TUBAL

1. Jeden z siedmiu synów Jafeta (Rdz 10:2; 1Kn 1:5).

2. Lud i kraina wspominane zwykle z Meszechem (imię innego syna Jafeta). Tubal, Jawan i Meszech handlowały z Tyrem, wymieniając niewolników i przedmioty miedziane (Eze 27:13). Ezechiel w pieśni żałobnej o Egipcie zalicza Tubal do „nieobrzezanych”, z którymi Egipcjanie legną w Szeolu, ponieważ siali postrach (Eze 32:26, 27). Mieszkańcy Tubalu występują też wśród sprzymierzeńców „Goga z krainy Magog”, którego nazwano „głównym naczelnikiem Meszechu i Tubalu”, a który wyruszy „z najdalszych stron północy”, by przypuścić zaciekły atak na lud Jehowy (Eze 38:2, 3; 39:1, 2; zob. GOG 2). W jeszcze jednym proroctwie Jehowa przepowiada, że wyprawi swych posłańców do Tubalu, Jawanu i innych krain, gdzie będą opowiadać o Jego chwale (Iz 66:19).

Tubal leżał zatem na pn. od Izraela, lecz nie aż tak daleko, by nie móc utrzymywać kontaktów handlowych z fenickim Tyrem. Zdaniem większości uczonych chodzi o lud Tabali, wymieniany w asyryjskich inskrypcjach wraz z Musku (najwyraźniej Meszech) (Ancient Near Eastern Texts, red. J. Pritchard, 1974, s. 284). Kilkaset lat później również Herodot wyszczególnia te narody wspólnie, nazywając je Tibarenami i Moschami (Dzieje, III, 94). Na tej podstawie uważa się, że kraina Tubal (przynajmniej w czasach asyryjskich) leżała we wsch. części Azji Mniejszej, na pn. wsch. od Cylicji. Istnienie w tych okolicach kopalń miedzi harmonizuje ze sprawozdaniem biblijnym.