MNAMO Aprili 14, 1989, Nilikuwa naongoza mkutano katika mji wa Maumere, katika Kisiwa cha Flores, maofisa wa serikali walipoingia kwa nguvu na kunikamata pamoja na ndugu wengine watatu.

Walinzi wa gereza walitulazimisha kusalimu bendera. Tulipokataa, walituchapa, kutupiga mateke na kutuweka kwenye jua kali kwa siku tano. Usiku tulitetemeka kwa sababu ya kulala kwenye sakafu baridi na chafu ya seli ndogo, tukiwa tumechoka na kuhisi maumivu makali ya majeraha. Mara kwa mara mlinzi wa gereza alisisitiza kwamba tukane imani yetu, lakini tulijibu, “Hata ikiwa tutakufa, hatutasalimu bendera.” Kama Wakristo wengine waliotutangulia, tuliona ni pendeleo “kuteseka kwa ajili ya uadilifu.”—1 Pet. 3:14

MNAMO Januari 19, 1999, mgogoro uliongezeka kati ya Waislamu na Wakristo na ulisababisha vurugu kubwa kilomita tatu kutoka nyumbani kwangu. Hali ilikuwa mbaya sana.a

Baada ya kuhakikisha kwamba familia yangu iko salama, niliwapigia simu wahubiri wengine ili kujua hali zao. Niliwasihi watulie na wasiende kwenye maeneo hatari. Baadaye, wazee waliwatembelea ili kuwaimarisha kiroho na kuwatia moyo wafanye mikutano katika vikundi vidogo.

Ofisi ya tawi ilipendekeza kwamba wahubiri wote wanaoishi katika maeneo hatari waondoke, hivyo tukazijulisha familia kadhaa kuhusiana na mwongozo huo. Ndugu mmoja aliyepuuza maagizo hayo aliuawa na kundi la wahalifu. Hata hivyo, waliofuata mwongozo wa ofisi ya tawi waliokoka.