sani, aagast 23
iravil thirudan varuvadhupōl yegōvaavin naal varum.—1 the. 5:2.
“yegōvaavin naal” endru baibil solvadhu, kadavul than edhirigalai dhanditthu than makkalai kaappaatrugira samayatthai kurikkiradhu. munbu yegōvaa sila dhēsangalai dhanditthirukkiraar. (ēsaa. 13:1, 6; esē. 13:5; sep. 1:8) nam kaalatthil “yegōvaavin naal” enbadhu, arasiyal thalaivargal magaa baabilōnmēl thaakkudhal aarambikkappōgum samayatthilirundhu armagedhōn pōr varaiyilaana kaalappagudhiyai kurikkiradhu. andha ‘naalil’ thappikka vēndum endraal ippōdhē thayaaraaga irukka vēndum. ‘migundha ubatthiravatthai’ sandhippadharku thayaaraaga vēndum endru mattumalla, eppōdhum ‘thayaaraayirukka vēndum’ endru yēsu solliyirukkiraar. (mat. 24:21; lū. 12:40) pavul, kadavuludaiya sakthiyaal thūndappattu thesalōnikkēyargalukku eludhiya mudhal kadidhatthil niraiya udhaaranangalai payanpadutthiyirukkiraar. edharkaaga? yegōvaa nyaayatthīrppu kodukkira magaa naalukku thayaaraayirukka kristhavargalukku udhavi seivadharkaaga! yegōvaavin naal udanē vandhuvidaadhu endru pavulukku theriyum. (2 the. 2: 1-3) irundhaalum, adhu aduttha naalē vandhaal naam endhalavukku thayaaraaga iruppōmō andhalavukku thayaaraayirukka vēndum endru avar sonnaar. andraikku avar sonnadhu indru namakkum porundhum. w23.06 8 ¶1-2
nyaayiru, aagast 24
‘en anbaana sagōdharargalē, urudhiyaanavargalaagavum asaikka mudiyaadhavargalaagavum irungal.’—1 ko. 15:58.
1978-il, jappaanil tōkkiyō nagaratthil, 60-maadi kattadatthai kattinaargal. adhu avvalavu uyaramaaga irundhadhaal, angu adikkadi varum nilanadukkatthai adhu eppadi thaakkuppidikkum endru makkal yōsitthaargal. aanaal andha kattadatthai vadivamaittha injiniyargal, adhai urudhiyaagavum nilanadukkatthaal ērpadugira adhirvugalai thaakkuppidikkum vidhatthilum kattinaargal. andha adhirvugal varumpōdhu andha kattadam valaindhukodukkum, aanaal idindhu vilaadhu. kristhavargalum indha kattadatthai pōlatthaan irukkiraargal. oru kristhavar urudhiyaanavaraaga mattumalla valaindhukoduppavaraagavum irukka vēndum. yegōvaavudaiya sattangalukkum nerimuraigalukkum kīlppadiyum vishayatthil urudhiyaanavaraaga, asaikka mudiyaadhavaraaga irukka vēndum. ‘kīlppadiya thayaaraanavaraaga,’ yegōvaavudaiya sattangalai vittukkodukkaadhavaraaga irukka vēndum. adhē samayatthil, eppōdhellaam mudiyumō alladhu thēvaippadumō, appōdhellaam avar ‘nyaayamaanavaraaga,’ adhaavadhu valaindhukoduppavaraaga, irukka vēndum. (yaak. 3:17) ippadi samanilaiyōdu irukka katrukkolgira oru kristhavar, romba karaaraagavō ēnōdhaanōvendrō irukka maattaar. w23.07 14 ¶1-2
thingal, aagast 25
nīngal avarai paartthadhē illaiyendraalum, avarmēl anbu kaattugirīrgal.—1 pē. 1:8.
yēsu saatthaanidamirundhu sōdhanaigalai sandhitthaar. sila sandharppangalil, saatthaan avarai nēradiyaagavē sōdhitthaan. (mat. 4:1-11) yēsuvai paavam seiya vaitthu mītpuvilaiyai kodukka mudiyaadhapadi seidhuvida vēndum enbadhil thīviramaaga irundhaan. yēsu būmiyil ūliyam seidha samayatthil innum sila sōdhanaigalai sandhitthaar. avarukku thunburutthal vandhadhu, avarai kolai seiyakkūda muyarchi seidhaargal. (lū. 4:28, 29; 13:31) thannudaiya sīshargalidam irundha kuraigalaiyum avar porutthukkolla vēndiyirundhadhu. (maar. 9:33, 34) avarudaiya vaalkkaiyin kadaisi kattatthil avarai kodumaippadutthinaargal, kēli seidhaargal. oru kutravaalikku kodukka vēndiya dhandanaiyai kodutthu avarai avamaanappadutthinaargal. romba vēdhanaiyaana oru maranatthai avar sandhitthaar. (ebi. 12:1-3) sitthiravadhai kambatthil irundhapōdhu thannudaiya valiyaiyum vēdhanaiyaiyum yegōvaavudaiya paadhugaappu illaamal avarē samaalikka vēndiyirundhadhu. (mat. 27:46) mītpuvilaiyai koduppadharkaaga yēsu evvalavu kashtangalai anubavitthirukkiraar! namakkaaga avar edhaiyellaam thyaagam seidhirukkiraar endru yōsikkumpōdhu, ungal manam urugugiradhaa? w24.01 10-11 ¶7-9