Shprehja «dhomat e brendshme» mund të nënkuptojë kongregacionet tona. Gjatë shtrëngimit të madh, Jehovai do të na sigurojë mbrojtjen që ka premtuar ndërsa ruajmë unitetin mes njëri-tjetrit. Ndaj sot duhet të përpiqemi fort që jo thjesht t’i tolerojmë vëllezërit e motrat, por t’i duam. Nga kjo mund të varet jeta jonë! «Dita e madhe e Jehovait» do të jetë një kohë ankthi për njerëzimin. (Sof. 1:14, 15) Edhe shërbëtorët e Jehovait do të kalojnë vështirësi. Ama nëse përgatitemi tani, do të arrijmë të ruajmë qetësinë dhe të ndihmojmë të tjerët. Do të tregojmë qëndrueshmëri përballë çdo sprove që mund të hasim. Kur bashkëbesimtarët të vuajnë, do të bëjmë çmos t’i ndihmojmë duke u treguar dhembshuri dhe duke u siguruar gjërat e nevojshme. E nëse e forcojmë tani dashurinë për vëllezërit e motrat, do të qëndrojmë të lidhur ngushtë me ta. Si rezultat, Jehovai do të na shpërblejë me jetën e përhershme në një botë ku të gjitha katastrofat dhe vuajtjet do të harrohen një herë e mirë.—Isa. 65:17. w23.07 7 ¶16-17

Shpesh Fjala e Perëndisë i përshkruan njerëzit besnikë si të fuqishëm. Por edhe më i forti mes tyre, nuk ndihej gjithnjë i fortë. Për shembull, në disa raste mbreti David u ndie ‘i fortë si mal’, por kishte edhe raste kur ‘e pushtonte tmerri’. (Psal. 30:7) Samsoni kishte fuqi të paparë falë frymës së Perëndisë. Ama, ai e dinte se po të mos i jepte fuqi Perëndia, ‘do të bëhej i dobët e si gjithë të tjerët’. (Gjyk. 14:5, 6; 16:17) Ata adhurues besnikë ishin të fortë vetëm ngaqë fuqia e tyre buronte nga Jehovai. Apostulli Pavël e pranoi se edhe ai kishte nevojë për fuqi nga Jehovai. (2 Kor. 12:9, 10) Ai vuante nga probleme shëndetësore. (Gal. 4:13, 14) Gjithashtu, ndonjëherë e kishte të vështirë të bënte gjënë e duhur. (Rom. 7:18, 19) E hera-herës ndihej në ankth e i pasigurt. (2 Kor. 1:8, 9) Prapëseprapë, kur ishte i dobët, ai bëhej i fuqishëm. Si? Jehovai i jepte fuqinë që i nevojitej dhe e bënte të fortë përballë vështirësive. w23.10 12 ¶1-2

Nëse nganjëherë luftojmë me ndjenjat e pavlefshmërisë, të mos harrojmë se na ka tërhequr vetë Jehovai. (Gjoni 6:44) Ai sheh cilësitë e mira që ndoshta nuk i shohim te vetja dhe na e njeh zemrën. (2 Kron. 6:30) Prandaj mund t’i besojmë kur na thotë se jemi të çmuar për të. (1 Gjon. 3:19, 20) Para se të njihnin të vërtetën, disa prej nesh kanë bërë gjëra për të cilat ndoshta i mundojnë ende ndjenja faji. (1 Pjet. 4:3) Edhe vëllezër e motra besnikë luftojnë me prirje mëkatare. Po ty, a të dënon zemra? Nëse po, mund të të ngushëllojë fakti se edhe shërbëtorë të tjerë besnikë të Jehovait kanë luftuar me ndjenja të ngjashme. Për shembull, apostulli Pavël ndihej i mjerë kur mendonte për papërsosmëritë e tij. (Rom. 7:24) Patjetër që Pavli ishte penduar për mëkatet e tij dhe ishte pagëzuar. Prapëseprapë, ai e quajti veten «më i vogli i apostujve» dhe «më famëkeqi» ndër mëkatarët.—1 Kor. 15:9; 1 Tim. 1:15. w24.03 27 ¶5-6