สาเหตุที่ผมไม่ฉลองวันฮัลโลวีน
เมื่อปีที่แล้ว ขณะที่เพื่อนบ้านวุ่นอยู่กับการตระเตรียมงานวันฮัลโลวีน—ในบางประเทศเป็นวันหยุดประจำปีซึ่งแสดงนัยในแง่การพัวพันอย่างลึกซึ้งกับลัทธิผีปิศาจ—ไมเคิลวัย 14 ปีอยู่ที่ประเทศแคนาดามีเรื่องค้างคาใจเขาอยู่. ในเรียงความเรื่องหนึ่งที่เขาเขียนส่งครู ไมเคิลกล่าวว่า:
‘นี่เป็นคืนก่อนวันงานฮัลโลวีน. เมื่อผมมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมเห็นพวกเพื่อนบ้านตกแต่งสนามหญ้าด้วยแผ่นหินสลักชื่อผู้ตายและโครงกระดูก แถมยังมีโคมไฟประดับไว้ที่ขอบหน้าต่างด้านล่างด้วย.a พ่อแม่ทั้งหลายง่วนอยู่กับการดัดแปลงเสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นชุดแต่งกายโบราณให้ลูก ส่วนเด็ก ๆ ก็วาดฝันว่าพรุ่งนี้ตนจะได้ลูกกวาดสักกี่มากน้อย.
‘ครอบครัวของผมต่างจากเพื่อนบ้าน. ไม่มีการตกแต่งสนามหญ้า และไม่ได้ประดับโคมไฟที่หน้าต่าง. ผู้คนพากันถามว่าทำไมผมไม่ร่วมฉลองวันฮัลโลวีน. โดยพื้นฐานแล้ว พยานพระยะโฮวาไม่ฉลองวันฮัลโลวีนเนื่องจากที่มาของวันนั้น.b
‘น่าแปลก ผมชอบช่วงฮัลโลวีน. คุณอาจจะถาม “ทำไมล่ะ?” เพราะช่วงนี้ทำให้ผมได้คิดทบทวนเรื่องต่าง ๆ. มันทำให้ผมนึกถึงเหตุผลที่ผมเลือกจะไม่ทำอะไรบางอย่าง. แต่ละคนต้องตอบตัวเองว่าที่มาของธรรมเนียมปฏิบัติแบบนี้สำคัญหรือไม่สำคัญ. ผมคิดว่าที่มาสำคัญ. ตัวอย่างเช่น ผู้คนส่วนใหญ่จะเกิดความไม่พอใจถ้าเห็นเพื่อนบ้านของเขาแต่งตัวให้ดูคล้ายพวกนาซี. เพราะเหตุใด? เนื่องจากความเป็นมาของชุดนาซี และนัยสำคัญของเครื่องแบบ—หลักเกณฑ์ที่ผู้คนส่วนใหญ่รู้สึกรังเกียจ. ผมรู้สึกว่าหลักปฏิบัติใด ๆ ที่ใช้หมายถึงพญามาร, วิญญาณชั่ว, และพวกพ่อมดล้วนเป็นสิ่งน่ารังเกียจสำหรับผม และผมไม่ต้องการจะเข้าส่วนร่วมกับเขา. นับว่าเป็นสิ่งที่ดีที่เราพึงคิดถึงเรื่องการตัดสินใจและเหตุผลของเราในการตัดสินใจอย่างนั้น และเลือกทำการตัดสินใจโดยอาศัยหลักการมากกว่าจะทำตามความนิยมของผู้คน. นี่คือเหตุผลที่ผมชอบช่วงเทศกาลนี้. ผมภูมิใจที่ผมต่างจากคนอื่นและยึดมั่นในสิ่งที่ผมเชื่อ.’
[เชิงอรรถ]
a โคมไฟที่ว่านี้คือฟักทองซึ่งควักไส้ออกหมดแล้ว และตัดแต่งเป็นรูปใบหน้าคน มีจมูก ปาก และตา. มีการปักเทียนหรือดวงไฟไว้ในผลฟักทอง.
b เพื่อจะได้ข้อมูลมากขึ้น โปรดดูวารสารตื่นเถิด! (ภาษาอังกฤษ) ฉบับ 8 ตุลาคม 2001 หน้า 5-10.