Wierność zapewnia Boże uznanie

1, 2. Przed jakim wyzwaniem stanęli Jefte i jego córka?

TO JUŻ koniec pełnego niepokoju oczekiwania. Dziewczyna z ulgą dostrzega ojca powracającego cało i zdrowo z bitwy i biegnie, żeby go powitać. Bardzo cieszy się z jego zdumiewającego zwycięstwa. Ale ojciec, zamiast zacząć z nią śpiewać i tańczyć, rozdziera ubrudzone w walce szaty i krzyczy: „Ach, moja córko! Doprawdy, przytłoczyłaś mnie”. Następnie mówi coś, co na zawsze odmieni jej los, rozwiewając marzenia o normalnym życiu. Jednak ona bez wahania we wzruszający sposób zachęca ojca, by dotrzymał obietnicy danej Jehowie. Jej słowa świadczą o wielkiej wierze i przekonaniu, że jeśli Jehowa o coś prosi, jest to dla niej najlepsze (Sędz. 11:34-37). Serce ojca przepełnia duma, ponieważ wie, że gotowość córki do poparcia jego decyzji cieszy się uznaniem Jehowy.

² Jefte i jego bogobojna córka mieli zaufanie do Bożego sposobu postępowania, nawet jeśli dostosowanie się do niego nie było łatwe. Byli przekonani, że zyskanie uznania Jehowy jest warte ponoszenia wszelkich ofiar.

3. Dlaczego przykład Jeftego i jego córki może być dla nas pomocny?

³ To prawda, że nie zawsze jest łatwo pozostawać wiernym wobec Jehowy. Musimy wręcz toczyć „ciężką walkę o wiarę” (Judy 3). Będzie nam łatwiej to robić, gdy przeanalizujemy wyzwania, z którymi poradzili sobie Jefte i jego córka. Dzięki czemu okazali się wierni wobec Jehowy?

WIERNOŚĆ MIMO ŚWIECKICH WPŁYWÓW

4, 5. (a) Jaki nakaz Jehowa dał Izraelitom, gdy wkraczali do Ziemi Obiecanej? (b) Jakie konsekwencje zgodnie z Psalmem 106 ściągnęło na Izraelitów ich nieposłuszeństwo?

⁴ Każdego dnia Jefte i jego córka mogli obserwować opłakane skutki niewierności wobec Jehowy. Ponad 300 lat wcześniej ich przodkom nakazano wytracić wszystkich pogańskich mieszkańców Ziemi Obiecanej (Powt. Pr. 7:1-4). Izraelici nie wykonali tego polecenia, przez co wielu z nich przyswoiło sobie grzeszne postępowanie Kananejczyków i wpadło w sidło fałszywego kultu oraz obrzydliwych, niemoralnych praktyk (odczytaj Psalm 106:34-39).

⁵ Taka buntownicza postawa wywołała niezadowolenie Boga, który przestał zapewniać Izraelitom ochronę (Sędz. 2:1-3, 11-15; Ps. 106:40-43). Jakim wyzwaniem dla bogobojnych rodzin musiało być zachowywanie lojalności względem Jehowy w tamtych trudnych czasach! Jednak z Biblii dowiadujemy się, że wierne osoby — na przykład Jefte i jego córka, a także Elkana i Anna oraz Samuel — były zdecydowane zabiegać o Boże uznanie (1 Sam. 1:20-28; 2:26).

6. Na jakie świeckie wpływy jesteśmy narażeni i jakie wysiłki musimy podejmować?

⁶ Żyjemy w świecie, w którym ludzie myślą i postępują podobnie jak starożytni Kananejczycy — gloryfikują seks oraz przemoc, a także rozbudzają materialistyczne pragnienia. Aby ustrzec nas przed takimi wpływami, Jehowa podał wyraźne ostrzeżenia, tak jak to zrobił w wypadku Izraelitów. Czy wyciągniemy lekcję z ich błędów? (1 Kor. 10:6-11). Powinniśmy usilnie starać się usuwać z naszego życia wszelkie ślady świeckiego sposobu myślenia (Rzym. 12:2). Czy wiernie podejmujemy takie wysiłki?

WIERNOŚĆ MIMO ROZCZAROWAŃ

7. (a) Jakiego traktowania Jefte doświadczył ze strony własnego ludu? (b) Jak Jefte na to zareagował?

⁷ Za czasów Jeftego nieposłuszni Izraelici byli ciemiężeni przez Filistynów i Ammonitów (Sędz. 10:7, 8). Jednak Jeftego spotykały trudności nie tylko ze strony wrogich narodów, ale też ze strony własnych braci i izraelskich naczelników. Zazdrość i nienawiść popchnęły jego przyrodnich braci do wypędzenia go i bezprawnego pozbawienia dziedzictwa, które przysługiwało mu jako pierworodnemu (Sędz. 11:1-3). Jefte nie pozwolił, by takie okrutne traktowanie wpłynęło na jego nastawienie. Nie kierował się złośliwością, dlatego nie odmówił izraelskim starszym, gdy poprosili go o pomoc (Sędz. 11:4-11). Dzięki czemu Jefte zachował się jak człowiek duchowy?

