Pozwalajmy obfitować niezasłużonej życzliwości
1 W ubiegłym roku było na całym świecie przeciętnie 127 135 pionierów, którzy dzielili się z drugimi Słowem Bożym. Chociaż wielu nie jest w stanie cieszyć się przywilejem służby pionierskiej z uwagi na swoje obowiązki biblijne, to jednak wszyscy mogą pozwalać świecić światłu prawdy. — 2 Kor. 4:5, 6.
2 Powołując się na słowa z Psalmu 116:10, apostoł Paweł powiedział: „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem” (2 Kor. 4:13). Czy ty odczuwasz to samo? Czy masz takiego „ducha wiary”, o którym mówił Paweł? Jeżeli tak, to zadaj sobie pytanie: ‛Czy ja nie mógłbym zostać pionierem?’ A może wolałbyś najpierw spróbować swych sił w okresowej służbie pionierskiej, traktując ją jako krok wstępny w kierunku uczynienia służby pełnoczasowej swoim powołaniem życiowym i przyłączenia się do tych 127 135 pionierów, którzy w ubiegłym roku doznali licznych błogosławieństw, spędzając czas w tej służbie?
3 Niektórzy powstrzymują się od wstąpienia w szeregi pionierów, gdyż uważają, że pełnienie tej służby przekracza ich możliwości albo że nie są do tego odpowiednio wykwalifikowani. Wymagania stawiane w służbie pionierskiej nie są jednak zbyt trudne. Ponadto kto podejmuje wysiłki, ten rozwija umiejętność nauczania i wzmacnia swą wiarę. Pionierzy najlepiej wiedzą, ile można się nauczyć w tej służbie. Jedna pionierka tak pisze: „Praca pionierska uczy obycia chrześcijańskiego i bardzo buduje. Gdy się codziennie wyrusza do służby polowej, człowiek umacnia się duchowo. Zżyłam się z mieszkańcami tego terenu. Wszyscy mnie tu znają, a ja żyję ich sprawami. Zauważyłam też, że stałam się bardziej zaradna; umiem teraz lepiej i szybciej wykonywać wiele czynności. Wszędzie czuję się swobodnie, podczas gdy dawniej byłam skrępowana i nie wiedziałam co powiedzieć. W terenie nauczyłam się przeżywać z ludźmi ich radości i smutki i traktować każdego jak członka najbliższej rodziny”.
4 A wy, którzy już jesteście pionierami, czy zachęcaliście innych braci i siostry z waszego zboru lub z terenu, w którym pracujecie, żeby przyłączyli się do was w tej wspaniałej pracy? Czy zachęcacie do podjęcia tej służby swoich przyjaciół w prawdzie? W ten sposób pomożecie im rozciągnąć na innych nadzieję, jaką niesie niezasłużona życzliwość Jehowy. Sprawa przedstawia się tak, jak pisał apostoł Paweł: „Wszystko to bowiem dzieje się ze względu na was, aby im więcej jest uczestników łaski (niezasłużonej życzliwości, NW), tym bardziej obfitowało dziękczynienie ku chwale Bożej”. Tak, im więcej pionierów, tym więcej jest szans dotarcia do ludzi ze zbawczym orędziem. — 2 Kor. 4:15, NP.
5 Mimo wzrostu kosztów utrzymania i najróżniejszych „trosk doczesnych”, wielu stwierdza, że potrafią pozostać w szeregach pionierów (Łuk. 21:34). W tym celu wytrwale pokonują trudności i trzymają się z dala od wszystkiego, co może ich pozbawić zadowolenia. Nie zniechęcają się chwilowymi niepowodzeniami ani słabym zdrowiem. Podzielają postawę apostoła Pawła: „Nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień”. Gdy porozmawiasz o swoich problemach ze starszymi zboru lub gdy zasięgniesz rady innych pionierów, możesz uzyskać dodatkowe wskazówki, które będą ci pomocne w uporaniu się z trudnościami.
6 Niezależnie od tego, czy jesteśmy pionierami, czy też nie, wszyscy możemy pogłębiać swoje docenianie dla przywileju obwieszczania niezasłużonej życzliwości Jehowy. Chcemy nie ustawać w wysiłkach, krocząc naprzód ze wzrokiem utkwionym w nagrodę życia wiecznotrwałego. — 2 Kor. 4:16-18.