ivargaludaiya visuvaasatthai pinpatrungal | yōnatthaan
“dhaavīdhum yōnatthaanum nerungiya nanbargalaanaargal”
pōr mudindhuvittadhu. ēlaa pallatthaakku amaidhiyaaga irundhadhu. madhiya vēlaiyil raanuva mugaamil kaatru vīsikkondirundha samayatthil, savul sila vīrargaludan oru kūttatthai nadatthikkondirundhaar. avarudaiya mūttha magan, yōnatthaanum angu irundhaar. appōdhu ilam mēippar thannudaiya vaalkkaiyil nadandha viruviruppaana sambavangalai kadhaiyaaga vivaritthu sollikkondirundhaar. dhaavīdhudhaan andha ilainyar. avar romba vairaakkiyatthōdum aarvatthōdum irundhaar. dhaavīdhu sonna ovvoru vaartthaiyaiyum savul kūrndhu gavanitthukkondirundhaar. yōnatthaan idhai patri eppadi unarndhaar? pala varushangalaaga, yegōvaavin pōr vīraraaga avar pala vetrigal petrirundhaar. aanaal indru kidaittha vetri yōnatthaanaal alla, ilam dhaavīdhaaldhaan kidaitthadhu. dhaavīdhu raatchadhanaana gōliyaatthai kolai seidhirundhaar! dhaavīdhukku pugalaaram sūttappattadhaal yōnatthaan poraamaippattaaraa?
yōnatthaan pradhibalittha vidham ungalai aachariyappada vaikkalaam. “savulidam dhaavīdhu pēsiyadhai kētta piragu, yōnatthaan dhaavīdhai uyirukku uyiraaga nēsikka aarambitthaar. dhaavīdhum yōnatthaanum nerungiya nanbargalaanaargal” endru vaasikkirōm. pōr seivadharkaaga thaan vaitthirundha ellaa aayudhangalaiyum yōnatthaan dhaavīdhukku kodutthaar; thannudaiya villaiyumkūda kodutthaar. adhu migachirandha parisu, ēnendraal yōnatthaan migachirandha vilvīran endra peyar edutthavar. adhōdu, yōnatthaanum dhaavīdhum maaraadha oru oppandhatthai seidhukondaargal. andha oppandham, avargalai oruvarukkoruvar aadharavaaga irukkum nerungiya nanbargalaaga aakkiyadhu.—1 saamuvēl 18: 1-5.
ippaditthaan baibilil irukkum migachirandha nanbargalin kadhai aarambamaanadhu. visuvaasamullavargaludaiya vaalkkaiyil nanbargalukku oru mukkiya idam irukkiradhu. anbē illaadha indha kaalatthil, nanbargalai naam nyaanamaaga thērndhedutthu, aadharavu tharum, unmaiyulla nabargalaaga naam nadandhukondaal, nammudaiya visuvaasatthaiyum nam nanbargaludaiya visuvaasatthaiyum balamaaga vaitthukkollalaam. (nīdhimoligal 27:17) ippōdhu, natpai patri yōnatthaanidam irundhu naam enna katrukkollalaam enbadhai paarkkalaam.
natpin asthivaaram
avargalukku idaiyē irundha natpu eppadi ivvalavu sīkkiram balamaanadhu? andha natpukku edhu adippadaiyaaga irundhadhu endru therindhukolvadhu indha kēlvikkaana badhilai kandupidikka udhavum. adharkumun avargaludaiya pinnaniyai patri paarkkalaam. yōnatthaan kashtamaana oru kaalappagudhiyil vaalndhukondirundhaar. avarudaiya appaavaana savul raajaa kaalappōkkil romba romba kettavaraaga maarivittaar. avarudaiya gunangalum maarivittadhu. oru kaalatthil manatthaalmaiyullavaraaga, kīlppadidhalullavaraaga irundha savul ippōdhu kīlppadidhal illaadha kodūramaana raajaavaaga maarivittaar.—1 saamuvēl 15:17-19, 26.