8, 9. (a) Które zasady Prawa Mojżeszowego mogły pomóc Jeftemu? (b) Co dla Jeftego było najważniejsze?

⁸ Jefte nie tylko dzielnie walczył, ale zdobywał również wiedzę na temat postępowania Boga z Jego ludem. Dzięki dokładnej znajomości dziejów Izraela miał wyraźny obraz tego, co jest słuszne, a co złe w oczach Jehowy (Sędz. 11:12-27). Sposób myślenia Jeftego oraz jego serce były kształtowane przez Boże zasady, na których opierało się Prawo Mojżeszowe. Wiedział on, że Jehowa potępia chowanie urazy, natomiast oczekuje od swoich sług okazywania wzajemnej miłości. Poza tym Prawo uczyło, że człowiek nie może lekceważyć czyichś potrzeb, nawet gdy dana osoba okazuje mu nienawiść (odczytaj Wyjścia 23:5; Kapłańską 19:17, 18).

⁹ Na postawę Jeftego mógł też mieć wpływ przykład innych wiernych osób. Jedną z nich był Józef, który okazał miłosierdzie swoim braciom, chociaż oni ‛go znienawidzili’ (Rodz. 37:4; 45:4, 5). Rozmyślanie o takich osobach mogło pomóc Jeftemu działać w sposób podobający się Jehowie. Postępowanie braci niewątpliwie głęboko go raniło, ale nie powstrzymało od służenia Bogu i Jego ludowi (Sędz. 11:9). Dla Jeftego walka w obronie Bożego imienia była ważniejsza od jakichkolwiek sporów. Był zdecydowany pozostać wierny Jehowie, co przyniosło korzyść jemu samemu oraz innym (Hebr. 11:32, 33).

10. Jak zasady Boże mogą nam pomóc postępować po chrześcijańsku?

¹⁰ Czy pozwolimy, by przykład Jeftego trafił nam do serca? Być może jakiś współwyznawca nas rozczarował bądź źle potraktował. Jeśli tak, podobne przeżycia nie powinny nas powstrzymywać od służenia Jehowie — chodzenia na chrześcijańskie zebrania czy pełnej współpracy ze zborem. Wzorem Jeftego my również możemy pozwolić, by zasady Boże pomagały nam radzić sobie z niesprzyjającymi okolicznościami, i nadal wywierać pozytywny wpływ na drugich (Rzym. 12:20, 21; Kol. 3:13).

DOWODZENIE WIERNOŚCI CHĘTNYM PONOSZENIEM OFIAR

11, 12. Jaki ślub złożył Jefte i z czym się on wiązał?

¹¹ Jefte zdawał sobie sprawę, że wyzwolenie narodu izraelskiego z ręki Ammonitów będzie wymagało Bożej pomocy. Obiecał, że jeśli Jehowa da mu zwycięstwo, to po powrocie do domu pierwszą osobę, która wyjdzie go powitać, ‛ofiaruje na całopalenie’ (Sędz. 11:30, 31). Z czym wiązało się złożenie takiej ofiary?

¹² Ofiary z ludzi są dla Jehowy czymś obrzydliwym. Bez wątpienia więc Jefte nie zamierzał nikogo dosłownie składać w ofierze (Powt. Pr. 18:9, 10). Zgodnie z Prawem Mojżeszowym całopalenia były w całości przeznaczone dla Jehowy. Zatem najwyraźniej Jefte miał na myśli oddanie kogoś na wyłączną służbę dla Boga, co oznaczało stałe usługiwanie w przybytku. Jehowa przystał na jego propozycję i mu pobłogosławił — wydał wrogów w jego rękę, czym zapewnił mu spektakularne zwycięstwo (Sędz. 11:32, 33). Kto okazał się ‛ofiarą na całopalenie’ dla Boga?

13, 14. Czego na temat wierności Jeftego możemy się dowiedzieć z Sędziów 11:35?

¹³ Przypomnijmy sobie scenę opisaną na początku artykułu. Kto wyszedł Jeftemu na spotkanie, gdy ten wrócił z bitwy? Jego ukochana córka, jedyne dziecko! Jefte stanął w obliczu próby. Czy dotrzyma słowa i odda córkę, by usługiwała w przybytku przez resztę życia?

¹⁴ Po raz kolejny Jefte dokonał dobrego wyboru, zapewne dzięki uwzględnieniu Bożych zasad. Być może przypomniał sobie słowa z Księgi Wyjścia 23:19, gdzie powiedziano, że słudzy Boga powinni chętnie dawać Mu to, co mają najlepszego. Prawo wskazywało również, że kiedy ktoś złoży obietnicę, jest zobowiązany jej dotrzymać: „Jeżeli jakiś mężczyzna składa Jehowie ślub (...), nie wolno mu złamać swego słowa. Ma postępować zgodnie ze wszystkim, co wyszło z jego ust” (Liczb 30:2). Tak jak wierna Anna, która prawdopodobnie żyła w tych samych czasach, Jefte był gotowy spełnić swój ślub, chociaż wiedział, co to będzie oznaczać dla niego oraz jego córki. Była ona jego jedynym dzieckiem — jedyną nadzieją na posiadanie potomka, który przedłużyłby jego linię rodową i otrzymał dziedzictwo w Izraelu (Sędz. 11:34). Mimo to Jefte powiedział: „Otworzyłem usta do Jehowy i nie mogę tego cofnąć” (Sędz. 11:35). Jego wierność, choć związana z dużymi osobistymi wyrzeczeniami, zapewniła mu Boże uznanie i błogosławieństwo. Czy postąpiłbyś tak jak on?

