Pomaganie tym, którzy zostali usunięci ze zboru

1, 2. (a) Co Jehowa myśli o osobach, które popełniły poważny grzech i nie okazują skruchy? (b) Na co Jehowa ma nadzieję, jeśli chodzi o grzeszników?

JEHOWA nie jest pobłażliwy — nie akceptuje grzechu (Ps. 5:4-6). Oczekuje, że będziemy trzymać się Jego zasad zawartych w Biblii. Oczywiście nie wymaga doskonałości od niedoskonałych ludzi (Ps. 130:3, 4). Z drugiej strony nie toleruje ‛bezbożnych, którzy wykorzystują Jego niezasłużoną życzliwość jako usprawiedliwienie rozpasania’ (Judy 4). Biblia otwarcie mówi, że Bóg zgładzi ich w Armagedonie (2 Piotra 3:7; Obj. 16:16).

² Jednak Jehowa nie chce, żeby ktokolwiek został zgładzony. Jak dowiedzieliśmy się z poprzednich artykułów, z Biblii jasno wynika, że On pragnie, „żeby wszyscy zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9). Starsi naśladują Jehowę, cierpliwie starając się pomóc grzesznikowi okazać skruchę i odzyskać Jego uznanie. Niestety, nie każdy pozytywnie reaguje na ich pomoc (Izaj. 6:9). Mimo wielokrotnych wysiłków starszych niektórzy dalej trwają w złym postępowaniu. Co należy zrobić w takiej sytuacji?

„USUŃCIE NIEGODZIWEGO”

3. (a) Co według Biblii należy zrobić, jeśli grzesznik nie okazuje skruchy? (b) Dlaczego można powiedzieć, że w pewnym sensie grzesznik sam wybiera usunięcie ze zboru?

³ Jeśli grzesznik nie okazuje skruchy, starsi muszą zastosować się do polecenia z 1 Listu do Koryntian 5:13: „Usuńcie niegodziwego spośród siebie”. W pewnym sensie grzesznik sam wybiera usunięcie ze zboru — zbiera to, co sam zasiał (Gal. 6:7). Dlaczego można tak powiedzieć? Bo to on odrzuca wielokrotne wysiłki starszych, którzy zachęcają go do okazania skruchy (2 Król. 17:12-15). Swoim postępowaniem pokazuje, że nie chce stosować się do wymagań Jehowy (Powt. Pr. 30:19, 20).

4. Dlaczego gdy nieokazujący skruchy grzesznik zostaje usunięty ze zboru, podaje się ogłoszenie?

⁴ Kiedy ktoś nie okazuje skruchy i zostaje usunięty ze zboru, na zebraniu podaje się ogłoszenie, że nie jest on już Świadkiem Jehowy. Celem tego ogłoszenia nie jest poniżenie grzesznika. Ma ono raczej umożliwić braciom i siostrom zastosowanie się do biblijnego nakazu, żeby z taką osobą ‛przestać utrzymywać kontakty’, ‛nawet z nią nie jadać’ (1 Kor. 5:9-11). Jehowa dał ten nakaz z ważnych powodów. Jak napisał apostoł Paweł, „trochę zakwasu zakwasza całe ciasto” (1 Kor. 5:6). Nieokazujący skruchy grzesznik mógłby osłabić postanowienie innych, żeby trzymać się prawych zasad Jehowy (Prz. 13:20; 1 Kor. 15:33).

5. Jak powinniśmy patrzeć na kogoś, kto został usunięty ze zboru, i dlaczego?

⁵ Jak więc powinniśmy patrzeć na współwyznawcę, który został usunięty ze zboru? Chociaż nie utrzymujemy z nim kontaktów towarzyskich, powinniśmy uważać go za owcę zagubioną, a nie straconą. Owca, która oddaliła się od stada, może do niego wrócić. Pamiętajmy, że taka osoba kiedyś oddała się Jehowie. To prawda, że teraz nie żyje zgodnie ze swoim oddaniem i może pozbawić się przez to widoków na życie wieczne (Ezech. 18:31). Jednak dopóki istnieje możliwość skorzystania z miłosierdzia Jehowy, jest nadzieja, że zmieni swoje postępowanie. Jak starsi mogą pomagać takiej osobie?

JAK STARSI POMAGAJĄ TYM, KTÓRZY ZOSTALI USUNIĘCI ZE ZBORU

6. Co zrobią starsi, żeby pomóc komuś usuniętemu ze zboru?

⁶ Czy ktoś usunięty ze zboru jest pozostawiony sam sobie i nie może już liczyć na pomoc w powrocie do Jehowy? Wprost przeciwnie! Kiedy komitet starszych poinformuje kogoś, że zostanie usunięty ze zboru, wyjaśni mu też, jakie kroki musi podjąć, żeby wrócić. Ale starsi zrobią coś jeszcze. W większości wypadków powiedzą takiej osobie, że za kilka miesięcy chcieliby znowu się z nią spotkać, żeby zobaczyć, czy zmieniła nastawienie. Jeśli się na to zgodzi, na kolejnym spotkaniu starsi serdecznie zachęcą ją do okazania skruchy i powrotu. Nawet gdy okaże się, że nie zmieniła swojego nastawienia, starsi będą co jakiś czas próbowali się z nią skontaktować.