yōnatthaan than appaavōdu nerungiya bandham vaitthirundhadhaal, than appaa ippadi maariyadhu avarai rombavē vēdhanaippadutthiyirukkum. (1 saamuvēl 20:2) yegōvaa thērndheduttha makkalukku savul ēdhaavadhu thīngu seidhuviduvaarō endrum kavalaippattirukkalaam. raajaa ippadi kadavulukku kīlppadiyaamal pōnadhaal, makkalum valithavarippōi yegōvaavudaiya aadharavai ilandhuviduvaargalō? idhu visuvaasamulla manidharaana yōnatthaanukku samaalikka mudiyaadha kashtamaana kaalamaagatthaan irundhirukkum.
yōnatthaanai patriya indha pinnaniyai therindhukondadhu, avar ēn ilam dhaavīdhidam nerungi sendraar enbadhai purindhukolla namakku udhavugiradhu. dhaavīdhukku balamaana visuvaasam irundhadhai yōnatthaan gavanitthaar. gōliyaath romba gambīramaaga irundhaalum, savuludaiya padaiyil irundha matravargalai pōla dhaavīdhu avarai paartthu bayandhu nadungavillai. gōliyaath niraiya pōrkkaruvigalai vaitthirundhaalum, dhaavīdhu yegōvaavudaiya peyaril pōi edhirtthu pōr seivadhaal gōliyaatthaivida balamullavaraaga iruppadhaaga sonnaar.—1 saamuvēl 17:45-47.
pala varushangalukku munbu yōnatthaanum adhaippōlavē sonnaar. thaanum thannudaiya aayudhangalai sumappavanum sērndhu, adhaavadhu irandē pēr mattum sērndhu, oru mulu padaiyai thaakki avargalai vīlttha mudiyum endru yōnatthaan nambinaar. ēn? ēnendraal, ‘yegōvaavai yaaraalum thadukka mudiyaadhu’ endru yōnatthaan sonnaar (1 saamuvēl 14:6) yōnatthaanukkum dhaavīdhukkum pala vishayangalil otrumai irundhadhu. adhaavadhu iruvarukkum yegōvaamēl balamaana visuvaasamum aalamaana anbum irundhadhu. iruvarum nanbargal aagavum thodarndhu thangaludaiya natpai kaatthukollavum indha vishayangaldhaan adippadaiyaaga irundhana. yōnatthaan, balamulla oru padai thalabadhi, kittatthatta aimbadhu vayadhai ettiyavar; dhaavīdhu oru thaalmaiyulla mēippar irubadhu vayadhaikkūda ettaadhavar. aanaalum indha vitthiyaasangal avargaludaiya natpukku thadaikkallaaga irukkavillai.a
avargal seidhirundha oppandham avargaludaiya natpai paadhugaatthadhu. eppadi? thaan ennavaaga aaga vēndum endru yegōvaa ninaikkiraar enbadhu dhaavīdhukku nandraaga therindhirundhadhu. isravēlin aduttha raajaa avardhaan! indha vishayatthai dhaavīdhu yōnatthaanidam sollaamal maraitthiruppaaraa? illai! poigal sollaamal, olivumaraivu illaamal nalla pēchuthodarbu irundhaaldhaan balamaana natpu uruvaagi nilaitthirukkum. dhaavīdhudhaan aduttha raajaa endru therindhukondapōdhu yōnatthaanukku eppadi irundhirukkum? orunaal raajaavaaga aagi, than appaa seidha thappaana vishayangalai ellaam sariseidhuvidalaam endra nambikkai yōnatthaanukku irundhadhaa? avarudaiya manadhukkul irundha pōraattatthai patri baibil edhuvum solvadhillai; yōnatthaan unmaiyaaga irundhadhai patriyum avarudaiya visuvaasatthai patriyumdhaan baibil solgiradhu. yegōvaavudaiya sakthi dhaavīdhōdu irundhadhai yōnatthaanaal paarkka mudindhadhu. (1 saamuvēl 16:1, 11-13) adhanaal thaan eduttha urudhimoliyai yōnatthaan niraivētrinaar; dhaavīdhai thannudaiya edhiriyaaga alla, eppōdhum pōla ippōdhum thannudaiya nanbanaaga ninaitthaar. yegōvaavudaiya viruppam niraivēra vēndum enbadhudhaan yōnatthaanin kurikkōlaaga irundhadhu.
