Jehowa błogosławi naszym wysiłkom, żeby obchodzić Pamiątkę

1, 2. Dlaczego każdego roku jesteśmy obecni na Pamiątce?

PRAWIE 2000 lat temu Jezus oddał za nas życie, dzięki czemu umożliwił nam życie wieczne. W noc przed swoją śmiercią polecił swoim naśladowcom upamiętniać ten świadczący o miłości akt, ustanawiając prostą uroczystość, podczas której wykorzystuje się chleb i wino (1 Kor. 11:23-26).

² Stosujemy się do polecenia Jezusa, bo bardzo go kochamy (Jana 14:15). Co roku w okresie Pamiątki okazujemy wdzięczność za to, co dla nas zrobił, kiedy z modlitwą rozmyślamy o znaczeniu jego śmierci. Z radością zwiększamy udział w służbie kaznodziejskiej i zachęcamy jak najwięcej osób, żeby skorzystały z tej szczególnej uroczystości. I oczywiście jesteśmy zdecydowani nie pozwolić, żeby cokolwiek przeszkodziło nam w obecności na Pamiątce.

3. Co omówimy w tym artykule?

³ W tym artykule omówimy szczególne wysiłki podejmowane przez sług Jehowy, żeby upamiętniać śmierć Jezusa: 1) powrót do wzorca, który ustanowił Jezus, 2) zapraszanie innych na Pamiątkę i 3) obchodzenie Pamiątki pomimo trudnych warunków.

POWRÓT DO WZORCA, KTÓRY USTANOWIŁ JEZUS

4. Jakie prawdy są omawiane każdego roku na Pamiątce i dlaczego nie powinniśmy uważać ich za coś oczywistego? (Łukasza 22:19, 20).

⁴ Każdego roku na Pamiątce słuchamy opartego na Biblii przemówienia, które udziela wyraźnych odpowiedzi na kilka pytań. Dowiadujemy się, dlaczego ludzkość potrzebuje okupu i jak śmierć jednego człowieka może zakryć grzechy wielu osób. Przypominamy sobie, co wyobrażają chleb i wino oraz kto może je spożywać (odczytaj Łukasza 22:19, 20). I rozmyślamy o błogosławieństwach, których oczekują osoby z nadzieją ziemską (Izaj. 35:5, 6; 65:17, 21-23). Nie powinniśmy uważać tych prawd za coś oczywistego. Miliardy ludzi nie rozumieją ich ani nie zdają sobie sprawy, jak cenna jest ofiara Jezusa. Nie obchodzą też Pamiątki jego śmierci zgodnie ze wzorem, jaki ustanowił. Dlaczego?

5. Co się stało z ustanowionym przez Jezusa wzorcem, kiedy większość apostołów umarła?

⁵ Niedługo po śmierci większości apostołów Jezusa w zborze pojawili się fałszywi chrześcijanie (Mat. 13:24-27, 37-39). Szerzyli „wypaczone nauki, żeby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:29, 30). Według jednej z takich „wypaczonych nauk”, którą z czasem zaczęli upowszechniać, Jezus nie złożył swojego ciała jako ofiary „raz na zawsze, aby ponieść grzechy wielu” — jak tego uczy Biblia. Ludzie tacy twierdzili, że tę ofiarę trzeba regularnie powtarzać (Hebr. 9:27, 28). Dzisiaj wierzy w to wielu szczerych ludzi. Regularnie chodzą do kościoła, czasami codziennie, i biorą udział w czymś, co zaczęto nazywać „ofiarą Mszy świętej”b. W innych religiach chrześcijaństwa śmierć Jezusa upamiętnia się rzadziej, ale większość ich członków ma mgliste pojęcie o tym, jakie korzyści wynikają z jego ofiary. Niektórzy mogą się zastanawiać: „Czy naprawdę dzięki śmierci Jezusa moje grzechy mogą być odpuszczone?”. Dlaczego zadają takie pytanie? Niekiedy są pod wpływem osób, które wątpią, czy ofiara Jezusa może zapewnić przebaczenie grzechów. Jak prawdziwi naśladowcy Jezusa podeszli do tej sprawy?

6. Do jakiego wniosku doszła pewna grupa badaczy Biblii już w roku 1872?

⁶ Pod koniec XIX wieku grupa badaczy Biblii, której przewodził Charles Taze Russell, zaczęła wnikliwie studiować Słowo Boże. Chcieli się dowiedzieć, jakie znaczenie ma ofiara Jezusa i jak upamiętniać jego śmierć. Do 1872 roku na podstawie Biblii ustalili, że Jezus rzeczywiście oddał swoje życie jako okup za ludzkość. Tego, czego się dowiadywali, nie zatrzymywali dla siebie. Dzielili się tą prawdą za pomocą książek, gazet i czasopism. Wkrótce potem wzorem chrześcijan z I wieku zaczęli obchodzić Pamiątkę tylko raz w roku.