7. Jak w kontaktach z kimś usuniętym ze zboru starsi naśladują współczucie Jehowy? (Jeremiasza 3:12).

⁷ W kontaktach z kimś usuniętym ze zboru starsi naśladują współczucie Jehowy. Na przykład kiedy w starożytności Izraelici zeszli na złą drogę, nie czekał On, aż sami do Niego wrócą. Wręcz przeciwnie, wykazał inicjatywę, jeszcze zanim dostrzegł u nich jakiekolwiek oznaki skruchy. Jak omówiono w drugim artykule z tej serii, Jehowa zilustrował swoje współczucie na przykładzie Ozeasza i jego żony. Polecił prorokowi, żeby przyjął ją z powrotem, chociaż jeszcze nie porzuciła grzesznego postępowania (Oz. 3:1; Malach. 3:7). Tak jak Jehowa, starsi naprawdę chcą, żeby grzesznik wrócił do zboru, i w żaden sposób mu tego nie utrudniają (odczytaj Jeremiasza 3:12).

8. Jak przypowieść o zagubionym synu pomaga nam jeszcze lepiej zrozumieć współczucie i miłosierdzie Jehowy? (Łukasza 15:7).

⁸ Przypomnijmy sobie, jak zareagował ojciec z przypowieści o zagubionym synu. Gdy tylko zobaczył, że jego syn wraca, „pobiegł, rzucił mu się na szyję i czule go ucałował” (Łuk. 15:20). Zwróćmy uwagę, że nie czekał, aż syn będzie błagał o przebaczenie. Wykazał raczej inicjatywę, tak jak zrobiłby to każdy kochający ojciec. Właśnie takie nastawienie wobec osób, które zbłądziły, przejawia Jehowa. Starsi starają się Go naśladować. Chcą, żeby te zagubione owce „wróciły do domu” (Łuk. 15:22-24, 32). Kiedy grzesznik wraca do zboru, w niebie panuje radość, i tak samo jest na ziemi (odczytaj Łukasza 15:7).

9. Do czego Jehowa zachęca grzeszników?

⁹ Z tego, co omówiliśmy do tej pory, wyraźnie widać, że Jehowa nie pozwala pozostawać w zborze nieokazującym skruchy grzesznikom. Jednak w dalszym ciągu stara się im pomóc. Pragnie, żeby do Niego wrócili. Swoje uczucia wobec osób, które okazują skruchę, wyraził w Księdze Ozeasza 14:4: „Uleczę ich z niewierności. Pokocham ich całym sercem, bo przestałem się na nich gniewać”. To silna zachęta dla starszych, żeby wypatrywali wszelkich oznak skruchy! Słowa te mogą też zmotywować wszystkich, którzy opuścili Jehowę, żeby jak najszybciej do Niego wrócili.

10, 11. Jak starsi mogą pomagać osobom usuniętym ze zboru w przeszłości?

¹⁰ A co z osobami usuniętymi ze zboru w przeszłości, może nawet wiele lat temu? Możliwe, że porzuciły już złe postępowanie. Niektóre z nich mogą nawet nie pamiętać powodu, dla którego zostały usunięte ze zboru. Tak czy inaczej, starsi postarają się ustalić, gdzie takie osoby mieszkają, i spróbują się z nimi spotkać. Podczas takich wizyt będą się z nimi modlić i serdecznie je zachęcać, żeby wróciły. Jeśli ktoś jest poza zborem od dłuższego czasu, niewątpliwie bardzo osłabł duchowo. Dlatego gdy wyrazi chęć powrotu, starsi mogą zadbać o to, żeby prowadzono z nim kurs biblijny, nawet zanim jeszcze zostanie ponownie przyjęty do zboru. Decyzję o tym, kto będzie prowadzić taki kurs, zawsze podejmą starsi.

¹¹ Naśladując współczucie Jehowy, starsi chcą dotrzeć do wszystkich, którzy Go opuścili, i uświadomić im, że droga do powrotu jest otwarta. Kiedy grzesznik okazuje skruchę i porzuca złe postępowanie, nie trzeba zwlekać z ponownym przyjęciem go do zboru (2 Kor. 2:6-8).

12. (a) W jakich sytuacjach starsi muszą zachować szczególną ostrożność? (b) Dlaczego nie powinniśmy uważać, że pewne osoby nie mogą liczyć na miłosierdzie Jehowy? (Zobacz też przypis).

