ต้นยู—ทำไมจึงอยู่ในสุสานของบริเตน?
โดยผู้เขียนตื่นเถิด! ในบริเตน
ในปี 1656 นักบวชผู้หนึ่งในนิกายคริสตจักรแห่งอังกฤษเขียนว่า “บรรพบุรุษของเราระมัดระวังเป็นพิเศษในการอนุรักษ์ต้นยูไว้ในลานโบสถ์ และเพราะเหตุที่ต้นนี้เขียวชอุ่มตลอดปี มันจึงถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ . . . ของความเป็นอมตะแห่งจิตวิญญาณ.” นั่นคือเรื่องเล่าสืบปาก. ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร?
การเชื่อมโยงต้นไม้ที่เขียวตลอดปีเข้ากับความเป็นอมตะเป็นแนวคิดที่มีมาแต่โบราณ. ที่เวลส์ เรื่องเล่าสืบปากเกี่ยวกับต้นยูซึ่งถือกันเป็นสัญลักษณ์ดังกล่าวเกี่ยวข้องกับความเชื่อและธรรมเนียมของพวกพ่อมดสมัยโบราณ. ที่อังกฤษ มีการปลูกต้นยูไว้ตามวิหารของศาสนานอกรีตมานานแล้วก่อนถึงยุคคริสเตียน และในที่สุดคริสตจักรก็รับเอาต้นไม้นี้ในฐานะ “สัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์.” ธรรมเนียมประเพณีลบเลือนไปได้ยาก และแม้ว่าคริสเตียนที่ไม่สังกัดคริสตจักรแห่งอังกฤษไม่ได้ถือตามแนวความคิดนี้ แต่สุสานทั้งหลายในบริเตนสมัยปัจจุบันก็ยังคงมีต้นยูเป็นส่วนสำคัญของพืชพรรณในสุสาน.
คัมภีร์ไบเบิลกล่าวเช่นไรเกี่ยวกับความเป็นอมตะของจิตวิญญาณ? ไม่มีที่ใดในคัมภีร์ไบเบิลที่เชื่อมโยงคำ “ความเป็นอมตะ” หรือ “อมตะ” เข้ากับ “จิตวิญญาณ.” ในคำบรรยายเรื่อง “ความเข้าใจทางศาสนศาสตร์เกี่ยวกับชีวิตและความตาย” อาร์ชบิชอปแห่งยอร์ก ประเทศอังกฤษ ได้เทียบความแตกต่างระหว่าง “แนวคิดหยาบ ๆ เกี่ยวกับจิตวิญญาณที่ออกจากร่าง” กับความจริงพื้นฐานในคัมภีร์ไบเบิล. เขากล่าวว่า “ไม่มีสิ่งใดออกจากร่างกายของเราเมื่อเราตาย.”
ต้นยูเป็นต้นไม้ประเภทใด?
ต้นยูอังกฤษ [Taxus baccata] เป็นต้นไม้ที่เขียวตลอดปีซึ่งโตช้าและสูงประมาณ 10 เมตร. ที่จริง ต้นไม้นี้หลายต้นที่มีขนาดใหญ่มากในบริเตนประกอบด้วยต้นที่เชื่อมติดกันสองต้นหรือมากกว่านั้น และมีเปลือกหุ้มสนิทเหมือนเป็นต้นเดียว. ต้นยูต้นหนึ่งที่สกอตแลนด์ ซึ่งวัดรอบลำต้นได้มากกว่า 17 เมตร ปัจจุบันทราบกันแล้วว่าเป็นต้นยูสองต้นที่เชื่อมติดกันในลักษณะนี้.
ต้นยูสามารถยืนต้นได้หลายร้อยปี—ผู้รู้บางคนบอกว่ามันมีอายุหลายพันปี. ต้นยูที่อายุยืนนานหลายต้นในบริเตนเป็นเพียงสิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่ตามหมู่บ้านต่าง ๆ แห่งยุคกลาง และมีการตั้งหมู่บ้านร้านถิ่นขึ้นใหม่รอบ ๆ ต้นไม้เหล่านี้.
เมล็ดที่แก่แล้วของต้นยูถูกหุ้มด้วยเยื่อบาง ๆ สีแดงสด นิ่ม ๆ เป็นรูปถ้วย ซึ่งเรียกว่าเยื่อหุ้มเมล็ด. แต่เช่นเดียวกับใบรูปเข็มและเปลือกของมัน เมล็ดเหล่านี้มีพิษและถ้าปศุสัตว์ที่ถูกปล่อยให้เล็มหญ้าใกล้ ๆ ต้นยูกินเมล็ดนี้เข้าไปก็อาจได้รับพิษถึงตาย. ครั้งหนึ่ง เชื่อกันว่าการประดับบ้านด้วยต้นยูจะนำพาความตายมาสู่คนในครอบครัว.
ลายเนื้อไม้ของต้นยูละเอียด ค่อนข้างคล้ายไม้มะฮอกกานี. แก่นไม้มีสีแดงออกส้มและใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ได้แข็งแรงทนทาน. เนื่องจากไม้ต้นยูมีความเหนียวและยืดหยุ่น มันจึงถูกใช้ในยุคกลางเพื่อทำคันธนูขนาดใหญ่ ซึ่งนักยิงธนูชาวอังกฤษใช้ในการรบอย่างช่ำชอง.
ในบริเตน รวมทั้งในหลายส่วนของนอร์มังดีซึ่งอังกฤษเคยปกครอง มีต้นยูให้เห็นอยู่ทั่วไปในลานโบสถ์เก่าแก่. ลานโบสถ์แห่งหนึ่งในอังกฤษขึ้นชื่อลือนามเพราะมีต้นยูถึง 99 ต้น ทว่าจำนวนดังกล่าวนี้แปลกไปจากปกติ. ตามปกติ มักจะปลูกต้นยูกันเป็นคู่ ต้นหนึ่งที่ประตูทางเข้าสุสานสู่ลานโบสถ์ และอีกต้นหนึ่งใกล้ประตูโบสถ์. ปัจจุบัน บางครั้งจะเห็นว่ามีการปลูกต้นยูไอริชที่ตัดแต่งอย่างดีขนาบสองข้างทางเดินดังกล่าว และนอกจากนี้ก็ยังมีการปลูกต้นยูไว้ข้าง ๆ หลุมศพที่ยกสูงจากพื้น.
อย่างไรก็ตาม ความเป็นอมตะของจิตวิญญาณตามที่เชื่อกันนั้นเป็นคำสอนนอกรีตของชาวกรีกซึ่งมีความเกี่ยวเนื่องกับคำสอนของเพลโต. การกลับเป็นขึ้นจากตายของคนตายสู่ชีวิตนิรันดร์บนแผ่นดินโลกจะเป็นของประทานจากพระเจ้าสำหรับมนุษยชาติ เมื่อความตายถูกขจัดหมดสิ้นแล้ว.—โยฮัน 5:28, 29; วิวรณ์ 21:4.
[ภาพหน้า 31]
ต้นยูอายุพันปีในลานโบสถ์เซนต์แอนดรูว์ ทอตเทอริดจ์ ฮาร์ฟอร์ดเชียร์
[ภาพหน้า 31]
ขวา: เยื่อหุ้มเมล็ดสีสดใส—แต่มีพิษ
ขวาสุด: ต้นยูไอริชที่ตัดแต่งอย่างดีในลานโบสถ์เซนต์ลอว์เรนซ์ ลิตเติล สแตนมอร์ มิดเดิลเซกซ์