yōnatthaanukkum dhaavīdhukkum yegōvaamēl balamaana visuvaasamum aalamaana anbum irundhadhu
andha natpu oru periya aasīrvaadhamaaga maariyadhu. yōnatthaan kaattiya visuvaasatthil irundhu naam enna katrukkollalaam? kadavuludaiya endhavoru ūliyarum natpin madhippai purindhiruppaar. orē vayadhai alladhu pinnaniyai sērndhavargal nammudaiya nanbargalaaga irukka vēndiya avasiyam illai. avargal unmaiyaana, visuvaasamulla nabargalaaga irukkumpōdhu avargalaal namakku niraiya nanmaigal kidaikkum. pala samayangalil, yōnatthaanum dhaavīdhum oruvarai oruvarai urchaagappadutthi, balappadutthikkondaargal. ippadi seidhadhu, innum periya sōdhanaigalai sandhikka avargalukku udhaviyadhu.
yaarukku unmaiyaaga iruppadhu endra savaal
aarambatthil, savulukku dhaavīdhai romba piditthirundhadhu, thannudaiya padaikku avarai thalaivaraaga aakkinaar. aanaal konja naalilēyē, savul ketta gunamaana poraamaiyai valartthukkondaar. aanaal indha gunatthai yōnatthaan edhirtthu nindraar. isravēlargalin edhirigalaana pelisthiyargalōdu nadandha pōril dhaavīdhukku vetrikku mēl vetri kuvindhadhu. adhanaal dhaavīdhai paartthu makkal bramitthuppōi, avarai pugalndhaargal. “savul kondradhu aayiram, dhaavīdhu kondradhu pallaayiram” endru isravēlai sērndha sila pengal paadinaargal. savulukku indha paadal sutthamaaga pidikkavillai. “andha naalilirundhu savul eppōdhum dhaavīdhai sandhēga kannōdudhaan paartthaar” endru vaasikkirōm. (1 saamuvēl 18:7, 9) thannidam irukkum raaja adhigaaratthai dhaavīdhu parikka muyarchi seivaarō endru savul bayandhaar. savul ippadi ninaitthadhu unmaiyilēyē oru muttaalthanamaana vishayam. savulukku piragu thaan raajaavaaga aagapōvadhu dhaavīdhukku therindhirundhaalum, yegōvaavaal thērndhedukkappatta raajaa aatchi seidhukondirukkumpōdhu, avarai odhukkithallivittu thaan raajaavaaga aavadhai dhaavīdhu ninaitthukūda paarkkavillai.
pōril dhaavīdhai kondruvidalaam endru savul thittam pōttaar; aanaal avarudaiya thittangal edhuvum palikkavillai. dhaavīdhu adutthu adutthu pōril vetri petru makkaludaiya anbaiyum mariyaadhaiyum adhiga adhigamaaga sambaadhitthukkondirundhaar. adhanaal, thannudaiya mūttha maganum, vīttilulla ellaa ūliyargalum ondraaga sērndhu dhaavīdhai thīrtthukkatta vēndum enbadhudhaan thannudaiya aasai endru savul sonnaar. avargal ellaarum thanakku udhavi seivaargal endrum avar ninaitthaar. thannudaiya nerungiya nanbanaiyē kolai seiya thannudaiya appaa ippadi thittam pōduvadhai paartthu yōnatthaan endhalavu manam udaindhupōyiruppaar! (1 saamuvēl 18:25-30; 19:1) yōnatthaan thannudaiya appaavukku unmaiyulla maganaaga irundhaalum avar dhaavīdhukku unmaiyulla nanbaraagavum irundhaar. aanaal ippōdhu avar, iruvarukkum unmaiyullavaraaga irukka mudiyaadhu. appadiyendraal ippōdhu avar yaarukku unmaiyaaga iruppaar?
