powiada mówca, mimo sprawnego funkcjonowania uszu?

⁸ Przy pewnym wysiłku można nabrać zwyczaju dobrego słuchania, lecz przełamanie złego przyzwyczajenia, by pozwalać myślom podczas przemówienia na swobodne błąkanie się po różnych kwestiach nie związanych z tematem, będzie wymagało czasu. Tego rodzaju wypady myślowe mogą sprawić, że staniesz się głuchy na słowa mówcy, choćby same uszy funkcjonowały właściwie. Dopiero gdy wrócisz z takiej wycieczki, słowa dochodzące do twych uszu nabiorą sensu w umyśle. Ale często wtedy trudno uchwycić tok wywodów i argumentacji mówcy, gdyż w rozumowaniu brak szczegółów przeoczonych. Byłoby dla ciebie daleko korzystniej, gdybyś się podjął dostatecznego wysiłku celem opanowania skłonności myśli do błądzenia. Kiedy już wyrobisz sobie zwyczaj słuchania, łatwiej ci będzie utrzymać myśli przy tym, co słyszą uszy.

9. Co należy rozumieć przez zwracanie „z jak największą pilnością” uwagi na rzeczy słyszane?

⁹ List do Hebrajczyków 2:1 tłumaczy nam: „Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkowo nie zeszli na bezdroża.” (BT) Apostołowie właśnie słuchali Jezusa „z jak największą pilnością”. Naprawdę „zwracali uwagę” na Jego słowa. Ale największa pilność to nie słuchanie połowiczne. Nie polega ona również na puszczaniu myśli w wędrówkę po sprawach, którymi się zajmowaliśmy wczoraj lub które planujemy na jutro. Nie pozwala na zmaganie się z osobistymi problemami czy martwienie się czymkolwiek w chwili, gdy ktoś przemawia. Oznacza raczej skupienie myśli na słowach wykładowcy i przyłożenie omawianych zasad lub rad biblijnych do własnego życia. Przemówieniu biblijnemu wartości i powagi nie nadaje osoba mówcy, lecz pouczenia, jakie on czerpie ze Słowa Bożego. Cokolwiek pochodzi z tego Boskiego Słowa, zasługuje na pilniejszą uwagę niż ta, jaką darzymy sprawy życia codziennego.

SPOSOBY ULEPSZENIA SŁUCHANIA

10-12. (a) Dlaczego zainteresowanie jest ważnym czynnikiem dobrego słuchania? (b) Jakich uprzedzeń dobry słuchacz umie uniknąć?

¹⁰ Ważnym czynnikiem dobrego słuchania jest zainteresowanie. Kiedy Bóg podawał Noemu wymiary arki, ten zapamiętał je wszystkie dokładnie, ponieważ go interesowało, co Bóg do niego mówił, i słuchał tego z wytężoną uwagą. Natomiast człowiek, który z góry zakłada, że temat, z jakim ma wystąpić dany mówca, jest jałowy i nieciekawy, popełnia błąd powszechny u lichych słuchaczy. Wniosek taki usypia wszelkie zainteresowanie i po prostu zachęca umysł do przerzucenia się na inne zagadnienia. Drugi słuchacz, który naprawdę słuchał, potrafi po wykładzie wymienić niejedne rewelacyjne fakty i dobre argumenty przedstawione przez mówcę, gdy tymczasem lichy słuchacz zupełnie ich nie zauważył. Może wtedy zacznie żałować, że nie zwracał baczniejszej uwagi, a może nawet będzie zaskoczony, iż tak dużo stracił.

¹¹ Dobry słuchacz stroni od z góry powziętego założenia, że dany temat jest nieciekawy. Rozumuje raczej w ten sposób, że mówca wcale by nie występował, gdyby nie miał do przedstawienia nic godnego uwagi; nastraja się więc do słuchania, chcąc zobaczyć, czego się będzie mógł nauczyć. Lepsze to bez porównania od trwonienia czasu przez wiercenie się na krześle z jedynym pragnieniem, by mówca czym prędzej zakończył. Zamiast pochopnie wnioskować, że temat będzie mało zajmujący, raczej postanów sobie znaleźć w nim coś interesującego, na przykład wyłowić jakiś fakt, którego dotąd nie znałeś, nowy sposób wyrażenia jakiejś myśli, trafny argument, którym się będziesz teraz mógł posługiwać, i tym podobne szczegóły. Już sam wysiłek zmierzający do wyłuskania ciekawych wiadomości wielce się przyczyni do skupienia uwagi.

