Psom
139 A Jéova, ou rogard amoin an profondèr é ou koné amoin. 2 Ou koné kan mi asiz é kan mi lèv. Dépi loin laba, ou analiz mon bann pansé. 3 Ou rogard amoin kan mi voiyaj é kan mi alonj é ou koné bien-mèm tout bann chemin mi pran. 4 Avan mèm mi komans kozé, gard, a Jéova, ou koné déja tout sak mi sa di. 6 In konésans komsala lé tro inkroiyab pou moin. Li dépas sak mi pé konpran. 7 Ousa mi pé chap dovan out lèspri, é ousa mi pé kour kachièt kan ou gard amoin ? 8 Si mi té mont dann sièl, ou sré la, é si mi té fé mon li dan la tonm, agard, ou sré la. 9 Si èk bann zèl promié lumièr solèy mi té anvol amoin pou alé abit lot koté la mèr laba, 10 mèm la, out min droit noré kondui amoin. Out min droit noré soutien amoin. 11 Si mi té di : « Surman, fénoir va kachièt amoin ! », alor otour d’moin la nuit noré vni lumièr. 12 Mèm fénoir i sré pa tro noir pou ou, mé la nuit noré éklèr kom lo jour. Pou ou fénoir lé parèy la lumièr. 13 Sé ou la fé mon bann rin , ké la protèj amoin dann vant mon momon. 14 Mi loué aou kan mi oi koman d’in fason inkroiyab é gayar moin lé fé. Sak ou la fé lé vréman romarkab, mi koné sa bien mèm. 15 Mon bann zo lété pa kachièt dovan ou kan mi lété fé dan lo sékré, kan ou la très amoin dann profondèr la tèr. 16 Out zié la vu amoin alor ké mi té ankor in lanbriyon. Tout mon bann parti-la lété ékri dann out liv dapré bann jour moin la été fé, avan ké inn an parmi zot i égzis. 17 A Bondié out bann pansé néna la valèr pou moin ! Zot lé tèlman in bonpé ! 21 A Jéova, èské mi rosan pa la èn pou sak i détès aou, é èské mi rosan pa lo dégou pou sak i drès kont ou ? 22 Mi néna rienk la èn pou zot ; pou moin banna la vni bann vré zènmi.