yōnatthaan ippadi solgiraar: “raajaavaaga irukkira nīngal ungaludaiya ūliyanaagiya dhaavīdhukku endha kedudhalum seiya kūdaadhu. ēnendraal, avan ungalukku endha kedudhalum seiyavillai. sollappōnaal, ungalukku nalladhudhaan seidhirukkiraan. than uyiraiyē panayam vaitthu andha pelisthiyanai kondrupōttirukkiraan. adhanaal, isravēlukku yegōvaa maaberum vetri thandhaar. adhai ungal kannaalēyē paartthu rombavum sandhōshappattīrgal. ippōdhu mattum ēn kaaranamē illaamal dhaavīdhai kondru, oru appaaviyin saavukku kaaranamaaga vēndum?” endraar. yōnatthaan sonna nyaayamaana vishayangalai appōdhu savul kaadhukkodutthu kēttaar. adhisayamaana vishayam! dhaavīdhukku endha kedudhalum seiyapōvadhillai endrum vaakku kodutthaar. aanaal savul thaan koduttha vaakkai kaappaatravillai. dhaavīdhukku pala vetrigal kidaitthadhaal savul avarmīdhu romba poraamaippattaar. adhanaal, thannidam irundha īttiyai dhaavīdhai nōkki erindhaar! (1 saamuvēl 19:4-6, 9, 10) aanaal dhaavīdhu thappitthuvittaar; savuludaiya aranmanaiyai vittu ōdippōnaar.
yaarukku unmaiyaaga iruppadhu endra savaalai nīngalum sandhitthirukkirīrgalaa? adhu romba kashtamaaga irukkalaam. andha maadhiriyaana samayangalil kudumbatthil iruppavargalukkutthaan mudhalil unmaiyaaga irukka vēndum endru silar sollalaam. aanaal appadi seivadhu sariyaanadhalla enbadhu yōnatthaanukku therindhirundhadhu. dhaavīdhu unmaiyullavaraaga, yegōvaavukku kīlppadidhalulla ūliyanaaga irukkumpōdhu yōnatthaan eppadi thannudaiya thagappanukku aadharavaaga irukka mudiyum? adhanaal, yōnatthaan yegōvaavudaiya paarvaiyil unmaiyullavaraaga irundhu nalla thīrmaanatthai edutthaar; dhaavīdhai mulumaiyaaga aadharitthaar. yegōvaavukku unmaiyaaga iruppadhu yōnatthaanukku mukkiyamaaga irundhaalum, thannudaiya thagappanidam nērmaiyaaga avar seiyum thavarai suttikkaattinaar; savuludaiya kaadhukku inimaiyaaga irukkum vishayangalai avar sollavillai. idhanmūlam yōnatthaan than appaavidamum unmaiyullavaraaga nadandhukondaar. avaraippōl naamum unmaiyullavargalaaga nadandhukkollumpōdhu naam ovvoruvarukkum niraiya nanmaigal kidaikkum.
kashtamaana samayangalilum unmaiyaaga iruppadhu
savul matrum dhaavīdhukku idaiyil sumūgamaana uravu irukka vēndum enbadharkaaga yōnatthaan marubadiyum muyarchi seigiraar. aanaal endha prayōjanamum illai. yaarukkum theriyaamal dhaavīdhu yōnatthaanai paarppadharkaaga vandhu, thannudaiya uyirukku aabatthu iruppadhai ninaitthu bayappaduvadhaaga avaridam solgiraar. “enakku saavu nerungivittadhu!” endru thannudaiya nanbaridam solgiraar. indha vishayatthai patri thannudaiya appaavin thittam enna enbadhai therindhukondu, adhai dhaavīdhidam solvadhaaga yōnatthaan solgiraar. dhaavīdhu olindhirukkum samayatthil, yōnatthaan ambugalai eivadhan mūlam avarukku seidhiyai solvaar. “un edhirigalaiyellaam yegōvaa indha būmiyilirundhu olitthukkattinaalkūda, nī en kudumbatthukku anbu kaattuvadhai orunaalum vittuvida kūdaadhu” endru yōnatthaan dhaavīdhidam satthiyam vaangikkondaar. yōnatthaanin kudumbatthil iruppavargal mīdhu eppōdhumē anbu kaattuvadhaaga dhaavīdhu otthukkondaar. —1 saamuvēl 20:3, 13-27.
