ภูมิอากาศในอนาคตอันใกล้
มลพิษในบรรยากาศของเราเป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ ปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมที่มนุษย์ก่อขึ้น. ปัญหาอื่น ๆ ยังรวมไปถึง การตัดไม้ทำลายป่าขนานใหญ่, การทำลายพันธุ์สัตว์, และมลพิษในแม่น้ำ, ทะเลสาบ, และมหาสมุทร. ปัญหาแต่ละอย่างเหล่านี้เคยมีการวิเคราะห์อย่างรอบคอบ และเสนอแนวทางแก้ไขแล้ว. เนื่องจากเป็นปัญหาระดับโลก จึงต้องใช้วิธีแก้ระดับโลก. มีการเห็นด้วยอย่างกว้างขวางเรื่องปัญหาและสิ่งที่อาจทำได้เพื่อแก้ไข. เราได้ยินเสียงเรียกร้องปีแล้วปีเล่าให้ลงมือทำ. แต่ปีแล้วปีเล่าก็แทบไม่ได้ทำอะไรเลย. บ่อยเหลือเกินที่ผู้กำหนดนโยบายตระหนักถึงปัญหาต่าง ๆ และเห็นพ้องกันว่าต้องทำอะไรสักอย่างแต่ก็กล่าวเสริมในทำนองว่า “ไม่ใช่โดยเรา, ไม่ใช่เดี๋ยวนี้.”
ในปี 1970 ณ วันสิ่งแวดล้อมโลกที่ถือกำเนิดขึ้นครั้งแรก เหล่าผู้เดินขบวนในนครนิวยอร์กถือป้ายขนาดใหญ่. ป้ายนั้นเป็นภาพลูกโลกกรีดร้องว่า “ช่วยด้วย!!” จะมีใครขานรับคำวิงวอนนี้ไหม? พระคำของพระเจ้าให้คำตอบว่า “อย่าวางใจในพวกเจ้านาย, หรือในเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ช่วยให้รอดไม่ได้. เมื่อลมหายใจเขาขาด, เขาก็กลับคืนเป็นดินอีก; และในวันนั้นทีเดียวความคิดของเขาก็ศูนย์หายไป.” (บทเพลงสรรเสริญ 146:3, 4) ถัดจากนั้น ผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญชี้ไปยังพระผู้สร้าง เพราะพระองค์ผู้เดียวทรงไว้ซึ่งฤทธานุภาพ, สติปัญญา, และเจตจำนงที่จะแก้ปัญหาอันซับซ้อนทั้งมวล ที่เผ่าพันธุ์มนุษย์เผชิญอยู่. เราอ่านดังนี้: “ผู้ใดที่ . . . เป็นสุข, คือคนที่ไว้ใจในพระยะโฮวาพระเจ้าของตน; ผู้ได้ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดิน, ทะเลกับสรรพสิ่งที่มีอยู่ในที่เหล่านั้น.”—บทเพลงสรรเสริญ 146:5, 6.
คำสัญญาที่เปี่ยมด้วยความรักของพระผู้สร้าง
แผ่นดินโลกเป็นของประทานจากพระเจ้า. พระองค์ทรงออกแบบและสร้างขึ้น พร้อมด้วยกลไกอันสลับซับซ้อนและมหัศจรรย์ทั้งมวลที่ทำให้ภูมิอากาศของโลกน่าเพลิดเพลิน. (บทเพลงสรรเสริญ 115:15, 16) คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “พระยะโฮวาได้สร้างแผ่นดินโดยฤทธิ์เดชของพระองค์, พระองค์ได้ตั้งพิภพนี้ด้วยปัญญาของพระองค์, แลได้ขึงท้องฟ้าแผ่ออกโดยพระสติ. เมื่อพระองค์แผดเสียงออกก็เกิดมีน้ำในท้องฟ้ามากมาย, แลพระองค์ก็ได้กระทำให้หมอกทั้งปวงขึ้นแต่ปลายแผ่นดินโลก, แลได้กระทำให้มีฟ้าแลบมาด้วยน้ำฝน, แลได้พาลมออกจากคลังของพระองค์.”—ยิระมะยา 10:12, 13.
ความรักของพระผู้สร้างที่มีต่อมนุษยชาติเป็นดังที่อัครสาวกเปาโลได้พรรณนาแก่ชาวลุสตราโบราณ. ท่านกล่าวว่า “[พระเจ้า] ไม่ได้ขาดพยาน, คือพระองค์ได้ทรงกระทำคุณให้ฝนตกและให้มีฤดูเกิดผล, ท่านทั้งหลายจึงอิ่มใจยินดีด้วยอาหารนั้น.”—กิจการ 14:17.
อนาคตของดาวเคราะห์ดวงนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความพยายามและสนธิสัญญาของมนุษย์. เกี่ยวด้วยภูมิอากาศ ท่านผู้ทรงไว้ซึ่งฤทธานุภาพในการควบคุม ได้สัญญากับไพร่พลของพระองค์ในสมัยโบราณว่า “เราจะให้ฝนตกในวสันตฤดูแก่เจ้า, และแผ่นดินจะเกิดพืชพันธุ์, และต้นไม้ทั้งปวงในไร่สวนจะเกิดผล.” (เลวีติโก 26:4) ในไม่ช้า ผู้คนจะชื่นชมกับสภาพเช่นนั้นทั่วโลก. มนุษย์ผู้เชื่อฟังจะไม่หวาดกลัวภัยที่ก่อความหายนะอีกต่อไปไม่ว่าจะเป็นพายุ, คลื่นน้ำขึ้นลง, น้ำท่วม, ความแห้งแล้ง, หรือภัยธรรมชาติอื่นใด.
คลื่น, ลม, และลมฟ้าอากาศ ล้วนแล้วแต่จะนำมาซึ่งความเบิกบานยินดี. ผู้คนอาจยังคงพูดคุยเรื่องลมฟ้าอากาศต่อไป แต่พวกเขาไม่ต้องทำอะไรในเรื่องนี้. ในอนาคตที่พระเจ้าจะนำมา ชีวิตจะรุ่งโรจน์จนพวกเขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลยในเรื่องลมฟ้าอากาศ.