Biblijny punkt widzenia

Czy świat zginie w wyniku katastrofy kosmicznej?

DNIA 12 marca 1998 roku czołówki gazet, ekrany telewizorów i strony internetowe rozniosły po całym świecie złowieszczą wiadomość: „Asteroida półtorakilometrowej średnicy przeleci o włos od Ziemi”. Naukowcy i laicy zaczęli gorączkowo oceniać, z jakim niebezpieczeństwem się to wiąże. Wkrótce potem astronomowie doszli do wniosku, że prawdopodobieństwo kolizji jest równe zeru.

Jednak wśród tej wrzawy po raz pierwszy zdano sobie sprawę z pewnego faktu. W czasopiśmie U.S.News & World Report zauważono: „W związku z tym fałszywym alarmem — który przecież budził niezwykłą grozę — chyba najbardziej zadziwia to, iż wielu ludzi zbytnio nie zaskoczył. Sugerowanie, że mieszkańcy Ziemi powinni wypatrywać tego typu obiektów i planować jakąś ochronę, jeszcze dziesięć lat temu uznano by za dziwactwo, ale teraz naukowcy, a nawet niektórzy politycy są zdania, iż zagrożenie, choć nikłe, jest realne”.

Według niektórych astronomów po torach, które przecinają orbitę Ziemi lub przebiegają blisko niej, krąży jakieś 2000 ciał niebieskich wystarczająco dużych, by spowodować ogólnoświatową katastrofę. Gdyby nawet stosunkowo mały obiekt uderzył w Ziemię, siła eksplozji równałaby się łącznej sile wybuchu wielu bomb atomowych. Taka kolizja byłaby katastrofą dla naszej planety i jej mieszkańców — zarówno ludzi, jak i zwierząt.

Przy takich ponurych prognozach i obliczeniach często pomija się jeden istotny fakt — istnienie Stwórcy wszechświata, Jehowy Boga (Psalm 8:3; Przysłów 8:27). W Biblii jasno objawił On swoją wolę i swe zamierzenie względem Ziemi i człowieka. Czy pozwoli, by kosmiczna katastrofa zniszczyła nasz świat?

Wszechświat pod kontrolą Boga

Ponieważ Jehowa jest wszechmocnym Stwórcą wszechświata, nasuwa się rozsądny wniosek, że potrafi On całkowicie kontrolować siły rządzące ciałami niebieskimi. Mądry król Salomon oznajmił, iż Jehowa „mocno utwierdził niebiosa rozeznaniem” (Przysłów 3:19). Prorok Jeremiasz oświadczył, że Bóg „swym zrozumieniem rozpostarł niebiosa” (Jeremiasza 51:15).

Jehowa ustanowił prawa i siły rządzące ruchem ciał niebieskich — gwiazd, planet, komet i planetoid (Izajasza 40:26). Najwyraźniej jednak pozwala, by gwiazdy i planety niejako przechodziły naturalny cykl narodzin, życia i śmierci bez Jego ciągłej ingerencji. Dotyczy to również pewnych przerażających kolizji ciał niebieskich. Ostatnim przykładem jest zderzenie fragmentów komety Shoemaker-Levy 9 z planetą Jowisz, do którego doszło w lipcu 1994 roku.

Istnieją dowody geologiczne na to, iż przed pojawieniem się człowieka duże skały pochodzące z kosmosu uderzały w Ziemię. Ale czy coś podobnego może spotkać zamieszkaną planetę? Do czego mogłoby dojść, gdyby Ziemia zderzyła się z asteroidą półtorakilometrowej średnicy? Według prognoz astronoma Jacka Hillsa wyzwoliłoby to energię miliony razy większą niż wybuch bomby, która doszczętnie zniszczyła Hiroszimę. Gdyby asteroida wpadła do oceanu, fale pływowe zalałyby wybrzeża. „Tam, gdzie są teraz miasta, zostałyby tylko mielizny” — oznajmia Hills. Najgorsza prognoza przewiduje całkowitą zagładę rodzaju ludzkiego. A jak te katastroficzne wizje mają się do woli naszego Stwórcy względem Ziemi? Pismo Święte wyjaśnia, że Bóg wyznaczył jej szczególną rolę w swym zamierzeniu.

Ziemia — planeta stworzona w określonym celu

O naszej planecie psalmista napisał: „Co się tyczy niebios — niebiosa należą do Jehowy, lecz ziemię dał synom ludzkim” (Psalm 115:16). Izajasz opisuje Jehowę jako Tego, który „ukształtował ziemię i który ją uczynił, który ją mocno ugruntował, który nie stworzył jej po prostu na nic, który ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana” (Izajasza 45:18). Ziemia to dziedzictwo, jakie Jehowa dał ludzkości. A ponieważ Stwórca pragnie, by bogobojne osoby żyły wiecznie, Ziemia na zawsze pozostanie ich trwałym domem. Psalm 104:5 upewnia nas: „[Jehowa] założył ziemię na jej ustalonych miejscach; nic nią nie zachwieje po czas niezmierzony, na zawsze”.

To prawda, że Bóg dopuszcza na naszej planecie do pewnych katastrof, powodujących śmierć wielu ludzi. Niektóre z nich — takie jak wojny, głód i epidemie — całkowicie lub częściowo są wynikiem chciwości, głupoty i okrucieństwa człowieka (Kaznodziei 8:9). Inne — na przykład trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, powodzie i nawałnice — to naturalne zjawiska, nie do końca zrozumiałe dla człowieka. Wbrew pierwotnemu zamierzeniu Boga ludzie utracili doskonałość i są grzeszni. Dlatego jako jednostki nie możemy teraz liczyć na ochronę Bożą podczas klęsk żywiołowych.

Jednakże w żadnym wypadku Jehowa nie pozwala, by istnienie ludzkości było poważnie zagrożone. Od stworzenia człowieka udokumentowana historia nie odnotowała ani jednej katastrofy, która zagroziłaby istnieniu całego rodzaju ludzkiego.a

Przetrwanie ludzkości jest pewne

Od zarania dziejów ludzkości nasz Stwórca chciał, aby człowiek ‛napełnił ziemię i opanował ją’ (Rodzaju 1:28; 9:1). Obiecał, że „prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:9, 11, 22, 29). W związku ze swą obietnicą Jehowa zapewnia: „Mój zamiar się ostoi i uczynię wszystko, w czym mam upodobanie” (Izajasza 46:10; 55:11; Psalm 135:6).

Biblia nie wyklucza, że może nastąpić niewielka katastrofa wywołana przez zjawiska z przestrzeni pozaziemskiej. Możemy jednak być pewni, że Jehowa nie pozwoli, by jakiś kosmiczny kataklizm zniweczył Jego zamierzenie względem Ziemi i ludzkości. Znając obietnice biblijne, utwierdzamy się w przekonaniu, że nasza planeta zawsze będzie nadawała się do zamieszkania — pozostanie domem dla ludzi po czas niezmierzony! (Kaznodziei 1:4; 2 Piotra 3:13).

[Przypis]