Służenie w duchu gotowości
1 W proroczej zapowiedzi, dotyczącej sług Jehowy w czasie końca, powiedziano, że będą przejawiać ducha gotowości (Ps. 110:3, NW). Jak wiemy, Jehowa Bóg ma upodobanie w tym, gdy okazujemy gotowość służenia Mu ochotnie i z całego serca. — 2 Kor. 9:7, Gd.
2 Ktoś mógłby jednak zapytać: „Jeżeli Paweł pełnił swoją służbę dobrowolnie, to dlaczego mówił: ‛Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii’?” (1 Kor. 9:16) Paweł wiedział, co jest powiedziane w Ezechiela 3:18 na temat wielkiej odpowiedzialności za ostrzeganie złych. Wiedział, że Jehowa z miłości do ludzi pragnął, żeby zostali ostrzeżeni. Nie ulega wątpliwości, że Paweł miłował ludzi. Dlatego chętnie przyjął punkt widzenia Jehowy w sprawie głoszenia dobrej nowiny grzesznemu światu ludzkiemu. Ponadto, jak to wynika z 1 Listu do Koryntian 9:17 (Gd), pełnił swą służbę „dobrowolnie” na własny koszt.
3 Bardzo zachęcająca jest okoliczność, że wiele naszych braci na świecie tak ułożyło swoje sprawy, żeby mogli służyć jako pionierzy okresowi i stali. W samych tylko Stanach Zjednoczonych w pierwszym miesiącu roku sprawozdawczego było 17 010 pionierów stałych, a w listopadzie już 18 687. A na całym świecie w ubiegłym roku służbowym na liście pionierów było co miesiąc 94 604 kaznodziejów. To znaczy, że przeciętnie co 19 głosiciel był pionierem specjalnym, stałym lub okresowym (w Japonii nawet co piąty głosiciel). Również my mamy pod tym względem coraz więcej powodów do radości.
4 Czy może liczby te przytoczono po to, żebyś w jakimś sensie poczuł się „przymuszony” do zostanie pionierem okresowym, choćby nie pozwalały ci na to warunki? Nie, mają one raczej stać się zachętą, mają pomóc ci dojrzeć, co inni zdołali uczynić, żeby zwiększyć swój udział w ogłaszaniu Królestwa i czynieniu uczniów. Zdajemy sobie sprawę, że wielu braci ma rodziny oraz musi zadość uczynić innym obowiązkom, co w tej chwili może im uniemożliwiać pełnienie służby pionierskiej, czy to okresowej, czy stałej (Gal. 6:4; 1 Tym. 5:8). Czyż jednak nie jest to zachęcające, że tyle braci było w stanie poszerzyć swoje przywileje służby? A czy ty widzisz takie możliwości?
5 Ponieważ pobudza nas do czynu to samo „Słowo Boże”, więc powinniśmy przemyśliwać nad różnymi sposobami poszerzenia swoich przywilejów w służbie kaznodziejskiej (Hebr. 4:12). Młodzież może pełnić okresową służbę pionierską podczas wakacji letnich. Ojcowie zechcą może wykorzystać urlopy lub czas wolny od pracy zarobkowej, i zostaną pionierami okresowymi. Będzie to oczywiście wymagać wprowadzenia odpowiednich zmian w normalnym rozkładzie zajęć. W innych znów rodzinach może wchodzić w rachubę umożliwienie jednemu członkowi rodziny, żeby w czerwcu lub w lipcu mógł być pionierem okresowym. Gdy starsi i słudzy pomocniczy przewodzą w stałej bądź okresowej służbie pionierskiej, wówczas cały zbór odnosi z tego korzyści i błogosławieństwa.
6 Niektórzy potraktowali służbę okresową jako krok wstępny do stałej służby pionierskiej. Jeżeli przez kilka kolejnych miesięcy będziesz pracować jako pionier okresowy, to staraj się co miesiąc spędzić w tej służbie 100 godzin (Książka Organizacja, s. 111). Wtedy zorientujesz się, czy będziesz w stanie poświęcać przewidzianą liczbę godzin jako pionier stały.
7 Do czerwca wiele zainteresowanych, z którymi są prowadzone studia, zdąży zrobić takie postępy, że po raz pierwszy zechcą wziąć udział w służbie polowej. Starsi mogą poprosić cię, żebyś w sposób nacechowany miłością udzielił pomocy jednemu z takich nowych głosicieli. Gdzie to będzie możliwe, tam starsi mogą urządzać zbiórki do pracy polowej w tygodniu, żeby umożliwić członkom zboru branie jak najpełniejszego udziału w służbie. Warto się też zatroszczyć o to, żeby głosiciele dojrzali i samodzielni współpracowali z nowymi i byli dla nich zachętą, pamiętając o zasadzie podanej w Księdze Koheleta 4:9, 10.
8 Gdy w dalszym ciągu ‛otrzymujemy’ obfity pokarm duchowy, który nam zapewnia organizacja Jehowy, to czujemy potrzebę ‛dzielenia się’ tymi dobrymi rzeczami z drugimi (2 Piotra 1:8). Z własnego doświadczenia wiemy, że ochotne dawanie przynosi prawdziwe szczęście, właśnie jak to powiedział sam Jezus. — Dzieje 20:35.