¹² Decydując, czy ktoś może zostać ponownie przyjęty do zboru, starsi muszą czasami zachować szczególną ostrożność. Na przykład jeśli dana osoba dopuściła się takich grzechów, jak krzywdzenie dziecka (m.in. wykorzystanie seksualne), odstępstwo lub podstępne zakończenie małżeństwa (prawdopodobnie przez dopuszczenie się zdrady), starsi muszą się upewnić, że okazała prawdziwą skruchę (Malach. 2:14; 2 Tym. 3:6). Ich zadaniem jest chronienie trzody. Z drugiej strony powinniśmy pamiętać, że Jehowa przyjmie z powrotem każdego grzesznika, który okazuje szczerą skruchę i porzuca złe postępowanie. Chociaż więc starsi muszą być szczególnie ostrożni w wypadku osób, które postąpiły zdradziecko wobec innych, to nie powinni twierdzić, że nie mogą one liczyć na miłosierdzie Jehowy (1 Piotra 2:10)a.

CO MOŻE ZROBIĆ ZBÓR

13. Jaka jest różnica między tym, jak traktujemy kogoś upomnianego przez starszych, a tym, jak traktujemy kogoś usuniętego ze zboru?

¹³ Jak wspomniano w poprzednim artykule, czasami podaje się w zborze ogłoszenie, że dana osoba została upomniana. W takim wypadku nadal możemy utrzymywać z nią kontakty towarzyskie, bo wiemy, że okazała skruchę i porzuciła złe postępowanie (1 Tym. 5:20). Dalej jest częścią zboru i potrzebuje zachęcającego towarzystwa braci i sióstr (Hebr. 10:24, 25). Jednak inaczej jest z osobą, która została usunięta ze zboru. ‛Przestajemy utrzymywać z nią kontakty, nawet z nią nie jadamy’ (1 Kor. 5:11).

14. Jak chrześcijanie mogą kierować się wyszkolonym na Biblii sumieniem w kontaktach z osobami usuniętymi ze zboru? (Zobacz też ilustrację).

¹⁴ Czy polecenie z 1 Listu do Koryntian 5:11 oznacza, że mamy całkowicie ignorować osobę usuniętą ze zboru? Nie. Oczywiście nie będziemy utrzymywać z nią kontaktów towarzyskich. Ale na podstawie wyszkolonego na Biblii sumienia możemy zdecydować, czy zaprosić ją na zebranie — zwłaszcza jeśli to nasz krewny lub dawny przyjaciel. A jak się zachować, kiedy na nie przyjdzie? W przeszłości nie witaliśmy się z taką osobą. Jednak również w tej sprawie każdy chrześcijanin powinien kierować się wyszkolonym na Biblii sumieniem. Niektórzy mogą postanowić, że się z nią przywitają. Nie będziemy jednak wdawać się w dłuższe rozmowy czy spędzać z nią czasu.

15. O jakich osobach mówi 2 Jana 9-11? (Zobacz też ramkę „Czy Jan i Paweł mieli na myśli ten sam rodzaj grzechu?”).

¹⁵ Niektórzy mogą się zastanawiać: „Czy Biblia nie mówi, że chrześcijanin, który wita się z taką osobą, ma udział w jej niegodziwych uczynkach?” (odczytaj 2 Jana 9-11). Kontekst tego fragmentu wskazuje, że mowa tu o odstępcach i tych, którzy aktywnie propagują złe postępowanie (Obj. 2:20). Dlatego jeśli wiadomo, że chodzi o kogoś takiego, starsi nie będą go odwiedzać. Oczywiście mamy nadzieję, że się on zmieni. Ale zanim to nastąpi, nie będziemy się z nim witać ani zapraszać go na zebrania.

NAŚLADOWANIE WSPÓŁCZUCIA I MIŁOSIERDZIA JEHOWY

16, 17. (a) Czego Jehowa pragnie, jeśli chodzi o grzeszników? (Ezechiela 18:32). (b) Jak starsi mogą współpracować z Jehową?

¹⁶ Czego nauczyliśmy się z tych pięciu artykułów do studium? Jehowa nie chce, żeby ktokolwiek zginął! (Odczytaj Ezechiela 18:32). Chce, żeby grzesznicy się z Nim pojednali (2 Kor. 5:20). To dlatego wielokrotnie zachęcał zarówno cały swój lud, jak i poszczególne osoby, żeby okazały skruchę i do Niego wróciły. Starsi zboru mają zaszczyt współpracować z Jehową w zachęcaniu grzeszników do okazania skruchy (Rzym. 2:4; 1 Kor. 3:9).

¹⁷ Wyobraźmy sobie, jaka radość panuje w niebie, kiedy ktoś okazuje skruchę! Nasz niebiański Ojciec, Jehowa, bardzo się cieszy z każdej zagubionej owcy, która wraca do zboru. Gdy rozmyślamy o Jego współczuciu, miłosierdziu i niezasłużonej życzliwości, nasza miłość do Niego coraz bardziej się pogłębia (Łuk. 1:78).