Kwenye upande ule mwingine wa Bahari ya Japani, bustani za Wajapani zilisitawisha mtindo wazo zenyewe, ambapo umbo lilikuwa la maana kuliko rangi na kila kitu kilikuwa na mahali pake pa pekee. Katika kujaribu kunasa unamna-namna na utulizo wa asili, mtunza-bustani huweka mawe kwa uangalifu na kupanda na kufanyiza bustani yake kwa uangalifu mkubwa. Jambo hilo huonekana wazi katika bonsai (linalomaanisha “mimea iliyopandwa katika chungu”), sanaa ya kuzoeza mti mdogo au labda miti kadhaa katika umbo fulani na uwiano hususa.

Ingawa mtindo wao waweza kutofautiana na bustani ya Magharibi, bustani ya Mashariki pia huonyesha tamaa ya Paradiso. Kwa kielelezo, katika kipindi cha Heian katika Japani (794-1185), aandika mwanahistoria wa bustani za Japani Wybe Kuitert, watunza-bustani walijaribu kutokeza hisia ya “paradiso duniani.”

Bustani ya kikale katika Japani