Zjednoczony lud Jehowy obchodzi Pamiątkę

1, 2. Jakie wydarzenie w 2018 roku najbardziej zjednoczy ludzi i dlaczego możemy tak powiedzieć? (Zobacz ilustrację tytułową).

W SOBOTĘ 31 marca 2018 roku, gdy słońce zacznie zachodzić, słudzy Jehowy razem z wieloma innymi osobami zbiorą się na obchodach Wieczerzy Pańskiej. W miarę jak Ziemia będzie się obracać wokół własnej osi, w uroczystości tej wezmą udział miliony jej mieszkańców. Każdego roku Pamiątka śmierci Jezusa — jak żadne inne wydarzenie — w niezwykły sposób jednoczy ludzi.

² Jehowa i Jezus z pewnością będą bardzo się cieszyć, kiedy godzina po godzinie w kolejnych miejscach na ziemi szczere osoby będą przychodzić na tę doniosłą uroczystość. W Biblii zapowiedziano, że „wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” będzie wołać: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi” (Obj. 7:9, 10). To wspaniałe, że każdego roku tak wielu ludzi okazuje szacunek Jehowie i Jezusowi, obchodząc Pamiątkę!

3. Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

³ Rodzi się kilka pytań, na które odpowiemy w tym artykule: 1) Jak każdy z nas może się przygotować do obchodów Pamiątki i odnieść z nich korzyść? 2) Jak Pamiątka wpływa na jedność ludu Bożego? 3) Jak każdy z nas może się przyczynić do tej jedności? 4) Czy kiedyś przestaniemy obchodzić Pamiątkę, a jeśli tak, to kiedy?

PRZYGOTUJ SIĘ I ODNIEŚ POŻYTEK

4. Dlaczego to takie ważne, żebyśmy byli na Pamiątce?

⁴ Pomyśl, dlaczego obecność na Pamiątce jest tak ważna. Na zebraniach wielbimy Jehowę, a Pamiątka jest najważniejszym z nich. Jehowa i Jezus z pewnością dostrzegają starania, jakie podejmujesz, żeby na nią przybyć. Każdy z nas chce być na niej obecny, chyba że jest to fizycznie niemożliwe. Kiedy swoimi decyzjami pokazujemy, że zebrania są dla nas ważne, dajemy Jehowie kolejny powód, żeby zachował nas w swojej „księdze pamięci”. Jest ona też nazywana „księgą życia”, ponieważ są w niej zapisywane imiona osób, którym Jehowa chce dać życie wieczne (Malach. 3:16; Obj. 20:15).

5. Jak w okresie poprzedzającym Pamiątkę możemy ‛sprawdzać, czy trwamy w wierze’?

⁵ W okresie poprzedzającym Pamiątkę możemy zarezerwować czas na przeanalizowanie z modlitwą, jak silna jest nasza więź z Jehową (odczytaj 2 Koryntian 13:5). Apostoł Paweł zachęcał chrześcijan: „Sprawdzajcie, czy trwacie w wierze”. Jak możemy to robić? Warto zadać sobie pytania: „Czy jestem przekonany, że należę do jedynej organizacji, którą Jehowa posługuje się do spełniania swojej woli? Czy ze wszystkich sił przykładam się do głoszenia o Królestwie i nauczania? Czy naprawdę wierzę — i pokazuję to swoim życiem — że trwają dni ostatnie i koniec rządów Szatana jest już bardzo bliski? Czy moje zaufanie do Jehowy i Jezusa jest równie silne jak wtedy, kiedy oddałem swoje życie Bogu?” (Mat. 24:14; 2 Tym. 3:1; Hebr. 3:14). Rozmyślanie nad takimi pytaniami pomoże nam ‛ciągle badać, jacy jesteśmy’.

6. (a) Co jest niezbędne, żeby osiągnąć życie wieczne? (b) Jak pewien starszy przygotowuje się co roku do Pamiątki i jak ty mógłbyś to robić?

⁶ W przygotowaniu do Pamiątki pomaga też analizowanie materiałów omawiających jej znaczenie (odczytaj Jana 3:16; 17:3). Jeśli chcemy żyć wiecznie, musimy poznawać Jehowę i wierzyć w Jezusa, Jego jednorodzonego Syna. W trakcie przygotowań do Pamiątki mógłbyś przeanalizować artykuły, które pomogą ci się zbliżyć do Jehowy i Jezusa. Właśnie tak robi pewien długoletni starszy zboru. Od lat zbiera artykuły ze Strażnicy, które omawiają temat Wieczerzy Pańskiej i miłości, jaką okazali nam Jehowa i Jezus. W tygodniach poprzedzających Pamiątkę ponownie czyta wspomniane materiały i rozmyśla nad doniosłością tego święta. Od czasu do czasu dodaje do swojej kolekcji kolejny artykuł. Przekonał się, że każdego roku, kiedy analizuje te publikacje oraz fragmenty Biblii przeznaczone do przeczytania przed Pamiątką, dowiaduje się czegoś nowego. Co ważniejsze, czuje, że za każdym razem pogłębia się jego miłość do Jehowy i Jezusa. Takie studium może pomóc również tobie w rozwinięciu podobnej miłości i wdzięczności. Dzięki temu w pełni skorzystasz z Pamiątki.