7. Jakie korzyści odnosimy z wysiłków, na jakie zdobyli się ci pierwsi badacze Biblii?

⁷ Obecnie odnosimy wiele pożytku z wysiłków, jakie dawno temu ci szczerzy chrześcijanie włożyli w studiowanie Biblii. W jaki sposób? Dzięki błogosławieństwu Jehowy bardzo dobrze zrozumieliśmy, jaką wartość ma ofiara Jezusa oraz jakie korzyści z niej wynikają (1 Jana 2:1, 2). Dowiedzieliśmy się też, że Biblia mówi o dwóch nadziejach dla ludzi, którzy podobają się Bogu. Dla niektórych jest to nadzieja na nieśmiertelne życie w niebie, a dla milionów innych nadzieja na życie wieczne na ziemi. Przybliżamy się do Jehowy, gdy zastanawiamy się nad tym, jak bardzo nas kocha i jak wiele pożytku osobiście odnosimy z ofiary Jezusa (1 Piotra 3:18; 1 Jana 4:9). Podobnie jak wierni bracia w przeszłości zachęcamy innych, żeby razem z nami obchodzili Pamiątkę zgodnie ze wzorem pozostawionym przez Jezusa.

ZAPRASZANIE INNYCH NA PAMIĄTKĘ

8. Jakie wysiłki podejmował lud Jehowy, żeby zapraszać innych na Pamiątkę? (Zobacz ilustrację).

⁸ Słudzy Jehowy od wielu lat zapraszają innych na Pamiątkę. Już w roku 1881 bracia i siostry w Stanach Zjednoczonych zostali zaproszeni na tę szczególną uroczystość do pewnego prywatnego domu w Allegheny w stanie Pensylwania. Później każdy zbór samodzielnie organizował Pamiątkę. W marcu 1940 roku głosicieli zachęcono, żeby zaprosili każdą osobę z terenu, która okazywała zainteresowanie. A w 1960 roku zbory po raz pierwszy otrzymały z Betel drukowane zaproszenia. Od tamtej pory udostępniono miliardy takich zaproszeń. Dlaczego na zapraszanie innych poświęcamy tyle czasu i sił?

9, 10. Kto odnosi korzyści z naszych wysiłków, żeby zapraszać innych na Pamiątkę? (Jana 3:16).

⁹ Zapraszamy ludzi na Pamiątkę między innymi dlatego, że chcemy, żeby ci, którzy po raz pierwszy przybędą na tę uroczystość, dowiedzieli się, co Jehowa i Jezus zrobili dla każdego z nas (odczytaj Jana 3:16). Mamy nadzieję, że to, co zobaczą i usłyszą na Pamiątce, pobudzi ich do tego, żeby dalej nabywali wiedzy o Jehowie i zostali Jego sługami. Ale z naszego zaproszenia korzyści odnoszą też inne osoby.

¹⁰ Zapraszamy również tych, którzy przestali służyć Jehowie. Robimy tak, bo chcemy im przypomnieć, że Bóg nadal ich kocha. Wiele osób przyjmuje nasze zaproszenie i bardzo się cieszymy, gdy przychodzą na Pamiątkę. Obecność na tej uroczystości przypomina im, jak wiele radości dawała im kiedyś służba dla Jehowy. Zastanówmy się nad przeżyciem Monikic. W trakcie pandemii COVID-19 na nowo zaczęła angażować się w życie zboru. Po Pamiątce w roku 2021 powiedziała: „Ta Pamiątka była dla mnie wyjątkowa. Po raz pierwszy od 20 lat znowu mogłam głosić ludziom i zapraszać ich na tę uroczystość. Naprawdę zaangażowałam w to serce, bo jestem bardzo wdzięczna za to, co Jehowa i Jezus dla mnie zrobili” (Ps. 103:1-4). Bez względu na reakcję ludzi z zaangażowaniem zapraszamy innych na Pamiątkę, bo wiemy, że Jehowa ceni nasze wysiłki.

11. Jak Jehowa nam błogosławi, gdy zapraszamy innych na Pamiątkę? (Aggeusza 2:7).

¹¹ Jehowa szczodrze nam błogosławi, gdy podejmujemy wysiłki, żeby zapraszać ludzi na Pamiątkę. Mimo obostrzeń związanych z pandemią COVID-19 na Pamiątkę w roku 2021 przybyła rekordowa liczba obecnych — 21 367 603 osoby. To prawie dwuipółkrotnie więcej, niż wynosi liczba Świadków Jehowy na świecie. Oczywiście dla Jehowy nie są ważne same liczby. Interesuje się każdym z osobna (Łuk. 15:7; 1 Tym. 2:3, 4). Możemy być przekonani, że gdy zapraszamy innych na Pamiątkę, Jehowa pomaga nam odnajdywać szczere osoby (odczytaj Aggeusza 2:7).