dhaavīdhai patriya nalla vishayangalai savulidam pēsa yōnatthaan muyarchi seidhaar. aanaal adhai kēttu raajaavukku kōbam patrikkondu vandhadhu! avar yōnatthaanai paartthu “adangaadhavanē” endrum, dhaavīdhidam unmaiyaaga nadandhukolvadhu thannudaiya kudumbatthukku maanakkēdu endrum sonnaar. “īsaayin magan uyirōdu irukkira varaikkum nī raajaavaaga mudiyaadhu, unnudaiya aatchiyum nilaikkaadhu” endru solvadhan mūlam yōnatthaanukku suyanala aasaiyai thūndivida muyarchi seidhaar. aanaal, adhaiyellaam konjamkūda kaadhil vaangikkollaamal yōnatthaan thannudaiya appaavidam, “avan edharkaaga saaga vēndum? appadi enna thappu seidhuvittaan?” endru kēttaar. udanē savul bayangara kōbatthōdu vanmuraiyil iranginaar. vayadhaanaalum savul innum oru maavīranaagatthaan irundhaar. thannudaiya maganmēl īttiyai erindhaar! payirchi petravaraaga irundhaalum avarudaiya kuri thappiyadhu. yōnatthaanudaiya manam sukkunūraaga udaindhadhu; avar avamaanatthōdum bayangara kōbatthōdum elundhu pōnaar.—1 saamuvēl 20:24-34.
yōnatthaan suyanala aasai ennum sōdhanaiyai vendraar
aduttha naal kaalaiyil, ūrukku veliyē dhaavīdhu olindhukondirundha idatthirku yōnatthaan pōnaar. munbē pēsi vaitthirundhadhai pōla, yōnatthaan oru ambai eidhu, savul innum dhaavīdhai kolai seiya thuditthukondiruppadhai dhaavīdhukku theriyappadutthinaar. pinbu yōnatthaan thannudaiya vēlaikkaara paiyanai ūrukkul thiruppi anuppinaar. ippōdhu yōnatthaanum dhaavīdhum thaniyaaga iruppadhaal manamvittu pēsa avargalukku konja nēramdhaan kidaitthadhu. iruvarum aludhaargal; naadōdiyaaga oru pudhiya vaalkkaiyai aarambikka thannudaiya nanban dhaavīdhu pōvadhai paartthu yōnatthaan romba vēdhanaippattaar.—1 saamuvēl 20:35-42.
yōnatthaanin unmaitthanmai, suyanala aasai ennum sōdhanaiyai vendradhu. oruvēlai, yōnatthaan thannudaiya appaavin pēchai kēttu adhigaaramum alladhu pērpugalumdhaan mukkiyam endru ninaitthirundhaal, visuvaasamulla makkalin edhiriyaana saatthaan romba sandhōshappattiruppaan. manidhargaludaiya suyanala aasaigalai thūndividuvadhu saatthaanukku romba pidittha vishayam. indha vishayatthil nammudaiya mudhal petrōraana aadhaam ēvaalidam avan vetri petrirukkiraan. (aadhiyaagamam 3:1-6) aanaal yōnatthaanin vishayatthil adhu palikkavillai. saatthaanukku evvalavu veruppaaga irundhirukkum! idhēpōndra sōdhanaigalai nīngalum edhirtthu nirpīrgalaa? suyanalam endra thotrunōi muluvadhumaaga paraviyirukkum oru kaalatthil naam vaalndhukondirukkirōm. (2 thīmōtthēyu 3:1-5) yōnatthaan kaattiya suyanalamillaadha gunatthil irundhum unmaitthanmaiyil irundhum naam niraiya vishayangalai kaatrukkollalaam illaiyaa?
dhaavīdhu aabatthil irundhapōdhu avarai kaappaatra yōnatthaan oru seidhiyai solgiraar
‘en uyirukku uyiraanavarē’
dhaavīdhin mīdhu irundha veruppu savulai aattippadaikka aarambitthadhu. pitthupiditthavar pōla, thannudaiya padaiyai thirattikondu, oru appaaviyai kolai seiya thēdi alaivadhai yōnatthaan paartthaar; aanaalum avaraal edhuvum seiya mudiyavillai. (1 saamuvēl 24:1, 2, 12-15; 26:20) andha kūttatthil yōnatthaanum sērndhukondaaraa? thavaraaga valinadatthappatta ippadippatta kūttatthil yōnatthaan sērndhukondadhaaga baibilil endha padhivum illai. yegōvaavukkum, dhaavīdhukkum, nanbaridam koduttha vaakkurudhikkum yōnatthaan unmaiyaaga irundhadhaaldhaan, ippadi oru vishayatthai seivadhai avaraal karpanaikūda seiya mudiyavillai.