¹² Z drugiej strony przeświadczenie, że mówca nie ma do przedstawienia nic cennego, przyczynia się wydatnie do gorszego słuchania. Jest to pułapka, której potrafią się wymknąć dobrzy słuchacze. Zdają sobie sprawę, że ktoś inny może znać coś, czego oni jeszcze nie znają, i że mówca w trakcie przygotowywania swego wykładu zapewne zebrał niejedne cenne wiadomości. Dlatego też słuchają, aby wyłowić te informacje i uzupełnić nimi swój zasób wiedzy.

13. Dlaczego mylny byłby wniosek, że słaby mówca nie ma do powiedzenia nic ważnego?

¹³ Zdarza się niekiedy, że wypada nam słuchać mówcy niezbyt uzdolnionego, ale nie daje to bynajmniej powodu do przekonania, jakoby tym samym nie zasługiwał na wysłuchanie. Nie wyznacza to przecież automatycznie niskiej wartości materiału, który ma do przedstawienia. Apostoł Paweł, jak się wydaje, nie był wybitnym krasomówcą, ale treść tego, co miał do powiedzenia, niewątpliwie zasługiwała na pilną uwagę. W swoim drugim liście do Koryntian wyjawia on, jaką opinię wyrobili sobie pewni ludzie o jego zdolnościach mówczych, pisząc: „Powiadają: Listy wprawdzie ważkie są i mocne, lecz jego wygląd zewnętrzny lichy, a mowa do niczego.” (2 Kor. 10:10) Ci wszakże, którzy wbrew takiej opinii części słuchaczy potrafili przejść do porządku nad niedociągnięciami owego mówcy i słuchali z uwagą jego wywodów, bardzo wydatnie pomnożyli swe zrozumienie Słowa i zamierzeń Jehowy Boga. Chociaż więc sposób wygłaszania, przestrzeganie zasad gramatyki, powiązanie treści i poprawna wymowa ułatwiają słuchanie, nie są to jednak najważniejsze cechy przemówienia. Dowodzenie, argumenty, fakty i zasady są o wiele bardziej istotne.

14. Wyjaśnij, dlaczego do nabycia zwyczaju złego słuchania może się przyczynić szybkość myślenia?

¹⁴ Jeszcze dalszym czynnikiem wywołującym mało skuteczne słuchanie jest spora różnica między prędkością mówienia a prędkością myślenia. Na przykład rozmawiając po angielsku wypowiada się średnio 125 słów na minutę, ale w przemówieniach publicznych ta przeciętna bywa jeszcze nieco niższa i wynosi około 100 słów na minutę. Ponieważ jednak myślimy przeważnie z szybkością co najmniej 400 do 500 słów na minutę, więc dla umysłu pozostaje jak gdyby rezerwa czasu na zajmowanie się innymi sprawami. Rezerwa ta stanowi pokusę do przerzucania się na myśli postronne, nie związane z tematem. Dobry słuchacz wszakże spożytkowuje nadwyżkę, jaką dysponuje, do utrwalenia sobie w umyśle wywodów mówcy, a istnieją po temu rozmaite sposoby.

15, 16. Jak możemy naszą stosunkowo dużą szybkość myślenia spożytkować do poprawienia swej umiejętności słuchania?

¹⁵ Na podstawie słów mówcy staraj się przewidzieć następny punkt, do którego on właśnie zmierza. W ten sposób większą prędkość myślenia można użyć na wyprzedzenie mówcy, i jeśli trafnie odgadliśmy jego myśl, potęguje to proces uczenia, gdyż dana myśl odbija się w świadomości dwukrotnie. Z drugiej strony, gdy spodziewaliśmy się czego innego, możemy od razu przeprowadzić porównanie tych dwóch myśli, aby zrozumieć, dlaczego mówca doszedł do odmiennej konkluzji. Będziemy tą drogą korzystali z najlepszej metody uczenia się, polegającej na porównywaniu i przeciwstawianiu.

