„Ufaj Jehowie i czyń dobrze”

1. Jakie wyjątkowe umiejętności ludzie otrzymali od Jehowy?

JEHOWA dał ludziom wyjątkowe umiejętności. Potrafimy rozwiązywać problemy i planować przyszłość (Prz. 2:11). Możemy też realizować swoje plany i osiągać różne cele (Filip. 2:13). Ponadto otrzymaliśmy sumienie — wewnętrzne poczucie dobra i zła — które pomaga nam unikać niewłaściwego postępowania oraz naprawiać popełnione błędy (Rzym. 2:15).

2. Jak powinniśmy korzystać ze swoich umiejętności?

² Jehowa chce, żebyśmy mądrze korzystali z otrzymanych umiejętności. Dlaczego? Ponieważ nas kocha i wie, że przyniesie to nam satysfakcję. W swoim Słowie wielokrotnie nas do tego zachęca. Na przykład w Pismach Hebrajskich czytamy: „Plany pilnego z całą pewnością przynoszą korzyść” oraz: „Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą” (Prz. 21:5; Kazn. 9:10). A w Chrześcijańskich Pismach Greckich powiedziano: „Dopóki mamy czas sprzyjający temu, wyświadczajmy dobro wszystkim” oraz: „W takiej mierze, w jakiej każdy otrzymał dar, usługujcie jedni drugim” (Gal. 6:10; 1 Piotra 4:10). Wyraźnie więc widać, że Jehowa chce, byśmy starali się działać dla dobra własnego i innych.

3. Jakie ograniczenia mają ludzie?

³ Z drugiej strony Jehowa wie, że ludzie mają różne ograniczenia. Nie możemy wyeliminować niedoskonałości, grzechu ani śmierci. Nie możemy też kontrolować innych, bo każdy ma wolną wolę (1 Król. 8:46). Bez względu na zdobytą wiedzę czy doświadczenie w porównaniu z Jehową zawsze będziemy przypominali małe dzieci (Izaj. 55:9).

4. Co omówimy w tym artykule?

⁴ W każdej sytuacji powinniśmy polegać na Jehowie, ufając, że On nas wesprze i zrobi to, czego sami nie jesteśmy w stanie zrobić. Jednocześnie musimy podejmować działania, żeby rozwiązywać problemy i pomagać innym (odczytaj Psalm 37:3). Krótko mówiąc, powinniśmy zarówno ‛ufać Jehowie, jak i czynić dobrze’. Zobaczmy, czego możemy się nauczyć od Noego, Dawida i innych wiernych ludzi, którzy polegali na Jehowie i jednocześnie podejmowali mądre działania. Jak się przekonamy, musieli zrozumieć, co mogą, a czego nie mogą zrobić w danej sytuacji.

KIEDY OTACZA NAS ZŁO

5. Opisz, z czym musiał się zmierzyć Noe.

⁵ Noe żył w czasach, gdy ‛ziemia była napełniona przemocą’ i niemoralnością (Rodz. 6:4, 9-13). Chociaż wiedział, że Jehowa wkrótce zniszczy niegodziwy świat, złe postępowanie ludzi musiało go bardzo przygnębiać. Rozumiał jednak, że są rzeczy, które od niego nie zależą. Dlatego koncentrował się na tym, co mógł zrobić.

6, 7. (a) Czego Noe nie mógł zrobić? (b) Pod jakim względem nasze czasy przypominają czasy Noego?

⁶ Czego Noe nie mógł zrobić. Chociaż Noe wiernie ogłaszał ostrzeżenie Jehowy, nie mógł zmusić złych ludzi, by pozytywnie na nie zareagowali. Nie mógł też przyśpieszyć nadejścia potopu. Musiał zaufać, że Jehowa spełni swoją obietnicę i usunie niegodziwość oraz że zrobi to w odpowiednim momencie (Rodz. 6:17).

⁷ My również żyjemy w niegodziwym świecie, który Jehowa obiecał zniszczyć (1 Jana 2:17). Głosimy dobrą nowinę o Królestwie, ale nie możemy zmusić ludzi, żeby ją przyjęli. Nie możemy też przyśpieszyć nadejścia „wielkiego ucisku” (Mat. 24:14, 21). Tak jak Noe musimy mieć silną wiarę i ufać, że Jehowa wkrótce wykona wyrok (Ps. 37:10, 11). Jesteśmy przekonani, że nie pozwoli, by ten niegodziwy świat istniał choćby jeden dzień dłużej, niż jest to niezbędne (Hab. 2:3).