thannudaiya nanbanmēl yōnatthaanukku irundha paasam maaravē illai. konja naalilēyē, dhaavīdhai paarkka oru valiyai kandupiditthaar. adhu orēsu endralaikkappatta kaattuppagudhiyaaga irundhadhu. orēsu, malaigal niraindha vanaandhira pagudhiyil irundhadhu; eprōnil irundhu thenkilakku pagudhiyil sila mail dhūratthil irundhadhu. thannudaiya uyirai panayam vaitthu yōnatthaan ēn indha naadōdiyai pōi paarkkiraar? “yegōvaamēl asaikka mudiyaadha nambikkai vaikka” dhaavīdhukku udhavi seivadharkaaga avar pōnaar endru baibil solgiradhu. (1 saamuvēl 23:16) yōnatthaan avarai eppadi urchaagappadutthinaar?
“bayappadaadhē” endru yōnatthaan thannudaiya nanbanidam sonnaar. adhōdu, “en appaa unnai edhuvum seiya mudiyaadhu” endra nambikkaiyai kodutthaar. edhan adippadaiyil yōnatthaan ippadi nambikkai kodutthaar? yegōvaa vaakkurudhigalai niraivētrubavar endra urudhiyaana nambikkai irundhadhaaldhaan yōnatthaan ippadi sonnaar. “nīdhaan isravēlin raajaavaaga iruppaai” endrum dhaavīdhidam sonnaar. yegōvaavin vaartthaigal eppōdhum nambagamaanavai enbadhai solla romba varushangalukku munbē saamuvēl thūndappattaar. adhē vaartthaigalai ippōdhu yōnatthaanum dhaavīdhukku nyaabagappadutthugiraar. edhirkaalatthil thaan enna seiyappōvadhaaga yōnatthaan ninaitthaar? “naan unakku adutthapadiyaagatthaan iruppēn” endru sonnaar. evvalavu arumaiyaana gunatthai, adhaavadhu manatthaalmaiyai, yōnatthaan kaattiyirukkiraar! thannaivida muppadhu vayadhu siriyavaraaga irukkum oruvarukku kīl vēlai seidhu, avar solvadhai kēttu nadakkavum avarai aadharikkavum thayaaraaga irundhaar! “idhu en appaavukkum theriyum” endru solli thannudaiya pēchai muditthaar. (1 saamuvēl 23:17, 18) yegōvaavinaal thērndhedukkappatta aduttha raajaavukku edhiraaga nindru jeyikka mudiyaadhu, adhu nadakkaadha ondru enbadhu savuludaiya idhayatthukku therindhirundhadhu.
aabatthu kaalatthil yōnatthaan dhaavīdhai urchaagappadutthinaar
varushangal pōga pōga, thangaludaiya kadaisi sandhippai dhaavīdhu adikkadi ninaitthu paartthiruppaar; adhai rasitthiruppaar. avargal iruvarum paartthukondadhu adhudhaan kadaisimurai. varutthamaana vishayam ennavendraal, dhaavīdhukku adutthadhaaga iruppēn endra yōnatthaanin nambikkai kadaisivarai niraivēraamalē pōnadhu.