¹⁶ Wyłuskuj podstawowe nauki, jakimi się mówca posługuje na poparcie swych wywodów. Pomoże ci to należycie ocenić przemówienie. Podczas pauz dokonuj szybko w pamięci podsumowania tego, co dotąd powiedział, zwracając uwagę zwłaszcza na okoliczność, jak uwypuklił i rozwinął swój zasadniczy temat. Przeanalizuj, jaki związek z tym tematem mają poszczególne uwydatnione przez niego punkty. Temat można porównać z piastą koła, do której niby szprychy zbiegają się wszystkie wspierające argumenty, tworząc tym sposobem podporę całego przemówienia. Na nieszczęście niektórym mówcom nie udaje się zachowywać związku logicznego swoich wywodów i nie uwydatniają należycie tematu. Spotkawszy się z taką sytuacją musimy uczynić tym większy wysiłek, aby powstrzymać myśli przed wypadami w inne dziedziny.

17. Dlaczego lepiej jest podczas słuchania wyławiać zasady niż fakty?

¹⁷ Tropiąc same tylko fakty, nie staniemy się słuchaczami umiejącymi zachować w pamięci usłyszane informacje. Fakty można lepiej zapamiętać, gdy się dobrze zrozumie, jak są powiązane z argumentacją i jak ją popierają. Kto nie dostrzegł żadnych wzajemnych powiązań, ten prędko zapomni odosobnione fakty. Z tego też powodu dobrzy słuchacze śledzą przede wszystkim główną myśl, którą wspierają przytaczane fakty. Wyławiają wówczas zasady i mogą użyć ich za wątek wiążący przemówienie wraz z faktami w zrozumiałą całość. Fakty wspierające temat łatwo sobie można przypomnieć przez przywołanie na pamięć zasad, pod warunkiem zrozumienia przyczyn, dla których zostały podane. Zasady spełniają jakby rolę podwalin, na których oparte są fakty. Kiedy ujdą ci z pamięci zasady, zwykle pociągną za sobą i fakty.

18. Na czym polega jedna z metod notowania, mogąca rozwinąć umiejętność słuchania i zapamiętania tego, co powiedział mówca?

¹⁸ Dużą pomocą w zapamiętaniu słyszanych wywodów bywa sporządzanie sobie notatek. Dobre rezultaty daje przy tym posługiwanie się dwoma kartkami papieru. Oznacz jedną nagłówkiem „Zasady”, a drugą — „Fakty”. W miarę rozwijania się tematu zapisuj zasady uwypuklone przez mówcę, a następnie na drugiej kartce notuj wspierające je fakty. Notatki rób raczej krótkie, abyś jak najwięcej czasu mógł poświęcić samemu słuchaniu. Dobry słuchacz zwykle słucha kilka minut bez notowania czegokolwiek, a potem krótko, w jednym zdaniu ujmuje streszczenie tego, co usłyszał. W pozostałym czasie zdolny do szybkiego myślenia umysł może analizować przemówienie, podsumowywać to, co było mówione, i przewidywać, co może jeszcze będzie powiedziane.

KORZYŚCI ZE ZWYCZAJU DOBREGO SŁUCHANIA

19. Na czym polegają niektóre korzyści wynikające ze zwyczaju dobrego słuchania?

¹⁹ W świecie interesów za cennego pracownika uchodzi ten człowiek, który wykaże, że jest dobrym słuchaczem, i na którego można liczyć, bo odbiera poprawnie wszelkie ustne polecenia. Daleko większe znaczenie ma jednak zbawienna wiedza duchowa, którą dobry słuchacz zdobywa podczas przemówień na tematy biblijne, jakie są wygłaszane co roku z okazji wielkich zgromadzeń świadków Jehowy oraz w miejscach ich regularnych zebrań. Ponieważ przeciętnej osobie brak jest czasu na przeprowadzenie we własnym zakresie wszystkich badań biblijnych, na których podstawie opracowuje się dane wykłady, więc może ogromnie poszerzyć swą znajomość Słowa Bożego, gdy po prostu będzie dobrym słuchaczem. Każdy świeży punkt widzenia, każdy pobudzający do myślenia argument wyłuszczony w tych przemówieniach potrafi wzmocnić wiarę takiego słuchacza i pogłębić jego szacunek dla prawdy Pisma świętego. Każda dobra rada pomoże mu wytrwać przy słusznym postępowaniu i w zdrowym usposobieniu. Liczne są korzyści wynikające z pilnego wytężenia uwagi.