OBCHODZENIE PAMIĄTKI POMIMO TRUDNYCH WARUNKÓW

12. Co może utrudniać nam obchodzenie Pamiątki? (Zobacz ilustrację).

¹² Jezus zapowiedział, że podczas dni ostatnich będziemy zmagać się z różnymi trudnymi sytuacjami — między innymi sprzeciwem rodziny, prześladowaniami, wojnami czy chorobami (Mat. 10:36; Marka 13:9; Łuk. 21:10, 11). Czasami takie okoliczności utrudniają nam upamiętnianie śmierci Jezusa. Jak radzą sobie z nimi nasi bracia i siostry? I jak Jehowa im pomaga?

13. Jak Jehowa pobłogosławił odwadze i zdecydowanej postawie Artioma, który chciał obchodzić Pamiątkę w więzieniu?

¹³ Uwięzienie. Nasi więzieni za wiarę bracia robią, co mogą, żeby upamiętniać śmierć Jezusa. Rozważmy przykład Artioma. W 2020 roku w okresie Pamiątki Artiom został umieszczony w ciasnej celi o powierzchni 17 metrów kwadratowych, w której jednocześnie przebywało z nim czasami nawet czterech więźniów. Mimo uwięzienia udało mu się zdobyć produkty, które mogły posłużyć jako emblematy. Zamierzał też wygłosić dla samego siebie wykład. Ale współwięźniowie palili i bez przerwy przeklinali. Co zrobił Artiom? Poprosił ich, żeby powstrzymali się od tego tylko na godzinę, na co ku jego zaskoczeniu się zgodzili. Artiom mówi: „Zaproponowałem, że opowiem im o Pamiątce”. Chociaż powiedzieli, że ich to nie interesuje, to gdy zobaczyli i usłyszeli, jak Artiom obchodzi Pamiątkę, zasypali go pytaniami.

14. Na jakie wysiłki zdobyliśmy się, żeby obchodzić Pamiątkę mimo pandemii COVID-19?

¹⁴ Pandemia COVID-19. Kiedy wybuchła pandemia, słudzy Jehowy nie mogli osobiście przybyć na Pamiątkę. Nie przeszkodziło im to jednak w skorzystaniu z tej uroczystościd. Zbory, które mają dostęp do internetu, zorganizowały ją przez wideokonferencję. A co z milionami osób, które nie mają dostępu do internetu? W niektórych krajach przemówienie transmitowano w telewizji albo radiu. Co więcej, Biura Oddziałów nagrały to przemówienie w ponad 500 językach, żeby Pamiątkę mogły obchodzić osoby mieszkające nawet w odległych rejonach. Bracia zadbali o to, żeby nagrania dostarczono tym, którzy ich potrzebowali.

15. Czego się uczysz z przeżyć Sue?

¹⁵ Sprzeciw rodziny. Niektórym trudno jest obchodzić Pamiątkę, bo zmagają się ze sprzeciwem ze strony rodziny. Zastanówmy się nad przeżyciami Sue, która studiuje Biblię. W 2021 roku, dzień przed Pamiątką, Sue powiedziała siostrze, która prowadziła z nią studium Biblii, że z powodu sprzeciwu rodziny nie będzie na tej uroczystości. Siostra przeczytała jej Ewangelię według Łukasza 22:44. Potem wyjaśniła Sue, że gdy przechodzimy trudności, powinniśmy naśladować przykład Jezusa i zwracać się do Jehowy w modlitwie oraz w pełni Mu ufać. Następnego dnia Sue przygotowała emblematy i obejrzała specjalny poranny program duchowy w serwisie jw.org. Tego wieczora była sama w pokoju i przez telefon połączyła się na Pamiątkę. Do naszej siostry napisała później: „Tak bardzo mnie wczoraj zachęciłaś. Zrobiłam wszystko, co mogłam, żeby obchodzić Pamiątkę, a Jehowa naprawdę zadbał o resztę. Nie potrafię wyrazić, jak bardzo jestem szczęśliwa i wdzięczna”. Czy myślisz, że Jehowa może ci pomóc, jeśli jesteś w podobnej sytuacji?

16. Dlaczego jesteśmy pewni, że Jehowa pobłogosławi naszym staraniom o to, żeby obchodzić Pamiątkę? (Rzymian 8:31, 32).

¹⁶ Nasze wysiłki, żeby upamiętniać śmierć Jezusa, są dla Jehowy bardzo cenne. Możemy mieć pewność, że będzie nam On błogosławił, gdy okazujemy wdzięczność za to, co dla nas zrobił (odczytaj Rzymian 8:31, 32). Bądźmy więc zdecydowani przybyć na tegoroczną Pamiątkę i robić wszystko, co możemy, żeby w tym okresie zwiększyć udział w zajęciach duchowych.