தேவன் தந்த ‘அன்பின் வரைபடம்’

1. ஓர் வ-ரை-ப-டம் யெ-கோ-வா தந்-தா-ரே,

நம்-மி-டம்,

நம்-மி-டம்.

வ-ரை-ப-டத்-தைப் பின்-பற்-றிச் சென்-றா-லே,

வ-ழி தப்-போம்,

வ-ழி தப்-போம்.

அ-து-வே அன்-பின் வ-ரை-ப-டம்-தா-னே;

அவ்-வ-ழி செல்-வோம், வந்-தி-டு-வீர் நீ-ரே,

ச-மா-தா-னத்-தில் இ-ணைக்-கும் நம்-மை-யே,

தே-வன் வ-ழி,

ஆம், அன்-பின் வ-ழி!

2. அவ்-வ-ழி சென்-றால், ச-கோ-த-ர அன்-பை

காட்-டு-வோம்,

காட்-டு-வோம்.

ச-கோ-த-ரர்க்-கு உ-த-வி-டு-வோ-மே

எப்-போ-து-மே,

எப்-போ-து-மே.

பா-ச ம-ல-ராய் வா-சம் வீ-சு-வோ-மே,

குற்-றம் கு-றை-கள் மன்-னித்-தி-டு-வோ-மே,

அன்-புத் தந்-தை-போல் அ-மு-த அன்-பை-யே

பொ-ழி-வோ-மே,

ஆம், பொ-ழி-வோ-மே!

3. தே-வன்-மேல் அன்-பு, நாம் சே-வை செய்-ய-வே

தூண்-டு-மே,

தூண்-டு-மே.

தே-வ-பக்-தி-யால் அ-டி-ப-ணி-வோ-மே

என்-றென்-று-மே,

என்-றென்-று-மே.

தே-வன் பே-ருக்-குப் பு-கழ் பா-டு-வோ-மே,

அ-னை-வ-ருக்-கும் சத்-யம் போ-திப்-போ-மே;

அ-வர் சே-வை-யே நம் ஜீ-வ ஸ்வா-ச-மே!

இ-து அன்-பே,

ஆம், நி-ஜ அன்-பே!