20. Z czym można porównać dzisiejsze przemówienia biblijne, i jakie wypływają z nich dobrodziejstwa?

²⁰ Wspomniane przemówienia biblijne przypominają poniekąd wypadki, kiedy cały naród izraelski zebrany w jednym miejscu stanowił olbrzymie audytorium, któremu ten czy inny mówca wykładał Prawo Boże. Zdarzyło się to między innymi krótko po przejściu Izraelitów przez rzekę Jordan w drodze do Ziemi Obiecanej. Po upadku miast Jerycha i Aj (Haj) wszyscy Izraelici zebrali się w wąskiej dolinie oddzielającej góry Ebal i Garizim. Z dogodnego miejsca, prawdopodobnie ze zbocza góry Ebal, gdzie był zbudowany ołtarz, Jozue czytał im Prawo Boże. (Joz. 8:30-35, BT) Głos ludzki dość łatwo docierał tu aż na przeciwległe zbocze. Słowa wtedy usłyszane odświeżyły im w pamięci wymagania Boże i przypomniały o zależności od Niego. To samo sprawiają przemówienia biblijne w dobie dzisiejszej.

21. Gdzie najpewniej były dzieci izraelskie, kiedy Jozue przemawiał do zebranego ludu, i dlaczego było to słuszne?

²¹ Trudno sobie wyobrazić, żeby na tamtym zgromadzeniu rodzice podczas przemówienia Jozuego pozwolili dzieciom biegać swobodnie we wszystkie strony, rozmawiać czy spacerować bez celu wśród zebranych rzesz. Jest rzeczą bardziej niż prawdopodobną, że dzieci siedziały u boku swych rodziców i bacznie słuchały, mimo iż pewne sprawy, o których mówił Jozue, zapewne przekraczały ich możność rozumowania. Uczyły się jednak poszanowania dla Słowa Bożego i otrzymały przez to dobry fundament do wzrastania ku dojrzałości duchowej. Czy dzisiaj powinno być inaczej?

22. Jak rodzice mogą uczyć swe dzieci, żeby się stały dobrymi słuchaczami?

²² Dzieci można już od wczesnego wieku uczyć, aby w czasie przemówienia pozostawały na swym miejscu i skupiały uwagę. Można je zachęcić do wybrania z przemówienia choćby jednego czy dwóch punktów, które opowiedzą rodzicom po zakończeniu programu. Rodzice mogą też zadać im kilka pytań. Powinno to skłaniać dzieci od najmłodszych lat do rozwijania zwyczaju dobrego słuchania, a wtedy w miarę dorastania staną się ‚gotowe do obrony przed każdym’ domagającym się uzasadnienia ich nadziei. — 1 Piotra 3:15.

23. Jak można odnieść korzyść z przemówień biblijnych na tematy trudne do zrozumienia?

²³ Przemówienia na tematy trudne do zrozumienia są dobrym sprawdzianem umiejętności słuchania. U marnego słuchacza myśli wkrótce zaczną błąkać się bez celu. Po zakończeniu takiego wykładu słaby słuchacz odejdzie, nie odniósłszy żadnej korzyści z zawartego w nim twardego pokarmu duchowego; tym samym zmarnuje dobrą okazję do wzrostu duchowego. Natomiast pilny słuchacz będzie się starał być jeszcze bardziej uważny niż zwykle. Zdobędzie się na tym większy wysiłek, aby uchwycić zasady i rozważyć argumenty wspierające. Nawet gdyby nie zdołał pojąć wszystkiego, co powiedział mówca, zwiększonym swoim wysiłkiem poszerzy choć trochę dotychczasowy zasób wiedzy biblijnej i nieco pogłębi zrozumienie. Nie grozi mu stanie się osobnikiem zahamowanym we wzroście duchowym, niezdolnym do przyjęcia niczego innego poza duchowym mlekiem. Pracuje owocnie nad wzmocnieniem podstaw swojej wiary, coraz lepiej też potrafi przetrawić głęboką treść duchową Słowa Bożego. — Hebr. 5:12-14.