15. Jaką obietnicę wielu z nas złożyło i jak możemy dowieść swojej wierności?

¹⁵ Kiedy oddaliśmy swe życie Jehowie, obiecaliśmy bezwarunkowo spełniać Jego wolę. Wiedzieliśmy, że życie zgodne z tą obietnicą będzie wymagać poświęceń. Jednak takie nastawienie jest poddawane próbie zwłaszcza wtedy, gdy mamy zrobić coś, co początkowo odbiega od naszych oczekiwań i upodobań. Kiedy w służbie dla Boga zdobywamy się na takie wyrzeczenia, dowodzimy, że jesteśmy wierni. Wynikające z tego błogosławieństwa zawsze dalece przewyższają wszelkie ofiary, które ponosimy, i ból, jaki może się z tym wiązać (Malach. 3:10). Ale jak potoczyły się losy córki Jeftego?

16. Jak córka Jeftego zareagowała na ślub złożony przez ojca? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁶ Córce Jeftego zapewne nie było łatwo pogodzić się z konsekwencjami ślubu złożonego przez ojca. Istniała pewna różnica między tym ślubem a przysięgą Anny, która zobowiązała się, że odda swojego syna Samuela, by służył w przybytku jako nazirejczyk (1 Sam. 1:11). Nazirejczycy mogli zakładać rodziny. Natomiast córka Jeftego musiała z tego zrezygnować, bo miała być ‛ofiarowana na całopalenie’ (Sędz. 11:37-40). Jako córka zwycięskiego dowódcy i izraelskiego wodza, zapewne poślubiłaby najznamienitszego mężczyznę w kraju. Tymczasem miała pokornie usługiwać w przybytku. Jak na to zareagowała? Dała dowód, że stawia służbę dla Jehowy na pierwszym miejscu. Powiedziała: „Mój ojcze, jeśli otworzyłeś swe usta do Jehowy, uczyń ze mną według tego, co wyszło z twych ust” (Sędz. 11:36). Swoje naturalne pragnienie, żeby mieć męża i dzieci, poświęciła na rzecz prawdziwego wielbienia. Jak możemy naśladować jej ofiarność?

17. (a) Jak możemy naśladować wierność Jeftego i jego córki? (b) Jak słowa z Hebrajczyków 6:10-12 zachęcają cię do ofiarności?

¹⁷ Tysiące młodych mężczyzn i kobiet jest gotowych zrezygnować — przynajmniej na pewien okres — z zawarcia związku małżeńskiego czy posiadania dzieci, by w pełni zaangażować się w służbę dla Jehowy. Osoby starsze chętnie poświęcają czas, który normalnie mogłyby spędzać z dziećmi i wnukami, żeby pracować na teokratycznych budowach lub skorzystać z Kursu dla Ewangelizatorów Królestwa i usługiwać na terenach, gdzie potrzeba więcej głosicieli. Inni tak układają osobiste sprawy, że mogą wziąć udział w kampaniach organizowanych w okresie Pamiątki. Taka służba pełniona całym sercem sprawia Jehowie głęboką radość — On nigdy nie zapomni o ‛naszej pracy ani o miłości, którą Mu okazujemy’ (odczytaj Hebrajczyków 6:10-12). Czy możesz zdobyć się na dodatkowe ofiary, by służyć Jehowie w pełniejszej mierze?

LEKCJA DLA NAS

18, 19. Czego uczymy się z relacji o Jeftem oraz jego córce i jak możemy ich naśladować?

¹⁸ Chociaż życie Jeftego było pełne wyzwań, podejmował on decyzje zgodne ze sposobem myślenia Jehowy. Odrzucił wpływ otaczającego go świata. Nie pozwolił, żeby rozczarowanie wynikające z postawy drugich osłabiło jego postanowienie pozostania wiernym. Razem z córką byli gotowi ponosić ofiary, a Jehowa im pobłogosławił — posłużył się nimi, żeby krzewić prawdziwe wielbienie. Gdy inni porzucili Boże zasady, oni mocno się ich trzymali.

¹⁹ Biblia zachęca, byśmy stali się „naśladowcami tych, którzy dzięki wierze i cierpliwości dziedziczą obietnice” (Hebr. 6:12). Podobnie jak Jefte i jego córka żyjmy zgodnie z prawdą, jaka uwidoczniła się w ich życiu: Wierność zapewnia Boże uznanie.