பாட்டு 135

யெகோவா, நம் வாசஸ்தலம்

(சங்கீதம் 90:1)

1. யெகோவா, நீர் எம்வாசஸ்தலம்.

முன்சந்ததிகளின் பலம். குன்று,

மலை உண்டாகும் முன்னே

நின்றதும் மகிமைதானே.

நீரே நித்தியத்திற்குக் கடவுள்,

என்றும் மாறாத கடவுள்.

மாந்தர் ‘மண்ணுக்கு’ செல்கிறார்கள்.

அன்பால் மீட்படைகிறார்கள்.

2. ஆயிரம் ஆண்டுகள் எமக்கு,

ஒரேநாள்தான் உம்பார்வைக்கு.

மாந்தர் புல்லைப்போல் பூத்திடுவர்,

ஆனால் மாலையில் வாடுவர்.

மனிதர் ஆயுள் எழுபது,

பலமிருந்தால் எண்பது,

ஆனால் அதில் தொல்லைகள் மிகும்,

தீங்கும் நிறைவாயிருக்கும்.

3. கற்பியும் எம் நாட்கள் எண்ணிட,

நாங்களும் களிகூர்ந்திட.

இதயத்தில் உம்ஞானம் ஏற்போம்,

நாவாலும் உம்மைத் துதிப்போம்.

யெகோவா வேதயை காண்பியும்,

உம் ஊழியர்களை நேசியும்.

கைகளின் கிரியைகளையும்

நன்றாய் உறுதிப்படுத்தும்.