24. Jakim dobrodziejstwem są przemówienia uwydatniające rady i karność Słowa Bożego, i jak można wykazać docenianie tych przemówień?

²⁴ Rady i skarcenia na podstawie Słowa Bożego potrzebuje zarówno chrześcijanin dojrzały, jak i niedojrzały, tak jak potrzebowali tego Izraelici, żeby wiedzieć, jak na przyszłość kierować swymi krokami. „Słuchaj porady i przyjmuj karcenie, abyś był mądrym na przyszłość.” (Prz. 19:20, Wk) Bez takich wytycznych bardzo łatwo o niewłaściwy krok, który może sprowadzić na szeroką drogę oddalającą od celu, jakim jest życie wieczne. (Mat. 7:13, 14) Rady tego rodzaju mieszczą się w wykładach wygłaszanych na zebraniach świadków Jehowy, a tym bardziej w przemówieniach objętych programem okresowych większych zgromadzeń ludu Jehowy. Co w takim razie trzeba powiedzieć o osobie, która sobie spaceruje po terenie zgromadzenia, kiedy są podawane takie rady? Czy się stosuje do wskazówki z księgi Przypowieści 19:20? Czy uczy się, jak prostować ścieżkę swego życia, aby znaleźć uznanie w oczach Boga? Czy się uczy, jak unikać zgubnych pułapek? A co powiemy o osobie, która się podnosi z miejsca, zanim mówca skończy swe wywody? Czy nie odniosłaby większy pożytek, gdyby jeszcze zaczekała parę minut i wysłuchała wszystkiego, co mówca ma do powiedzenia? Czyż nie okazałaby przez to więcej poszanowania dla postanowienia Bożego, służącego przecież jej własnemu pouczeniu i wzmocnieniu duchowemu?

25, 26. Dlaczego w obecnym czasie jest rzeczą nadzwyczaj ważną, żeby chrześcijanie byli dobrymi słuchaczami?

²⁵ W tym krótkim okresie, jaki jeszcze pozostał teraźniejszemu staremu systemowi rzeczy, potrzeba nam silnej wiary, jak również wiedzy, która by nam umożliwiła dawanie dobitnego świadectwa ludziom tego systemu oraz jego władcom. Potrzebujemy w tym celu oświecenia biblijnego, krzepiących argumentów, pobudzających słów zachęty i korygujących rad zawartych w przemówieniach, które słyszymy czy to na wielkich zgromadzeniach, czy na zebraniach zborowych. Za ich pośrednictwem społeczność ludu Jehowy naucza nas przez oddziaływanie na słuch, dostarcza nam pomocy do podejmowania mądrych kroków w sposobie postępowania, jaki postanowiliśmy obrać na przyszłość. Dlatego musimy koniecznie stać się dobrymi słuchaczami. Uważajmy umiejętność słuchania za tak samo ważną, jak zdolność mówienia. Podobnie bowiem jak mamy biblijny obowiązek mówienia o wspaniałej treści Słowa Bożego, tak też jesteśmy zobowiązani jej słuchać.

²⁶ Kiedy staniesz się, drogi czytelniku, dobrym słuchaczem, wówczas nie tylko sam zauważysz swój duchowy postęp, ale dostrzegą go również inni, z którymi będziesz rozmawiał. (1 Tym. 4:15, 16) Zatem słuchaj uważnie i czyń właściwy użytek ze słuchu, jakim cię obdarzył Bóg. Wyposażony w wiedzę zdobytą między innymi przez słuchanie, wzrastaj w duchowym zdrowiu i „tłustości” ku własnej twej wiecznotrwałej pomyślności.