JAK PAMIĄTKA WPŁYWA NA NASZĄ JEDNOŚĆ

7. (a) O co modlił się Jezus w noc pierwszej Wieczerzy Pańskiej? (b) Co dowodzi, że Jehowa wysłuchał modlitwy Jezusa?

⁷ Tej nocy, kiedy odbyła się pierwsza Wieczerza Pańska, Jezus modlił się, żeby wszyscy jego uczniowie cieszyli się taką jednością jak on ze swoim Ojcem (odczytaj Jana 17:20, 21). Nie mamy wątpliwości, że Jehowa wysłuchał tej modlitwy. Pamiątka bardziej niż jakiekolwiek inne zebranie dowodzi, że Świadkowie Jehowy są zjednoczeni. Tego jednego dnia na całej ziemi spotykają się miliony ludzi z różnych ras i narodów. Łączy ich wiara w to, że Jehowa oddał za ludzi swojego ukochanego Syna. W pewnych miejscach spotkania religijne, których uczestnicy mają różny kolor skóry, są czymś niebywałym, a nawet niemile widzianym. Ale w oczach Jehowy i Jezusa taka jedność jest piękna!

8. Jakie proroctwo dotyczące jedności Jehowa przekazał Ezechielowi?

⁸ Słudzy Jehowy nie są zaskoczeni tą jednością — przecież Jehowa ją zapowiedział. Pomyślmy o proroctwie, które przekazał Ezechielowi, a które dotyczyło złączenia dwóch lasek: laski „dla Judy” i laski „dla Józefa” (odczytaj Ezechiela 37:15-17). W „Pytaniach czytelników” opublikowanych w Strażnicy z lipca 2016 roku wyjaśniono: „Obietnica, którą Ezechiel miał rozgłaszać na polecenie Jehowy, dotyczyła zjednoczenia narodu izraelskiego po powrocie jego członków do Ziemi Obiecanej. Proroctwo to zapowiadało też zjednoczenie sług Bożych w dniach ostatnich”.

9. Jak coroczne obchody Pamiątki dowodzą, że spełnia się proroctwo Ezechiela?

⁹ Od roku 1919 Jehowa najpierw stopniowo zreorganizował i zjednoczył chrześcijan namaszczonych duchem, których wyobraża laska „dla Judy”. Z czasem do pomazańców dołączało coraz więcej osób z nadzieją ziemską, wyobrażonych przez laskę „dla Józefa”. Jehowa obiecał, że połączy te dwie laski i staną się w Jego ręce jedną (Ezech. 37:19). Z obu grup utworzył „jedną trzodę” (Jana 10:16; Zach. 8:23). Obecnie są one zjednoczone i podlegają jednemu Królowi — wyniesionemu do chwały Jezusowi Chrystusowi, który został w proroctwie nazwany Bożym „sługą Dawidem” (Ezech. 37:24, 25). Opisana przez Ezechiela cenna jedność pomazańców i „drugich owiec” jest widoczna każdego roku, kiedy spotykają się na obchodach Pamiątki śmierci Chrystusa. Ale co każdy z nas może zrobić, żeby przyczyniać się do tej jedności?

JAK KAŻDY Z NAS MOŻE DBAĆ O JEDNOŚĆ

10. W jaki sposób możemy dbać o jedność wśród sług Bożych?

¹⁰ Pierwszym sposobem dbania o jedność wśród sług Bożych jest pielęgnowanie pokory. Do przejawiania tej cechy zachęcał swoich uczniów Jezus (Mat. 23:12). Ludzie w świecie często zachowują się wyniośle. Ale my chcemy być ulegli względem braci, którzy nam przewodzą. Kiedy z pokorą okazujemy im posłuszeństwo, w zborze panuje jedność. A przede wszystkim podobamy się Bogu, bo On „przeciwstawia się wyniosłym, lecz pokornych obdarza niezasłużoną życzliwością” (1 Piotra 5:5).

11. Jak rozmyślanie o znaczeniu emblematów wzmacnia naszą jedność?

¹¹ Jak jeszcze możemy przyczyniać się do jedności? Drugim sposobem jest rozmyślanie o znaczeniu emblematów używanych podczas Pamiątki. Przed tą uroczystością — a zwłaszcza w jej dniu — powinniśmy rozmyślać o głębokim znaczeniu przaśnego chleba i czerwonego wina (1 Kor. 11:23-25). Chleb symbolizuje bezgrzeszne ciało, które Jezus złożył w ofierze, a wino — jego przelaną krew. Ale ta wiedza to za mało. Musimy pamiętać, że ofiara okupu ma związek z dwoma największymi dowodami miłości: Jehowa dał za nas swojego Syna, a Jezus chętnie złożył w ofierze swoje życie. Rozmyślanie o Ich miłości powinno nas pobudzić do jej odwzajemniania. A miłość, którą darzymy Jehowę, zbliża nas do siebie i wzmacnia naszą jedność.

