vyaalan, aagast 28
yegōvaa thannai nōkki kūppidugira ellaarudaiya pakkatthilum irukkiraar. unmaiyōdu thannai nōkki kūppidugira ellaarudaiya pakkatthilum irukkiraar.—sang. 145:18.
“anbukku . . . ūtraaga irukkira kadavul” nam kūdavē irukkiraar. (2 ko. 13:11) avarukku nam ovvoruvarmēlum akkarai irukkiradhu. “avarudaiya maaraadha anbu [nammai] sūlndhukollum” enbadhil namakku endha sandhēgamum illai. (sang. 32:10) avar nammēl eppadiyellaam anbu kaattiyirukkiraar enbadhai yōsitthu paartthaal, avaridam nerungi pōga mudiyum. avaridam dhaaraalamaaga pēsa mudiyum. avarudaiya anbu namakku thēvai enbadhai avaridam solluvōm. avar nammai purindhukolgiraar... namakku udhava thudikkiraar... enbadhai manadhil vaitthu namakkul irukkira ellaa kavalaigalaiyum avaridam kottividuvōm. (sang. 145:19) kuliraana oru iravil kulirkaaivadhu namakku idhamaaga irukkum. adhēpōl, prachinaigal irukkumpōdhu yegōvaavin anbil kulirkaaivadhu namakku idhamaaga irukkum. adhanaal, yegōvaavidam nerungi vaarungal. avar ungalmēl anbu vaitthiruppadhai ninaitthu sandhōshappadungal. avar tharum aarudhalaiyum samaadhaanatthaiyum ētrukkollungal. appōdhu, “naan yegōvaamēl anbu vaitthirukkirēn” endru nīngalum solvīrgal.—sang. 116:1. w24.01 31 ¶19-20
velli, aagast 29
ivargalukku ungaludaiya peyarai theriyappadutthinēn.—yōvaa. 17:26.
kadavuludaiya peyar yegōvaa endru mattum yēsu ellaaridamum sollavillai. ēnendraal, yūdhargalukku ērkenavē kadavuludaiya peyar theriyum. adhanaal, yegōvaavai patri yēsu ‘vilakkamaaga sonnaar.’ (yōvaa. 1:17, 18) yegōvaa irakkamullavar, karisanaiyullavar endru ebireya vēdhaagamatthil sollappattirukkiradhu. (yaath. 34:5-7) aanaal, yegōvaa endhalavu andha gunangalai kaattugiraar enbadhai puriya vaikka ūdhaari maganai patriyum avanudaiya appaavai patriyum yēsu oru kadhai sonnaar. andha magan “romba dhūratthil vandhukondirundhapōdhē” avanudaiya appaa avanai paartthuvidugiraar. avanai varavērpadharkaaga ōdi pōgiraar, kattippidikkiraar, manadhaara mannikkiraar. indha kaatchiyai nam manadhil padamaaga ōdavittaal, yegōvaa endhalavu karisanaiyullavar enbadhai paarkka mudiyum. (lū. 15:11-32) yegōvaa unmaiyilēyē eppadippattavar enbadhai yēsu makkalukku puriya vaitthaar. w24.02 10 ¶8-9
sani, aagast 30
‘avaridamirundhu namakku aarudhal kidaippadhaal nammaal aarudhal thara mudigiradhu.’—2 ko. 1:4.
sōrndhupōi irukkiravargalukku yegōvaa putthunarchiyaiyum aarudhalaiyum tharugiraar. yegōvaavai pōlavē karisanaiyōdu matravargalai aarudhalpaduttha, sila gunangalai naam valartthukkolla vēndum. anbu kaatti ‘eppōdhumē oruvarai oruvar aarudhalpaduttha vēndum’ endraal anudhaabatthaiyum sagōdhara paasatthaiyum karunaiyaiyum valartthukkolla vēndum. (1 the. 4:18; kolō. 3:12; 1 pē. 3:8) indha gunangalum karisanaiyum nam subaavatthil ondraaga irundhaal, prachinaiyil thavikkira oruvarai paarkkumpōdhu nammaal avarai aarudhalpadutthaamal irukkavē mudiyaadhu. “idhayatthil niraindhiruppadhaiyē vaai pēsugiradhu. nalla manushan than idhayatthil niraindhirukkira nalla vishayangalaiyē pēsugiraan” endru yēsu sonnaar. (mat. 12:34, 35) sagōdhara sagōdharigalai aarudhalpadutthuvadhu namakkul irukkira anbai veliyē kaattuvadharkaana mukkiyamaana vali. w23.11 10 ¶10-11