Pieśń 130
Cud życia
1. I narodzin cud, i kropelka dżdżu,
promyk słońca w nowy dzień, kłos złotych zbóż.
Jakże szczodry Bóg! Dary ludziom dał.
Jak cudownie stworzył świat i jak o nas dba!
(REFREN)
Cóż my możemy dać za ten życia dar?
Szczerym sercem kochać Boga, w miłości doń trwać.
Cóż damy za ten dar? Wszak nie ma on ceny!
Bo dar to przecież dar — to Boży cud i dar.
2. Wielu traci sens swoich krótkich dni,
bliskie im, co słyszał Hiob: „Po cóż ci żyć!”.
Obcy nam ten duch. Chcemy sławić Jah,
za bezcenne życia chwile dzięki Mu słać.
(REFREN)
Cóż my możemy dać za ten życia dar?
Szczerym sercem kochać bliźnich, w miłości tej trwać.
Cóż damy za ten dar? Wszak nie ma on ceny!
Bo dar to przecież dar — to Boży cud i dar.
(Zob. też Hioba 2:9; Ps. 34:12; Kazn. 8:15; Mat. 22:37-40; Rzym. 6:23)