‘isravēlargal engaludaiya edhirigal’ endru nēradiyaagavē sonna pelisthiyargalai edhirtthu, yōnatthaan than appaavōdu sērndhu pōr seiyappōnaar. than appaavōdu sērndhu, sutthamaana manasaatchiyōdu, edhirigalai edhirtthu sandai pōttaar. ēnendraal, thannudaiya appaa thavarugal seibavaraaga irundhaalum, yegōvaavukku seiyum sēvaikkutthaan yōnatthaan mudhalidam kodutthaar. unmaiyullavaraagavum eppōdhum pōla dhairiyamullavaraagavum sandai pōttaar. aanaalum isravērgalaal pōril vetripera mudiyavillai. savul mōsamaana vishayangalai seidhirundhaar. thiruchattatthil irukkum sattatthukku edhiraaga, aaviyulaga thodarbu sambandhappatta kaariyangalil avar īdupattaar. idhu marana dhandanai kidaikkum alavukkum mōsamaana paavamaaga karudhappattadhu. adhanaal avarai yegōvaa aasīrvaadhikkavillai. adhanaal savuludaiya mūndru magangal irandhupōnaargal; adhil yōnatthaanum oruvar. savulukkum bayangaramaana kaayangal ērpattana; adhanaal avar thannudaiya vaalaal thannudaiya uyirai pōkkikkondaar. —1 saamuvēl 28:6-14; 31:2-6.
“nīdhaan isravēlin raajaavaaga iruppaai, naan unakku adutthapadiyaagatthaan iruppēn” endru yōnatthaan sonnaar.—1 saamuvēl 23:17
idhu dhaavīdhukku thaanga mudiyaadha vēdhanaiyai thandhadhu. thanakku pala prachinaigalai undaakkina, pala kashtangalai koduttha savulai ninaitthum dhaavīdhu romba kavalaippattaar. eppērppatta irakkamum mannikkum gunamum ulla arumaiyaana manidhar ivar! savulaiyum yōnatthaanaiyum ninaitthu dhaavīdhu oru pulambal paadalai eludhinaar. “yōnatthaanē, en sagōdhararē, uyirukku uyiraanavarē, ungalai ninaitthu en manam thudiyaai thudikkiradhu. pengalin anbaivida ungal anbu miga arumaiyaanadhu” endru thannai sedhukki sīraakka udhaviyavarum, nanbarumaana yōnatthaanai patri sonnaar; indha vaartthaigal nammudaiya idhayatthai thodugindrana.—2 saamuvēl 1:26.
yōnatthaanukku koduttha vaakkai dhaavīdhu marakkavē illai. pala varushangalukku piragu dhaavīdhu yōnatthaanin udal ūnamaana magan mēvibōsētthai thēdi kandupiditthu avarai gavanitthukkondaar. (2 saamuvēl 9:1-13) unmaiyaaga iruppadhaiyum, niraiya kashtangalai edhirppada vēndiyirundhaalum oru nanbanukku unmaiyaaga irukka thayaaraaga iruppadhaiyum yōnatthaanidam irundhu dhaavīdhu katrukkondaar. naamum indha paadangalai katrukkollalaam illaiyaa? yōnatthaanai pōndra nalla nanbargalai naamum thēduvōmaa? naamum oru nalla nanbaraaga nadandhukkolvōmaa? yegōvaamīdhu visuvaasatthai vaikkavum adhai balappadutthavum naam nammudaiya nanbargalukku udhavumpōdhum... yegōvaavukku unmaiyaaga iruppadharku mudhalidam kodukkumpōdhum... nammudaiya sondha aasaigalai thēdaamal thodarndhu unmaiyaaga nilaitthirukkumpōdhum... yōnatthaanai pōlavē naamum oru nalla nanbaraaga irukka mudiyum. avarudaiya visuvaasatthaiyum pinpatra mudiyum.
a baibil padhivugalil yōnatthaanai patri mudhanmudhalil kurippittapōdhu, avar savulin aatchi kaalatthin aarambatthil oru padai thalabadhiyaaga irundhaar enbadhai therindhukolgirōm. adhanaal avarukku kuraindhabatcham irubadhu vayadhaavadhu irundhirukka vēndum. (ennaagamam 1:3; 1 saamuvēl 13:2) savul naarpadhu varushangal aatchi seidhaar; appadi paarkkumpōdhu, savul saagumpōdhu yōnatthaanukku kittatthatta arubadhu vayadhu, dhaavīdhukku muppadhu vayadhu. (1 saamuvēl 31:2; 2 saamuvēl 5:4) adhanaal yōnatthaan dhaavīdhaivida muppadhu vayadhu periyavaraaga irundhaar.