8. Na czym Noe się skupiał? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁸ Co Noe mógł zrobić. Noe nie miał wpływu na wiele rzeczy, ale się nie zniechęcał. Skupiał się raczej na tym, co mógł zrobić. Jako „głosiciel prawości” wiernie ogłaszał Boże ostrzeżenie (2 Piotra 2:5). Bez wątpienia pomogło mu to zachować silną wiarę. Poza tym wykorzystywał swoje siły i zdolności, żeby zgodnie z Bożym poleceniem budować arkę (odczytaj Hebrajczyków 11:7).

9. Jak możemy naśladować Noego?

⁹ Podobnie jak Noe staramy się zawsze mieć „mnóstwo pracy w dziele Pańskim” (1 Kor. 15:58). Dlatego wielu z nas pracuje przy budowie i konserwacji Sal Królestwa, w różnych działach podczas zgromadzeń i kongresów oraz w Biurach Oddziałów i Biurach Tłumaczeń. A przede wszystkim gorliwie głosimy i w ten sposób wzmacniamy swoją nadzieję. Pewna wierna siostra mówi: „Kiedy rozmawiasz z innymi o błogosławieństwach Królestwa Bożego, uświadamiasz sobie, że ludzie nie mają żadnej nadziei. Uważają, że nikt nie rozwiąże ich problemów”. Głoszenie rzeczywiście pomaga nam pozytywnie patrzeć w przyszłość i nie poddać się w wyścigu po życie (1 Kor. 9:24).

KIEDY POPEŁNIMY BŁĄD

10. Opisz, w jakiej sytuacji znalazł się Dawid.

¹⁰ Jehowa nazwał króla Dawida ‛mężem według swego serca’ (Dzieje 13:22). Był to wierny sługa Boży. Jednak popełnił poważny grzech — cudzołóstwo z Batszebą. Co gorsza, starał się go ukryć i dlatego ukartował pozbycie się jej męża, Uriasza. A dostarczenie listu, który w gruncie rzeczy zawierał wyrok śmierci na Uriasza, powierzył właśnie jemu! (2 Samuela 11:1-21). Grzechy Dawida w końcu wyszły na jaw (Marka 4:22). Jak wtedy zareagował?

11, 12. (a) Czego Dawid nie mógł zrobić? (b) Co Jehowa dla nas zrobi, jeśli okażemy skruchę?

¹¹ Czego Dawid nie mógł zrobić. Dawid nie mógł cofnąć czasu. Nie mógł też uniknąć konsekwencji swojego postępowania. Niektóre z nich odczuwał do końca życia (2 Sam. 12:10-12, 14). Dlatego potrzebował wiary. Musiał zaufać, że kiedy okaże prawdziwą skruchę, Jehowa mu przebaczy i pomoże radzić sobie ze skutkami popełnionych grzechów.

¹² Jesteśmy niedoskonali i dlatego grzeszymy. Niektóre grzechy są bardziej poważne niż inne. Często nie możemy odwrócić skutków swoich decyzji i musimy po prostu radzić sobie z ich konsekwencjami (Gal. 6:7). Ale ufamy obietnicy Jehowy, że gdy okażemy skruchę, On nas wesprze — nawet jeśli sami ściągnęliśmy na siebie problemy (odczytaj Izajasza 1:18, 19; Dzieje 3:19).

13. Jak Dawid odzyskał zdrowie duchowe?

¹³ Co Dawid mógł zrobić. Dawid skorzystał z Bożej pomocy i odzyskał zdrowie duchowe. Między innymi przyjął skarcenie od wysłanego przez Jehowę proroka Natana (2 Sam. 12:13). Wyznał Bogu swoje grzechy i powiedział, że pragnie odzyskać Jego uznanie (Ps. 51:1-17). Dawid nie pozwolił, by poczucie winy odebrało mu siły do działania. Wyciągnął wnioski z własnych błędów i już nigdy ich nie popełnił. Po wielu latach umarł, zachowując lojalność. Dzięki prawemu postępowaniu zapisał się w pamięci Jehowy (Hebr. 11:32-34).

14. Czego uczymy się od Dawida?

¹⁴ Czego uczymy się od Dawida? Jeśli popełnimy poważny grzech, powinniśmy okazać skruchę i prosić Jehowę o przebaczenie. Musimy wyznać Mu nasze grzechy (1 Jana 1:9). Poza tym powinniśmy porozmawiać ze starszymi zboru, którzy mogą nam udzielić duchowej pomocy (odczytaj Jakuba 5:14-16). Jehowa obiecał nas uzdrowić pod względem duchowym i przebaczyć nasze grzechy. Pokażemy, że ufamy tej obietnicy, gdy skorzystamy ze środków, które nam zapewnia. Następnie mądrze jest wyciągnąć wnioski ze swoich błędów, dalej trwać w służbie dla Jehowy i z ufnością patrzeć w przyszłość (Hebr. 12:12, 13).