12. Jak Jezus pokazał, że Jehowa oczekuje od nas wybaczania innym?

¹² Trzecim sposobem dbania o jedność jest chętne przebaczanie. Kiedy postępujemy tak wobec osób, które nas obraziły, pokazujemy, że cenimy przebaczenie naszych grzechów możliwe dzięki ofierze okupu. Zastanów się nad przypowieścią Jezusa zapisaną w Ewangelii według Mateusza 18:23-34. Zadaj sobie pytania: „Czy chcę stosować to, czego uczył Jezus? Czy okazuję cierpliwość i wyrozumiałość braciom i siostrom? Czy chętnie wybaczam tym, którzy grzeszą wobec mnie?”. Oczywiście grzechy mają różną wagę i nad niektórymi trudno jest przejść do porządku. Ale ta przypowieść uczy, czego oczekuje od nas Bóg (odczytaj Mateusza 18:35). Jezus powiedział wyraźnie, że Jehowa nam nie wybaczy, jeśli my nie wybaczymy naszym braciom, gdy są do tego podstawy. Cóż za trzeźwiąca myśl! Chronimy naszą cenną jedność, kiedy wybaczamy innym, tak jak nas nauczył Jezus.

13. Jak dbanie o pokój przyczynia się do jedności?

¹³ Kiedy przebaczamy innym, przyczyniamy się do pokoju. Apostoł Paweł zachęcał nas, żebyśmy ‛usilnie starali się zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju’ (Efez. 4:3). W okresie Pamiątki, a przede wszystkim w dniu tej uroczystości, przemyśl, jak traktujesz innych. Zastanów się: „Czy jestem znany z tego, że nie żywię urazy? Czy inni widzą, że dla zachowania pokoju i jedności jestem gotowy na poświęcenia?”. W tym szczególnym okresie warto zastanawiać się nad tymi ważnymi pytaniami.

14. Jak możemy pokazać, że ‛znosimy jedni drugich w miłości’?

¹⁴ Czwartym sposobem dbania o jedność jest okazywanie miłości na wzór Jehowy, Boga miłości (1 Jana 4:8). Nigdy nie chcielibyśmy powiedzieć o współwyznawcach: „Może i muszę ich znosić, ale nie muszę ich lubić”! Takie myślenie byłoby sprzeczne z zachętą Pawła, żebyśmy ‛znosili jedni drugich w miłości’ (Efez. 4:2). Paweł nie powiedział po prostu: „Znoście jedni drugich”. Dodał, że powinniśmy to robić „w miłości”. A to nie to samo. W naszych zborach są najróżniejsze osoby. Jehowa pociągnął je do siebie, czyli uznał, że są godne Jego miłości (Jana 6:44). Czy więc my moglibyśmy uznać współwyznawcę za niegodnego naszej? Powinniśmy szczerze kochać braci, bo tego oczekuje od nas Jehowa (1 Jana 4:20, 21).

KIEDY PRZESTANIEMY OBCHODZIĆ PAMIĄTKĘ?

15. Skąd wiadomo, że kiedyś przestaniemy obchodzić Pamiątkę?

¹⁵ Pewnego dnia będziemy obchodzić Pamiątkę po raz ostatni. Skąd o tym wiemy? Paweł napisał do pomazańców, że upamiętniając co roku śmierć Jezusa, obwieszczają ją, „aż on przybędzie” (1 Kor. 11:26). Występujące tu słowo „przybędzie” odnosi się do tego samego wydarzenia, które w proroctwie o czasach końca Jezus nazwał swoim „przyjściem”. O zbliżającym się wielkim ucisku powiedział: „Ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, a potem wszystkie plemiona ziemi będą się uderzać, lamentując, i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą. I pośle on swoich aniołów z potężnym głosem trąby i zbiorą jego wybranych od czterech wiatrów, od jednego krańca niebios do ich drugiego krańca” (Mat. 24:29-31). Wspomniane ‛zebranie jego wybranych’ odnosi się do czasu, kiedy wszyscy pomazańcy pozostający jeszcze na ziemi otrzymają nagrodę niebiańską. Odbędzie się to jakiś czas po początkowej fazie wielkiego ucisku, a przed Armagedonem. Wszyscy należący do grona 144 000 wezmą z Jezusem udział w zwycięskiej bitwie przeciwko królom ziemi (Obj. 17:12-14). Ostatnia Pamiątka odbędzie się, zanim Jezus „przyjdzie” i zbierze pomazańców.

16. Dlaczego jesteś zdecydowany być w tym roku na Pamiątce?

¹⁶ Postanówmy sobie, że 31 marca przyjdziemy na Pamiątkę i odniesiemy z niej jak największy pożytek. Prośmy Jehowę, żeby pomógł nam przyczyniać się do jedności wśród Jego sług (odczytaj Psalm 133:1). Któregoś dnia będziemy obchodzić Pamiątkę po raz ostatni. Póki to nie nastąpi, starajmy się być na każdej takiej uroczystości i cieszmy się panującą wśród nas jednością.