INNE SYTUACJE

15. Czego uczymy się od Anny?

¹⁵ Zapewne przychodzą ci do głowy przykłady innych wiernych sług Jehowy, którzy podejmowali właściwe działania. Anna nie mogła rozwiązać problemu swojej bezpłodności. Ale ufała, że Jehowa ją pocieszy. Chodziła do przybytku i żarliwie się modliła (1 Sam. 1:9-11). Jak możemy ją naśladować? Kiedy zmagamy się z problemami zdrowotnymi lub innymi trudnościami, na które nie mamy wpływu, ‛przerzucajmy wszelką troskę’ na Jehowę, ufając, że nam pomoże (1 Piotra 5:6, 7). Róbmy też, co w naszej mocy, żeby korzystać z zebrań i wszystkiego, co pod względem duchowym zapewnia nam Jehowa (Hebr. 10:24, 25).

16. Czego rodzice mogą nauczyć się od Samuela?

¹⁶ A co mogą zrobić rodzice, których dzieci odeszły od prawdy? Samuel nie mógł zmusić swoich dorosłych synów, żeby lojalnie przestrzegali prawych zasad, które im wpajał (1 Sam. 8:1-3). Dlatego zostawił sprawy w rękach Boga. Dbał o to, by samemu zachowywać lojalność i podobać się niebiańskiemu Ojcu, Jehowie (Prz. 27:11). Obecnie wielu chrześcijańskich rodziców jest w podobnej sytuacji. Ufają, że tak jak ojciec z przykładu o synu marnotrawnym, Jehowa przyjmie z otwartymi rękami skruszonych grzeszników (Łuk. 15:20). Jednocześnie starają się zachowywać lojalność wobec Boga, mając nadzieję, że ich przykład pobudzi dzieci, by wróciły do zboru.

17. Do czego nas zachęca przykład ubogiej wdowy?

¹⁷ Pomyślmy też o ubogiej wdowie z czasów Jezusa (odczytaj Łukasza 21:1-4). Nie mogła nic poradzić na to, że w świątyni dochodziło do niegodziwych praktyk (Mat. 21:12, 13). I zapewne nie miała wielkiego wpływu na swoją sytuację finansową. Jednak postanowiła wesprzeć wielbienie Boga — chętnie ofiarowała „dwa pieniążki znikomej wartości”, czyli wszystko, co miała. Ta wierna kobieta okazała całkowite zaufanie do Jehowy. Wiedziała, że jeśli na pierwszym miejscu postawi sprawy duchowe, On zadba o jej potrzeby. Podobnie jest z nami. Jesteśmy pewni, że gdy będziemy stawiać sprawy Królestwa na pierwszym miejscu, Jehowa się o nas zatroszczy (Mat. 6:33).

18. Podaj przykład osoby, która miała dobre nastawienie.

¹⁸ W naszych czasach wielu braci okazało podobne zaufanie do Jehowy i podjęło stosowne działania. Na przykład Malcolm wiernie służył Jehowie aż do śmierci w 2015 roku. W trakcie swojej wieloletniej służby razem z żoną miewali lepsze i gorsze chwile. Malcolm powiedział: „Życie bywa nieprzewidywalne, niepewne, a nawet trudne do zniesienia. Ale ci, którzy polegają na Jehowie, mogą liczyć na Jego błogosławieństwo”. Jakiej rady udzielił? „Proś Jehowę, żebyś mógł być tak owocny i aktywny w służbie dla Niego, jak to tylko możliwe. Koncentruj się na tym, co możesz robić, a nie na tym, czego nie możesz”a.

19. (a) Dlaczego myśl przewodnia na rok 2017 jest stosowna? (b) Jak zamierzasz zastosować myśl przewodnią na rok 2017?

¹⁹ Ten świat wciąż ‛posuwa się od złego ku gorszemu’, dlatego możemy się spodziewać coraz większych trudności (2 Tym. 3:1, 13). W związku z tym bardziej niż kiedykolwiek musimy uważać, by problemy nie odebrały nam sił. Powinniśmy pielęgnować zaufanie do Jehowy i jednocześnie robić wszystko, co jest w zasięgu naszych możliwości. Dlatego bardzo stosowna jest myśl przewodnia na rok 2017: „Ufaj Jehowie i czyń dobrze” (Ps. 37:3).